Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Οχι ακριβώς μικρογραφία δηλαδή, αφού κάθε περίπτωση αποδεικνύεται ένας πολυδαίδαλος κόσμος υπηρεσιών, εταιριών, κρατικών και ιδιωτικών δομών που ίπταται επικινδύνως χαμηλά πάνω από τα κεφάλια μας.

Δυσνόητες ρήτρες συμβολαίων, γραφειοκρατικές εμπλοκές, αθέμιτες πρακτικές, καταχρηστικές συμπεριφορές, κραυγαλέες παρατυπίες, υπερβολικές χρεώσεις είναι μερικές μόνο από τις επικίνδυνες αποστολές που αναλαμβάνει η ομάδα του Λευτέρη Ζαγορίτη.

Το 2020, κατ’ εξοχήν έτος πανδημίας, αποδείχθηκε ένα από τα πιο δύσκολα, αφού, παρά την καραντίνα, ο κόσμος εξακολουθούσε να προσπαθεί να γυρίζει.

Η απότομη εναλλαγή από τις φυσικές στις ηλεκτρονικές συναλλαγές μπορεί να βοήθησε στην τιθάσευση της πανδημίας, όμως δεν έγινε χωρίς τίμημα. Αν και οι περισσότεροι κατάφεραν να προσαρμοστούν γρήγορα, σωστά και με διαφάνεια, υπήρξαν και εκείνοι που είτε δεν τα κατάφεραν λόγω οργανωτικής αδυναμίας είτε εκμεταλλεύτηκαν τις περιστάσεις και εξαπάτησαν τους καταναλωτές. Εξ ου και το σύνολο των καταγγελιών που έφθασε στον ΣτΚ αυξήθηκε κατά 14,1% το 2020 έναντι του ’19. Το εύρος των κλάδων και των περιπτώσεων που απασχόλησαν τους επιστήμονες της Αρχής είναι τεράστιο. Από καταστήματα λιανικής μέχρι ταχυδρομικές υπηρεσίες και από ιδιωτικές κλινικές, ασφαλιστικές εταιρίες και μεταφορές μέχρι τηλεπικοινωνίες και εταιρίες ενέργειας.

Ειδικά για τις τελευταίες, δηλαδή τους ενεργειακούς προμηθευτές, οι παρατηρήσεις που κάνει ο ΣτΚ στην έκθεσή του είναι η καρδιά όλων αυτών που μας απασχολεί σήμερα με την επικείμενη αύξηση των τιμολογίων. Οι περισσότερες καταγγελίες των πολιτών αφορούν τις ρήτρες που γράφονται με ψιλά γράμματα ή με τρόπο που δεν γίνονται κατανοητές, όπως η περίφημη «Ρήτρα Κόστους Προμήθειας», για τις οποίες δεν έλαβαν ποτέ γνώση κατά τη σύναψη της σύμβασης. Τις μαθαίνουν καλά, βέβαια, όταν λαμβάνουν τους λογαριασμούς με τις αυξημένες χρεώσεις.

Το καλό είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων που φθάνουν στην Ανεξάρτητη Αρχή επιλύεται υπέρ του καταναλωτή, αποδεικνύοντας πως, όταν υπάρχουν οι κατάλληλες δομές ελέγχου και προστασίας, ο καταναλωτής βρίσκει το δίκιο του. Το κακό είναι ότι δεν γίνεται να φθάνουν όλες. Γι’ αυτό θα ήταν χρήσιμο η παρέμβαση του κεντρικού κράτους να γίνεται έγκαιρα, υποχρεώνοντας τις μεγάλες επιχειρήσεις να λειτουργούν με διαφάνεια και να παρέχουν κατανοητή και ειλικρινή πληροφόρηση. Είτε πρόκειται για τραπεζικά προϊόντα είτε για ταχύτητες Διαδικτύου που διαφημίζονται ως λαγοί και αποδεικνύονται χελώνες.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου