Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας*

Επιχειρεί, ως συνήθως διά της ισχύος που θεωρεί ότι έχει, ν’ απειλήσει, για μια ακόμη φορά, την Ελλάδα και να της ενεργοποιήσει το στοιχείο του φόβου. Σύρραξη σημαίνει σύγκρουση με ενδεχόμενες απώλειες ζώων. Οι Ελληνες έδιναν πάντοτε μεγάλη σημασία κι αξία στη ζωή. Την τιμούσαν κι έκαναν τα πάντα, μέσω του πολιτισμού, για να μετατρέψουν το θάνατο, από κάτι σκοτεινό, άγνωστο και τρομερό, σε κάτι οικείο, έτσι ώστε να τον κάνουν μέρος της ζωής.

Αντιθέτως, οι Τούρκοι έδιναν μεγαλύτερη αξία στον θρησκευτικό φανατισμό και αψήφησαν το θάνατο στο όνομα του Ισλάμ και του Αλλάχ. Οταν ρωτήθηκε κάποτε ο Ερντογάν αν ήταν ελληνικής καταγωγής εκ του Πόντου, είπε ότι όταν κάποιος πάει στον παράδεισο το πρώτο πράγμα που θα τον ρωτήσουν είναι ποια είναι η θρησκεία του, αν ήταν καλός μουσουλμάνος κι όχι από πού κατάγεται γενικά. Συνεπώς, η ζωή για την τουρκική αντίληψη δεν υπάρχει παρά ως ετερονομία, δηλαδή μόνο σε σχέση με το Ισλάμ.

Απέναντι σ’ αυτήν τη λογική, η ελληνική πρόταση, του να κινείται η ζωή ως παρόν, αναζητώντας την αυτονομία της, μοιάζει παράλογη κι αφελής για τους Τούρκους.

Και σ’ αυτό ακριβώς ποντάρουν. Στο φόβο απώλειας ζώων εκ μέρους των Ελλήνων. Και το εκμεταλλεύονται με τον πιο κυνικό τρόπο. Μέσω της διαρκούς απειλής και των ενδεχόμενων μικροσυρράξεων τύπου Υμια, προσπαθούν (ή μέσω αυτών κι όποιοι τους χρησιμοποιούν για μεγαλύτερη κυριαρχία στο Αιγαίο) να υποχρεώσουν τους Ελληνες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με όρους που θα ευνοούν τις παράλογες τουρκικές διεκδικήσεις. Κι αυτή η στρατηγική εμπεριέχει πολιτικό και ηθικό εκβιασμό.

Πολιτικά, είναι ανεπίτρεπτο χώρα του ΝΑΤΟ, χώρα που θέλει να μπει κάποτε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ν’ αμφισβητεί διεθνείς συμβάσεις μέσω φόβου και απειλής πολέμου. Πρόκειται τότε για χώρα-ταραξία, χώρα- τρομοκράτη, που θέλει να επιβάλει το δικό της μέσω μιας αντίληψης που δεν συμβαδίζει με τον σύγχρονο κόσμο, τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Κι εδώ αναρωτιέται κάποιος λογικός άνθρωπος: τι κάνουν οι ισχυρές συμμαχικές χώρες για να επαναφέρουν στη διεθνή έννομη τάξη την Τουρκία;
Η συμπεριφορά αυτής της τελευταίας χαρακτηρίζεται ως αν-ηθική, δηλαδή που δεν αποδέχεται την ηθική των διεθνών κανόνων και συμβάσεων.

Τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα απέναντι σ’ αυτήν την πραγματικότητα;

Να συνεχίσει τη διαρκή διεθνή διπλωματική ενημέρωση, ενεργοποιώντας όλους τους πραγματικούς ή ενδεχόμενους συμμάχους της. Και να σταθεί με στρατιωτική αποφασιστικότητα μπροστά στην απειλή των συνόρων της. Οι Τούρκοι δεν θα σταματήσουν ποτέ εκμεταλλευόμενοι την ελληνική αγάπη για ζωή. Ομως, όπως λέει κι ο Καστοριάδης, «τίποτα δεν αξίζει όσο η ζωή. Όμως, αν τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από τη ζωή, τότε η ζωή δεν αξίζει τίποτα». Χρειάζεται να δώσουμε τη μάχη μας γι’ αξίες όπως η πατρίδα.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr