Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης
Ομως, τα κόμματα δεν είναι λέσχες συζητήσεων – πόσω μάλλον, τα κόμματα εξουσίας. Ετσι, οι αναφορές του Αλέξη Τσίπρα στα καλά της Μεταπολίτευσης δεν υπηρετούσαν την ιστορική αλήθεια, αλλά κάλυψαν κάποιες πολιτικές του ανάγκες.
Αυτό που προσπάθησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν να ανακαλύψει τη Μεταπολίτευση, αλλά να δηλώσει πραγματικός πολιτικός κληρονόμος του Ανδρέα Παπανδρέου: άλλωστε, τα όσα ανέφερε ως θετικά εκείνης της περιόδου ήταν οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές που έγιναν την πρώτη τετραετία της διακυβέρνησης από τον Ανδρέα Παπανδρέου – και όχι, για παράδειγμα, η νομιμοποίηση του ΚΚΕ, που φέρει τη σφραγίδα Καραμανλή και αποτέλεσε το πρώτο βήμα για τον τερματισμό του Εμφυλίου – τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πολιτική ζωή του τόπου, μιας και στην κοινωνία τα πάθη ξεπεράστηκαν μετά το 1981…
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Με μία τέτοια εμφάνιση Τσίπρα ήταν μάλλον αναμενόμενο ότι θα αντιδρούσε ο πραγματικός γιος του Ανδρέα Παπανδρέου – επίσης πρώην πρωθυπουργός. Ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε μερικές ώρες αργότερα στη Βουλή επιχειρώντας να υπερκεράσει σε «αριστερό» λόγο τον Αλέξη Τσίπρα, νιώθοντας, προφανώς, ότι απευθυνόταν προνομιακά στους «παπανδρεϊκούς» ψηφοφόρους , οι οποίοι πάντως αποχώρησαν μαζικά από το ΠΑΣΟΚ επί των ημερών του, με προορισμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί να «έκανε εντύπωση» σε όλους εκείνους που όντας στον ΣΥΡΙΖΑ κρατούν το «πασοκόμετρο» για εκείνους που δεν μετακόμισαν μαζί τους στην Κουμουνδούρου. Μπορεί ακόμα και να συγκίνησε κάποιους με την «αριστερή» ρητορική του και τις αναφορές στον Γεώργιο Παπανδρέου – λησμονώντας πάντως ότι όλοι αυτοί δεν τον ψήφισαν ποτέ από τη στιγμή που αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ. Α, και ούτε πρόκειται να τον ψηφίσουν….
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έδωσε χείρα βοηθείας στον διεκδικητή της πολιτικής κληρονομιάς του πατέρα του, σε μία στιγμή που η αξιωματική αντιπολίτευση επιχειρεί να δημιουργήσει ένα σκληρό μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση, μιλώντας ακόμα και για «χούντα». Και τη στιγμή που το κόμμα του επιχειρεί να αποτινάξει τη δική του κληρονομιά – που ήταν μόνον πολιτικά χρωστούμενα…
*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι σύμβουλος έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση