Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Κι όταν χρειάστηκε να μιλήσει «αριστερά» προκειμένου να στηρίξει το «άνοιγμα» στην Κεντροαριστερά και την ήδη καταρρέουσα «Γέφυρα», διολίσθησε σε μια λέξη η οποία δεν ανευρίσκεται ούτε στη «μαλλιαρή» της αριστερής γλώσσας. Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, βρίθει ιδιωματισμών ώστε να τονίζει τη «διαφορετικότητα» της Αριστεράς, αλλά και να δημιουργεί συναισθηματικούς και «ιδεολογικούς» συμβολισμούς. Εκανε λοιπόν μια… «απεύθυνση», η οποία, για να είναι και πειστική, ήταν και «πλατιά». Μετά το «σκίσιμο των Μνημονίων» και της κοινής λογικής, φαίνεται πως ήρθε η ώρα του «σκισίματος» και των λεξικών, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «πλέρια» αναδόμηση του «εποικοδομήματος».

ΚΙ ΑΥΤΟ συμβαίνει τη στιγμή που η ανελαστική ηθική της Αριστεράς ανέχεται -αν δεν επικροτεί- το καθημερινό σεξιστικό και ρατσιστικό τηλεοπτικό ξεκατίνιασμα της κ. Μεγαλοοικονόμου. Η οποία είναι η 145η ψήφος στην οποία στηρίζεται η κυβέρνηση. Και η οποία, συμπεριφερόμενη σαν κακομαθημένη «μεγαλομπεμπέκα», έχει βαλθεί να πάρει το ρεκόρ πολιτικής γελοιότητας, από άλλους πιο γνήσιους εκφραστές της «αριστερής γελοιότητας». Ούτε το Μ. Μαξίμου ούτε η Κουμουνδούρου τόλμησαν να ψελλίσουν έστω μία λέξη για τα καμώματα του υποψήφιου… μοντέλου που γεννήθηκε το 1953. Την ανέχονται, κάνουν τα στραβά μάτια και σφυρίζουν αδιάφορα. Γιατί ξέρουν ότι κατάφεραν και κρέμονται -στην κυριολεξία- από την ψήφο ενός τέτοιου ανθρώπου. Η οποία «κοσμεί» το χειρότερο Κοινοβούλιο που γνώρισε η χώρα στα 45 χρόνια της Μεταπολίτευσης.

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ και θεσμικές βλάβες που έχει προκαλέσει στη χώρα το «καραβάνι» των «αγράμματων ρεβανσιστών» μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να διορθωθούν. Ωστόσο, οι πολλαπλές βλάβες που έχουν προκληθεί στο πολιτισμικό και αξιακό πεδίο μπορεί να αποδειχθούν βαθύτερες και, επομένως, πολύ πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμες. Το «καραβάνι» απελευθέρωσε και εξύψωσε τα κατώτερα ένστικτα μιας βασανισμένης κοινωνίας. Εδωσε ιδεολογική κάλυψη στις πιο άξεστες και εκδικητικές συμπεριφορές. Εκθείασε και επιβράβευσε την παθητική μετριότητα και τιμώρησε την αξιοκρατία και την αριστεία. Κι όλα αυτά δεν έτυχαν. Πέτυχαν. Γιατί μόνον έτσι θα μπορούσε να «σταθεί» η πιο μετριοκρατική κυβέρνηση που έχει εκλέξει ποτέ ο ελληνικός λαός τις τελευταίες πολλές δεκαετίες. Και μόνο έτσι θα μπορούσαν να χορέψουν στο Σύνταγμα ή ν’ αποκτήσουν κρατικά αξιώματα άνθρωποι οι οποίοι μέχρι τα 35 τους ή τα 40 τους ή και τα 50 τους δεν είχαν καταφέρει να διακριθούν ποτέ, πουθενά και σε τίποτα. Μέχρι το 2015 λιάζονταν πίνοντας φραπέδες σε καφενεία, απολαμβάνοντας κομματικές αργομισθίες και καταγγέλλοντας την «αδικία του συστήματος». Οι ελάχιστες εξαιρέσεις που υπάρχουν απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Κι αυτό δεν αφορά πρωτίστως όσους απελπισμένους ή ιδιοτελείς ψηφοφόρους έσπευσαν να σαλτάρουν στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αφορά τους αποτελούντες την «αφρόκρεμα» αυτού του συστήματος, οι οποίοι έγιναν υπουργοί, βουλευτές και, κυρίως, διορισμένοι κρατικοί αξιωματούχοι.

ΟΠΩΣ η κρίση που μαστίζει τη χώρα εδώ και 10 χρόνια ήταν πάντοτε πολιτική και μετά έγινε οικονομική, έτσι και τώρα. Η κρίση του μέλλοντος θα είναι ακόμα πιο σύνθετη μετά την τετραετία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.: Στην πολιτική και οικονομική κρίση έχουν προστεθεί η πολιτισμική κρίση και η κρίση αξιών.

Τελείωσαν τα χατίρια στην κυβέρνηση;

Η πρόθυμη κυβέρνηση του Α. Τσίπρα βοηθήθηκε σκανδαλωδώς από την Ε.Ε. Στηρίχθηκε εντυπωσιακά στους ακροβατισμούς της. Και, αντί αυστηρότητας σε κραυγαλέες αστοχίες της, «αντιμετώπισε» τα «στραβά μάτια» της Κομισιόν. Κάπως έτσι «βγήκε» από τα Μνημόνια, χωρίς μεταρρυθμίσεις, χωρίς προσέλκυση επενδύσεων και χωρίς τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις να κοιτάξει στα μάτια τις αγορές. Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου «εκτελούσε» τα συμβόλαια-επιθυμίες της Ε.Ε. και των ΗΠΑ κι αυτοί έκαναν τα «στραβά μάτια» και έδιναν «κρυφά δωράκια», όπως π.χ. η μη περικοπή των συντάξεων.

Ομως, το Σκοπιανό «λύθηκε», οι «διευθετήσεις» με την Τουρκία και την Αλβανία έχουν μπει στο δρόμο τους και ευρωατλαντικά συμφέροντα στην περιοχή αισθάνονται πιο ασφαλή. Και ήρθε η ώρα της αλήθειας, γιατί κανένα ψέμα δεν μπορεί κρατήσει για πολύ. Η έκθεση Κομισιόν, αναγκαστικά πλέον, αναδεικνύει τις απαράδεκτες και τραγικές καθυστερήσεις της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις ανειλημμένες υποχρεώσεις της. Και διατυπώνει ευθέως την απειλή να μην καταβληθεί η οφειλόμενη δόση του 1 δισ. αν έως τις 11 Μαρτίου δεν έχουν κλείσει οι εκκρεμότητες που υπάρχουν. Κι αυτό το 1 δισ. είναι καθαρά μετρητά και όχι δάνειο.
Ταυτοχρόνως, αφήνεται να εννοηθεί ότι βρίσκονται στον αέρα και οι 120 δόσεις. Τι συνέβη λοιπόν; Εξαντλήθηκε η υπομονή των δανειστών ή τέλειωσαν τα χατίρια στον πρόθυμο Α. Τσίπρα; Σύντομα θα φανεί. Αυτό που φάνηκε ήδη, όμως, είναι ότι η χώρα ουσιαστικά δεν έχει βγει από τα Μνημόνια, αλλά βρίσκεται εντός μνημονιακών περιορισμών και μάλιστα αυστηρών.

Πίσω οι εκλογές μήπως «ξεχαστούν» οι Πρέσπες…

Αποτυπώθηκε και στις τοποθετήσεις της πλειοψηφίας των μελών της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ στην προχθεσινή συνεδρίαση: οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας, τον Οκτώβριο. Λίγες μέρες αφότου «η μπίλια είχε κάτσει» στον Μάιο, η μαργαρίτα που μαδάνε στο Μ. Μαξίμου «σταμάτησε» στον Οκτώβριο. Ο λόγος, σύμφωνα με πληροφορίες, για τον οποίο έγινε αυτή η αλλαγή είναι οι… Πρέσπες. Τόσο το Μαξίμου όσο και η Κουμουνδούρου, βλέποντας και το τελευταίο κύμα δημοσκοπήσεων, κατέληξαν σε δύο βασικά συμπεράσματα: 1. Το πακέτο των παροχών δεν αποδίδει τα αναμενόμενα. 2. Είχαν υποτιμηθεί οι επιπτώσεις της συμφωνίας των Πρεσπών.

Η δεύτερη διαπίστωση, όπως φαίνεται, είναι και η πιο καθοριστική. Τα περισσότερα μέλη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ποντάρουν πλέον στο χρόνο, μήπως και ξεθυμάνει η οργή από τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ. Εκτός από τα πολύ αρνητικά ευρήματα των δημοσκοπήσεων, στη συνεδρίαση συνεκτιμήθηκε και το αρνητικό έως επιθετικό κλίμα το οποίο αντιμετωπίζουν τα κυβερνητικά στελέχη στις προσπάθειες που κάνουν να μιλήσουν για τις Πρέσπες. Το πρόβλημα είναι ακόμα πιο έντονο από τη Θεσσαλία και πάνω. Χθες το έζησε η Ο. Γεροβασίλη στην Πτολεμαΐδα και τις προάλλες οι Δ. Τζανακόπουλος και Ε. Τσακαλώτος στη Β. Ελλάδα.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αναθεωρεί τις απόψεις της και δείχνει να «γέρνει» ξανά προς τον Οκτώβριο. Ισως μέχρι νεωτέρας…

… Και επιτροπή για το ευρωψηφοδέλτιο

…Εως τότε, όμως, αποφασίστηκε να αντιμετωπιστούν αυτοτελώς οι ευρωεκλογές. Ετσι, αποφασίστηκε η δημιουργία μιας επιτροπής που θα έχει την ευθύνη της διαμόρφωσης του ευρωψηφοδελτίου, το οποίο θα είναι τελικά ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ και όχι κάτι ευρύτερο. Επικεφαλής της επιτροπής είναι ο Α. Τσίπρας και συμμετέχουν ο γραμματέας του κόμματος Π. Σκουρλέτης, ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης, ο βουλευτής Χ. Παπαδόπουλος και ο Π. Λάμπρου, μέλος της Π.Γ. Από τη σύνθεση της επιτροπής, η οποία έχει έντονο το στίγμα των «53», προκύπτει ότι ο Α. Τσίπρας μάλλον δεν έχει «λευκή επιταγή» αυτή τη φορά στα χέρια του.

Απορίες

1. Ως τι ήθελε να συμμετάσχει στη συνεδρίαση του Δ.Σ. της Τράπεζας της Ελλάδος ο Παύλος Πολάκης; Ως ο «Ντράγκι των Σφακίων»;

2. Πέραν του αξιόποινου των πράξεων του «φακελάκια» γιατρού: Τα σκαμπίλια του Ρουβίκωνα είναι «λαϊκό δικαστήριο» ή «φασιστική αυτοδικία»;

3. Οταν ο Α. Τσίπρας έλεγε «δεν θα μπορείτε να βγείτε από τα σπίτια σας», ποιους ακριβώς εννοούσε;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου