Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Στην Ισπανία του σοσιαλιστή Σάντσεθ και του συντρόφου των Podemos Ιγκλέσιας τα θύματα είναι πάνω από 40.000, το ίδιο στην Ιταλία του Κόντε ή στη Γαλλία του φιλελεύθερου Μακρόν. Χώρες που τα είχαν πάει καλά στο πρώτο κύμα της πανδημίας, όπως η Τσεχία, η Ρουμανία και η Πολωνία, μετρούν σε καθημερινή βάση πάνω από 250 νεκρούς και η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Ο κ. Τσίπρας, που καταγγέλλει την κυβέρνηση για ολιγωρία, είχε αντιδράσει σε ηπιότερα μέτρα όταν, για παράδειγμα, πριν από 40 ημέρες είχε αποφασισθεί το κλείσιμο των μπαρ στις 12 το βράδυ, λέγοντας από το βήμα της Βουλής με ειρωνεία ότι «ο ιός κυκλοφορεί μέχρι τις 12 παρά πέντε και όχι στις 12 και 5».

Οταν υπάρχει εκθετική αύξηση στα κρούσματα είναι πολύ δύσκολη έως και αδύνατη η διαχείριση της πανδημίας, θα πρέπει να υπάρχει αντίστοιχη βελτίωση στις υποδομές, από την Υγεία έως τις μαζικές μεταφορές.

Είναι γεγονός ότι το δεύτερο κύμα της πανδημίας αιφνιδίασε τους πάντες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, στη Θεσσαλονίκη στις 3 Οκτωβρίου είχαν καταγραφεί μόλις τρία κρούσματα, τίποτα δεν προμήνυε το κακό που ακολούθησε σε διάστημα λίγων εβδομάδων. Σήμερα η πόλη ζει δραματικές στιγμές, με τις δομές Υγείας να δοκιμάζουν τα όριά τους και ένας στους τρεις Θεσσαλονικείς που ελέγχονται από τα κλιμάκια να βρίσκεται θετικός στον ιό. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει διαχείριση της πανδημίας με ημίμετρα αλλά μόνο με τη λήψη αυστηρών μέτρων, όπως είναι η γενική καραντίνα.

Ωστόσο καμία πολιτική δύναμη δεν είχε προτείνει το προηγούμενο διάστημα το κλείσιμο της οικονομίας ή υποστήριζε μέτρα όπως η απαγόρευση της κυκλοφορίας τις μεταμεσονύκτιες ώρες. Ακόμη και σήμερα, που όλοι γνωρίζουμε την κρισιμότητα των στιγμών, υπάρχουν κόμματα που τάσσονται υπέρ των συγκεντρώσεων στην επέτειο του Πολυτεχνείου, όταν οι γιατροί προειδοποιούν ότι οποιαδήποτε μαζική εκδήλωση λειτουργεί ως υγειονομική βόμβα.

Ο κ. Τσίπρας ονειρεύεται διαχωριστικές γραμμές τύπου Μνημονίου, προκειμένου να βρει θέση στο πολιτικό σκηνικό, αλλά δεν βρίσκει ακροατήριο. Μέχρι και το «Γερούν, γερά» θυμήθηκε, καταγγέλλοντας μάλιστα τη Νέα Δημοκρατία ότι δεν τον στήριξε όταν η χώρα βρισκόταν στο χείλος του γκρεμού, όταν ο ίδιος την είχε οδηγήσει σε αυτό το σημείο με τους τυχοδιωκτισμούς του πρώτου εξαμήνου του 2015 και η αντιπολίτευση ψήφισε το τρίτο Μνημόνιο για να μην οδηγηθούμε εκτός ευρώ. Οι καιροί τώρα είναι διαφορετικοί, οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η πανδημία δεν αντιμετωπίζεται με λαϊκισμούς αλλά μόνο με αυστηρά μέτρα, τουλάχιστον μέχρι να εμβολιαστεί σημαντικό τμήμα του πληθυσμού.

Αυτό όμως που είναι ανεπίτρεπτο για την αξιωματική αντιπολίτευση είναι οι επιθέσεις που εξαπολύουν τα στελέχη της στους επιστήμονες χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι με αυτό τον τρόπο θρέφουν επικίνδυνες θεωρίες που διακινούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά το παιχνίδι του διχασμού, αλλά οι πολίτες έχουν πληρώσει ακριβά τα αποτελέσματα της τακτικής αυτής ακόμη και σε καλύτερες συνθήκες και όχι εν μέσω πρωτοφανούς πανδημίας.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση