Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Παρόμοιες καταστάσεις έχουμε και όταν πραγματοποιούνται οι τακτικές γενικές συνελεύσεις των κατά τόπους ΕΛΜΕ. Ως είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, ενημερώνεται η Διεύθυνση Εκπαίδευσης και εξασφαλίζεται η συνδικαλιστική άδεια.

Για να μην αδικούμε πάντως μόνο τους δασκάλους και τους καθηγητές, κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και όταν έχουν γενική συνέλευση οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ. Ξεροσταλιάζουν στις στάσεις οι πολίτες, και όσοι έχουν τη δυνατότητα παίρνουν ταξί ή το αμάξι τους, μπλοκάροντας τους δρόμους και πληρώνοντας από την τσέπη τους το συνδικαλιστικό δικαίωμα μερίδας εργαζομένων.

Και για να λέμε και τα του οίκου μας, στάση εργασίας κάνουν και οι δημοσιογράφοι για συνελεύσεις του ΕΔΟΕΑΠ ή για τη διενέργεια εκλογών. Απλά στην περίπτωση των μίντια, το «κακό» είναι μικρό, αφού η έκδοση εφημερίδων δεν εμποδίζεται και η ολιγόωρη διακοπή στη ροή της ενημέρωσης δεν έχει πρακτικές συνέπειες στην καθημερινότητα των πολιτών.

Από την άλλη, βέβαια, σε αυτή τη χώρα οι αργίες προσαρμόζονται κατά το δοκούν. Για να επιστρέψουμε στην εκπαίδευση, θυμίζουμε πως τα σχολεία μένουν επίσης κλειστά την ημέρα της εορτής του πολιούχου της πόλης. Στον Βύρωνα, δηλαδή, δεν γίνεται μάθημα του Αγίου Δημητρίου, ενώ στις Αχαρνές όταν γιορτάζει ο πολιούχος της πόλεως Αγιος Βλάσιος.

Στη ΔΕΗ, από την άλλη, η διοίκηση πρόσφατα πρότεινε μια νέα αργία και συγκεκριμένα τη 13η Οκτωβρίου ώστε να τιμηθεί η επέτειος της μάχης της Ηλεκτρικής που έγινε πριν από 72 χρόνια. Με διευκρίνιση που ακολούθησε, ξεκαθαρίστηκε πως η αργία αυτή δεν θα είναι πρόσθετη, αλλά θα αντικαταστήσει κάποια από τις υπάρχουσες.

Το καλύτερο όμως είναι όταν τυχαίνει να πέφτουν αργίες Σαββατοκύριακα. Τότε με διάφορες εγκυκλίους από αυτές που μόνο το βαθύ Δημόσιο μπορεί να εκδίδει, μεταφέρεται η αργία για να μη χαθεί το μήνυμά της.

Πάντως, δεν είναι η Ελλάδα πρωταθλήτρια στο σπορ, αφού κοιτώντας τις επίσημες υποχρεωτικές αργίες των κρατών της Ε.Ε., βλέπουμε πως βρισκόμαστε στον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Συγκεκριμένα, η λίστα μας έχει 12 αργίες, των Γερμανών έχει 15, ενώ Πορτογάλοι, Αυστριακοί και Βέλγοι μετρούν 13 επίσημες αργίες. Απλά εμείς σε αυτές προσθέτουμε και τις «άλλες», τις συνδικαλιστικές ή τις θρησκευτικές για να κερδίσουμε το χαμένο έδαφος.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου