Ασφαλώς, η ανάδειξή της στο ύπατο αξίωμα από την πρώτη ψηφοφορία – με πλειοψηφία μεγαλύτερη των πέντε έκτων της Βουλής – αποδεικνύει κατ’ αρχάς ότι με την αναθεώρηση του Συντάγματος, με την οποία αποσυνδέθηκε η προεδρική εκλογή από τον κίνδυνο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, εφόσον τώρα πια εκλέγεται Πρόεδρος σε κάθε περίπτωση, γίνεται πολύ πιο εύκολη η συναίνεση των κομμάτων εξουσίας.

Ομως, ήταν η επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη που έδωσε το πλέον σημαντικό μήνυμα: πέρα από εκείνο της ανάγκης συνεννόησης μεταξύ των κομμάτων – που είναι ένα αίτημα το οποίο συγκεντρώνει διαχρονικά πολύ μεγάλα ποσοστά αποδοχής σε όλες τις δημοσκοπήσεις – υπάρχει και κάτι ακόμα, που συνδέει την εκλογή της με τις κοινωνικές ανάγκες. Πρόκειται για το αίτημα για «λιγότερο κομματισμό» – από μία κοινωνία που δοκιμάστηκε σκληρά στη δεκαετία των Μνημονίων.

Η πρόεδρος του ΣτΕ έχει – προφανώς – τις πολιτικές της απόψεις, τις οποίες ουδέποτε απέκρυψε, αλλά δεν ταυτίστηκε ποτέ σε ολόκληρη τη διαδρομή της με κάποιο κόμμα, σε αντίθεση με άλλους και άλλες συναδέλφους της, οι οποίοι υπηρέτησαν τη Δικαιοσύνη και τιμήθηκαν με την ανάληψη ανώτατων αξιωμάτων στον χώρο τους.

Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό για την ελληνική κοινωνία, η οποία δείχνει να αγκαλιάζει – σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της MRB – την Κατερίνα Σακελλαροπούλου ως την επόμενη ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου.

Το μήνυμα είναι σαφές – και προφανώς δεν έχει να κάνει μόνον με την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και οι πρώτοι φορείς που πρέπει να το λάβουν υπ’ όψιν είναι τα ίδια τα κόμματα, αν θέλουν να συμβαδίσουν με το ρεύμα της κοινωνίας.

Από την έντυπη έκδοση