Γράφει ο Πάνος Αμυράς*
Σταχυολογούμε τις τελευταίες εξελίξεις:
Πρώτον, οι αποκαλύψεις της ολυμπιονίκου Σοφίας Μπεκατώρου για τον προ 20 ετών βιασμό της από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας προκάλεσαν τσουνάμι καταγγελιών από αθλήτριες πρώτης γραμμής που έπεσαν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης από γιατρούς, στελέχη αθλητικών ενώσεων και άλλων προσώπων «υπεράνω πάσης υποψίας».
Δεύτερον, οι δράστες του άγριου ξυλοδαρμού του σταθμάρχη του μετρό στην Ομόνοια αποδείχθηκε ότι ήταν δύο ανήλικα αδέρφια, 17 και 15 ετών, ενώ μετά τη φρικαλέα πράξη τους φέρεται ότι έλαβαν βοήθεια από άνδρα των ειδικών φρουρών της Ελληνικής Αστυνομίας για να διαφύγουν της σύλληψης.
Τρίτον, στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς αναρτήθηκε από υποστηρικτές της τρομοκρατίας ένα εμετικό πανό προσβάλλοντας τη μνήμη του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη που δολοφονήθηκε από τους εγκληματίες της «17 Νοέμβρη». Τι σύμπτωση, χθες η ελληνική Πολιτεία τιμούσε την ημέρα μνήμης των θυμάτων από την εγκληματική δράση της τρομοκρατίας στη χώρα μας.
Τέταρτον, οι 8 συλληφθέντες για την πρόσφατη διαπόμπευση του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο γραφείο του, αφέθησαν ελεύθεροι μετά τις απολογίες τους στον αρμόδιο εισαγγελέα με βάση την κείμενη νομοθεσία.
Ολα αυτά και το καθένα χωριστά συνθέτουν μία εικόνα που παραπέμπει σε μία μείζονα ηθική κρίση, που απειλεί την ελληνική κοινωνία σχεδόν ταυτοτικά. Η χώρα μας πέρασε από μία δύσκολη οικονομική κρίση, η κατάσταση ακόμη και σήμερα δεν είναι εύκολη για πολλά νοικοκυριά, ωστόσο η κατάρρευση αξιών και η θεσμική ανεπάρκεια είναι ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος για τις επόμενες γενιές.
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
Υπάρχουν πλέον δύο δρόμοι για όλους. Ή θα αποτρέψουμε την οριστική διάλυση των θεσμών και την αποσάθρωση των κοινωνικών δομών από τα σαράκια του «κουκουλώματος» και της ατιμωρησίας ή θα αποτινάξουμε το δόγμα «όλα κάτω από το χαλί» που κυριαρχούσε σε πολλά επίπεδα και τα γεγονότα αυτά θα τα εκλάβουμε ως σπινθήρες αφύπνισης της κοινότητας από τον εθνικό μας ύπνο.
Οφείλουμε όλοι να αναμετρηθούμε με τους θύλακες της κρίσης, να αντιμετωπίσουμε κατάματα την πραγματικότητα, να ενθαρρύνουμε την αποκάλυψη κακουργηματικών πράξεων σε βάρος των πιο αδύναμων μελών της κοινωνίας και να παλέψουμε για να ξεφύγουμε από την κουλτούρα της βίας που διαρκώς γιγαντώνεται. Από τους αθλητικούς στίβους μέχρι το πρυτανείο της ΑΣΟΕΕ και από τις συμμορίες των δρόμων έως το σταθμό Ομόνοιας του ηλεκτρικού.
Στην οικονομία, μπορούμε να βρούμε πιο εύκολα το δρόμο της ανάκαμψης, η τωρινή ύφεση θα ακολουθηθεί από την αυριανή ανάπτυξη με βάση συγκεκριμένες πολιτικές, όμως η κρίση αξιών απαιτεί γενναιότητα, επιμονή, επένδυση στην παιδεία και την καλλιέργεια συνειδήσεων.
Η Σοφία Μπεκατώρου με τις καταγγελίες της αποκάλυψε τον σκοτεινό κόσμο των παραγόντων που δεν διστάζουν να ασκήσουν σωματική και ψυχολογική βία σε νέες και νέους που κυνηγούν το αθλητικό τους όνειρο και αδυνατούν να πιστέψουν ότι η ανέλιξή τους πρέπει να περάσει μέσα από προσωπικούς εφιάλτες.
Το αποκρουστικό πρόσωπο της βίας απλώνεται παντού. Εκτός από την παρέμβαση της Εισαγγελίας και την αναγκαία θεσμική αναμόρφωση ώστε να πάψει το καθεστώς της ατιμωρησίας και να διαλυθούν οι θύλακες κατάχρησης εξουσίας, είναι η ώρα να ενεργοποιηθεί η κοινωνία των πολιτών. Η πρωτοφανής συμπαράσταση που έλαβε η ολυμπιονίκης μας αποτελεί θετικό σημάδι για το μέλλον, είναι ένα σήμα ότι τελικά μπορούμε να νικήσουμε το σκοτάδι των κακουργημάτων και να λάμψει η αλήθεια γκρεμίζοντας τα τείχη της βίας.
*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής
Από την έντυπη έκδοση