Οι συριζαίοι θα μπορούσαν να επιλέξουν την «Ιθάκη» που ταιριάζει με το αφήγημά τους για το «τέλος των Μνημονίων», οι νεοδημοκράτες το «παραμ-Ιθάκη» για να αποδομήσουν την κυβερνητική προπαγάνδα.

Γράφει ο Πάνος Αμυράς

ΟΜΩΣ, Η ΛΕΞΗ που συζητήθηκε περισσότερο από τη συντριπτική πλειονότητα των νοικοκυριών ήταν αυτή των «αναδρομικών». Εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι αλλά και δημόσιοι υπάλληλοι περίμεναν και περιμένουν να λάβουν τα «αναδρομικά» τους από δικαστικές διεκδικήσεις του παρελθόντος. Αυτό ενδεχομένως να είναι και το πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας. Οχι γιατί δεν πρέπει να λάβουν τα χρήματα που δικαιούνται οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί λόγω της αντισυνταγματικής νομοθέτησης των περικοπών αλλά γιατί η επιστροφή στα προ κρίσης επίπεδα δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα δικαστικών αποφάσεων.

ΣΕ ΑΥΤΗ την περίπτωση δεν αντιλαμβανόμαστε για ποιο λόγο να κρίνεται παράνομη η περικοπή των δώρων στο Δημόσιο και να μην ισχύει το ίδιο και για την περικοπή των αποδοχών στον ιδιωτικό τομέα στα χρόνια των Μνημονίων. Η αύξηση των εισοδημάτων δεν μπορεί να προκύψει από τη Δικαιοσύνη, δυστυχώς δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.

ΑΛΛΩΣΤΕ, η πληρωμή των αναδρομικών (έστω και των κουτσουρεμένων, όπως διαπίστωσαν χιλιάδες απόστρατοι) έγινε δυνατή λόγω της υπερφορολόγησης και της περικοπής των δημοσίων επενδύσεων και όσοι εισέπραξαν τα χρήματα απλώς «μπάλωσαν» τρύπες. «Λεφτόδεντρα» δεν υπάρχουν, το διαπίστωσαν οι πολίτες με τον πιο οδυνηρό τρόπο στην τετραετία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» μετατράπηκε σε Μνημόνιο διαρκείας.

ΚΑΙ ΕΔΩ έρχεται η λέξη που πρέπει να ανακηρυχθεί το 2019 ως η έννοια της χρονιάς. Εάν αντί για τα «αναδρομικά» μπουν στο επίκεντρο της επικαιρότητας και της πολιτικής οι «επενδύσεις», τότε μπορούμε όλοι να ελπίζουμε ότι κάτι καλό θα συμβεί στη ζωή μας και στη χώρα.

ΣΤΗΝ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ Τσίπρα σημειώθηκε μία τρομακτική αφαίμαξη κεφαλαίων αλλά και ανθρώπινου δυναμικού. Θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα σχηματίσθηκαν όχι από την ανάπτυξη της οικονομίας αλλά από τους φόρους, ιδίως τους έμμεσους, που στράγγιξαν την αγορά και μείωσαν το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών. Τα πλεονάσματα κατευθύνθηκαν κατά κύριο λόγο για την αποπληρωμή δανείων και έλειψαν από την οικονομία καθώς η κυβέρνηση προτίμησε να κουτσουρέψει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων από το να περιορίσει τις προσλήψεις χιλιάδων μετακλητών και φίλων της Κουμουνδούρου. Την ίδια περίοδο η φυγή νέων επιστημόνων στο εξωτερικό εντάθηκε, επαγγελματίες που δεν άντεχαν να πληρώνουν φόρους και εισφορές μετανάστευσαν για καλύτερη τύχη. Κανείς τους δεν θα επιστρέψει εάν η οικονομία δεν είναι σε θέση να παράγει ποιοτικές θέσεις εργασίας και η χώρα δεν λειτουργήσει σε συνθήκες «κανονικότητας» χωρίς βόμβες, καταλήψεις πανεπιστημίων από ναρκέμπορους και επιβαρύνσεις 75% επί του εισοδήματος.

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ, επενδύσεις, επενδύσεις. Αυτή είναι η μοναδική οδός για να βγούμε οριστικά από την κρίση. Ο κ. Τσίπρας, που επαγγελλόταν το νέο, διολίσθησε σε όλες τις οπισθοδρομικές πρακτικές του κομματικού κράτους, για αυτό και σαν τον «τσοπανάκο» με τους λύκους, όσο κι αν φωνάζει δεν πείθει τους επενδυτές να τοποθετήσουν κεφάλαια στη χώρα μας. Το 2019 χρειαζόμαστε μία μεγάλη αλλαγή, που πρέπει να ξεκινήσει από τη νοοτροπία και τις προτεραιότητες μας. Οι κάλπες μπορεί να είναι μία καλή αφετηρία.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]