Πόσο θα μειώνεται το ποσοστό, κάθε χρόνο, στις καταγραφές των γεννήσεων σε σχέση με τους θανάτους; Πώς θα καλύπτονται οι ανάγκες της χώρας; Τα προβλήματα π.χ. άμυνας, πληρωμής συντάξεων ή ανάπτυξης θα μένουν ακάλυπτα. Οταν γείτονες, κάθε χρόνο, αυξάνονται πληθυσμιακά περί τα πέντε εκατομμύρια, η Ελλάδα θα συνεχίσει να αποψιλώνεται;

Το θέμα του δημογραφικού είχε τεθεί, Δεκέμβρη του 1990, από τον Κων. Μητσοτάκη και εμείς τότε γράφαμε ότι αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της Ελλάδας. Φτάσαμε αισίως στον Αύγουστο 2024 και ακόμη συζητάμε και διαλογιζόμαστε, ενώπιον ενός γόρδιου δεσμού.

Η κυβέρνηση καλείται να εξηγήσει στις -μη μου άπτου- υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ότι τα προβλήματα, σε κάθε κράτος-μέλος, δεν μπορεί να επιλύονται πάντα με οριζόντιες ντιρεκτίβες. Ειδικά όταν αναφερόμαστε στην Ελλάδα, με το συγκεκριμένο εδαφικό ανάγλυφο, που οι ιδιαιτερότητές του απαιτούν ιδιαίτερες λύσεις. Νομίζω μία από αυτές θα ήταν στις προσλήψεις που απαιτούνται για να συμπληρωθούν τα κενά να τεθεί υποχρεωτικά και ο παράγων της εντοπιότητας.

Ο πολίτης που το σπίτι του είναι στην Κοζάνη και προσλαμβάνεται στο Δημόσιο, για να υπηρετήσει στην Αθήνα, στην Κρήτη, στην Πάρο, με μισθό 792,10 ευρώ ή αν είναι Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης με μισθό 953,71, μπορεί να νοικιάσει σπίτι και να καλύψει τα απολύτως αναγκαία; Ο οδηγός, νοσοκόμος, αστυνομικός, δάσκαλος, γιατρός, μηχανικός, φύλακας που προσλαμβάνεται να υπηρετήσει στον Εβρο, ενώ το σπίτι του είναι στο Αργος, μπορεί να κάνει οικογένεια; Μόνον στον ύπνο του.

Το Δημόσιο, με τις άπειρες υπηρεσίες του σε όλη την Ελλάδα, είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να αποτελέσει για την κυβέρνηση το πιο αποτελεσματικό όπλο για να αντιμετωπίσει το δημογραφικό που εξελίσσεται σε καταστροφή. Είναι ώρα να μπει ένα ποσοστό πρόσληψης, με δείκτη την εντοπιότητα, ταυτόχρονα με το αμετάθετο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Είναι μια λύση που εξασφαλίζει δουλειά στους νέους αλλά στον τόπο τους, κοντά στο σπίτι τους, διευκολύνοντας τη ζωή τους. Να σκεφθούν να δημιουργήσουν και οικογένεια. Και δεν αναφέρομαι σε εντοπιότητα μόνον στη νησιωτική, ούτε και στην ακριτική Ελλάδα.

Ενας καλά προετοιμασμένος νόμος από τον άξιο υπουργό Εσωτερικών Θοδωρή Λιβάνιο που αφουγκράζεται τον κόσμο -με ένα μη βαρέως κοιμώμενο ΑΣΕΠ- μπορεί να δώσει λύσεις στο τεράστιο πρόβλημα. Να μνημονεύεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη για τα επόμενα πενήντα χρόνια.