Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο,τι είχε καταγγείλει ο κ. Τσίπρας για να αναρριχηθεί και να διατηρηθεί στην εξουσία το 2015 το έκανε πράξη.
«Ξεπούλημα» επί Νέας Δημοκρατίας τα 300 εκατομμύρια ευρώ που έδιναν οι ξένοι για τον ΟΣΕ, «περήφανη» τελικά αποκρατικοποίηση τα 45 εκατομμύρια με τα οποία αγόρασαν οι Ιταλοί τους σιδηροδρόμους.
Δίνουν μπιρ παρά οι Σαμαροβενιζέλοι στους Γερμανούς τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, έπεσαν οι τζίφρες από τον Σταθάκη χωρίς καμία αλλαγή.

Οι Ρότσιλντ και οι Ροκφέλερ έφεραν τα Μνημόνια κατά τον κ. Καμμένο, τους Ρότσιλντ επέλεξε και ο πρωθυπουργός στο μυστικό του ταξίδι στο Παρίσι για να διαχειρισθεί το δημόσιο χρέος και να προετοιμάσει την έξοδο στις αγορές.
Το Ελληνικό, που είχε βγάλει η Ν.Δ. στο σφυρί με «τιμές οικοπέδων στην Ακράτα», σύμφωνα με τον κ. Σπίρτζη, τελικώς δόθηκε από τον ΣYΡΙΖΑ με τους ίδιους όρους.

Η κυβέρνηση ΣYΡΙΖΑ είναι πλέον απολύτως προβλέψιμη και για αυτό έχει γίνει παιχνιδάκι στα χέρια των δανειστών. Οι διαπραγματεύσεις ξεκινούν με το «όχι σε όλα» και καταλήγουν στο «ναι στα πάντα». Θυμηθείτε τι έλεγε ο Τσακαλώτος τον Μάιο του 2016 όταν προειδοποιούσε ότι εάν μειωνόταν το αφορολόγητο όριο, ο ίδιος θα παραιτείτο από την υπουργική του θέση. Τελικώς το ΔΝΤ επέβαλε τη γραμμή της μείωσης του αφορολογήτου και ο Τσακαλώτος είναι μια χαρά στην καρέκλα του.

Πριν από δέκα ημέρες στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο κ. Τσίπρας δεσμευόταν ότι δεν πρόκειται να πάρει ούτε ένα ευρώ πρόσθετων μέτρων, όμως ο Τσακαλώτος συζητά για πακέτο 2% του ΑΕΠ, που ισοδυναμεί με 3,3 δισ. ευρώ.
Οι Ευρωπαίοι έχουν πάρει χαμπάρι ότι η κυβέρνηση νοιάζεται μόνο για το πώς θα διατηρηθεί στην εξουσία και έχουν επιβάλει πλήρως τη γραμμή της σκληρής λιτότητας.

Ομως, αυτό το «παιχνίδι» έχει βαρύ τίμημα για τη χώρα. Οταν η κυβέρνηση δεν έχει καμία σοβαρή αντιπρόταση για τη φορολογία και το ασφαλιστικό, τότε μοιραία οδηγούμαστε στα χαράτσια, για τα οποία χαίρεται ο κόσμος, όπως μας διαβεβαίωσε ο υφυπουργός Εργασίας.

Αντί να βρεθεί η καλύτερη λύση, επιβάλλεται η επιλογή των δανειστών. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να μειωθεί το αφορολόγητο αλλά ταυτόχρονα να καθιερωθεί ένας χαμηλός πρώτος φορολογικός συντελεστής, να μειωθούν τα βάρη για τα επόμενα κλιμάκια και να δημιουργηθούν περιθώρια για μειώσεις φόρων στις επιχειρήσεις. Η φορολογική πολιτική πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μέσο προσέλκυσης επενδύσεων και όχι ως μηχανισμός τιμωρίας της εναπομείνασας μεσαίας τάξης.

Αντίστοιχα, στο ασφαλιστικό, το σύστημα έχει χρεοκοπήσει. Οταν η σχέση ασφαλισμένων με συνταξιούχους είναι σχεδόν 1 προς 1, καμία επιχορήγηση δεν μπορεί να σώσει τα ταμεία. Απαιτείται δραστική μεταρρύθμιση με άμεσο περιορισμό των εξαιρέσεων από τα γενικά όρια συνταξιοδότησης αλλά και αλλαγή του χαρακτήρα του συστήματος ώστε κάθε ασφαλισμένος να δημιουργεί το δικό του συνταξιοδοτικό κουμπαρά πέραν της ελάχιστης κατώτατης σύνταξης.

Η σωτηρία του ασφαλιστικού θα έρθει μόνο μέσα από την ανάπτυξη η οποία φαλκιδεύεται από την υπερφορολόγηση και την εκτόξευση των εισφορών, που έχει επιλέξει η κυβέρνηση ΣYΡΙΖΑ. Με την αποτυχημένη πολιτική του, ο κ. Τσίπρας δεν υπογράφει απλώς τα πάντα αλλά δημιουργεί τις συνθήκες για παράταση του Μνημονίου πέραν του 2018…

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής