Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Συγκεκριμένα απευθυνόμενος σε επιτροπή της τουρκικής Βουλής για τα θέματα του Αιγαίου είπε: «[…] Για το πώς θα διευθετηθούν με την Ελλάδα τα θέματα υφαλοκρηπίδας και χωρικών υδάτων. Αν θα τα λύσουμε με την Ελλάδα μέσω διπλωματίας ή αν θα πάμε στο δικαστήριο; Για εμάς υπάρχει και μια ακόμη επιλογή. Εάν η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση και το κράτος μας αξιολογήσει και εκείνη την επιλογή, θα πρόκειται για μια μονόπλευρη επιλογή. Αυτό είναι άλλο πράγμα. Αυτό το θέμα θα το πάμε και στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας με μια έκθεση».

Έχουμε δηλαδή τον ΥΠΕΞ μίας χώρας που λαμβάνει χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να αμφισβητεί τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να απειλεί μόνιμα και επίσημα με κάθε τρόπο μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέχρι πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση και πού αρχίζει και πού τελειώνει το παραμύθι της λεγόμενης «ελληνοτουρκικής φιλίας»;

«Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα» θα βρεθεί να πει κάποιος και θα έχει δίκιο, αλλά ο ελληνικός λαός δεν έχει κανέναν κοινό, ευτυχώς, με έναν λαό σαν τον τουρκικό που εκλέγει συνειδητά εδώ και χρόνια τον Ταγίπ Ερντογάν δίνοντάς του αυξημένες εξουσίες.

Είμαστε μία χώρα με βαθειά δημοκρατική συνείδηση και σεβασμό στους θεσμούς κάτι που δεν είναι η Τουρκία. Μπορεί την τελευταία δεκαετία να έχουμε ανεχτεί την υποβάθμιση των θεσμών προς χάριν της πολιτικής επιβίωσης από ορισμένους πολιτικούς, αλλά αυτά είναι σημεία των καιρών. Η χώρα δεν θα τους θυμάται σε 10 χρόνια…

Η Τουρκία από την άλλη έχει ένα αποκρυσταλλωμένο δόγμα. Είναι ανθελληνικό και επεκτατικό, τόσο ιδεολογικά όσο και εδαφικά. Από τον νεοοθωμανισμό του Αχμέτ Νταβούτογλου και την προσπάθεια επηρεασμού των Βαλκανίων, έχουμε περάσει στην αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης επί ελληνικού εδάφους και την σιγουριά της Τουρκίας πως θα συνδιαχειριστούμε το Αιγαίο. Η παράνοια έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο αφού οι Τούρκοι «εξαφανίζουν» την υφαλοκρηπίδα της Κρήτης για να έρθουν σε συνεννόηση με την Λιβύη. Αλλά, έτσι κάνουν οι Τούρκοι, σημασία έχει εμείς τι κάνουμε και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γιατί οι Βρυξέλλες και η Αθήνα δεν έχουν πάρει επιτέλους χαμπάρι πως η Τουρκία έχει διαλέξει τους συμμάχους της και αυτοί είναι μουσουλμανικά τριτοκοσμικά κράτη αντί για την ανεπτυγμένη Δύση; Έχουμε αντιληφθεί πως όλοι μας πληρώνουμε χρήματα τα οποία πάνε στην Τουρκία;

Ως πότε όλοι στην ΕΕ θα παίζουν κρυφτούλι; Κανείς δεν θέλει την Τουρκία εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας εκτός από ορισμένες μικρές χώρες του Μπενελούξ που την θέλουν ως αντίβαρο στην γερμανική πολιτική ηγεμονία.

Η Αθήνα όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε εμφανιστεί ως «εγγυητής» της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας και, καλά έκανε τότε, αλλά σήμερα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Η Άγκυρα κρατά την Ελλάδα και ολόκληρη την Ευρώπη όμηρο με μοχλό ένα ανθρωπιστικό ζήτημα, το προσφυγικό, και οι πολιτικοί της δεν έχουν διστάσει να το παραδεχθούν δημόσια πως θα μας «πλημμυρίσουν».

Ήρθε η ώρα των αποφάσεων. Η Ευρώπη πρέπει να υπερασπιστεί τον χαρακτήρα αλλά και τις αξίες της. Η Ευρώπη που ονειρεύτηκαν οι πολιτικοί γίγαντες της μεταπολεμικής περιόδου δεν μπορεί να ντρέπεται να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της ούτε να γίνεται έρμαιο της ακροδεξιάς (εγχώριας ή εισαγόμενης).

Οι φωνές έχουν ακουστεί και σιγά σιγά πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις πρέπει να σταματήσουν και να καθιερωθεί μία ειδική σχέση μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, μία σχέση που θα συμφέρει και τους δύο και θα προστατεύει τα συμφέροντα και των δύο και κατ επέκταση και της Ελλάδας.

Γιατί αυτήν την στιγμή είμαστε μόνοι μας, καθημαγμένοι από μία δεκαετή κρίση, καθηλωμένοι να μας κυβερνά μία παρέα που δεν έχει γνώση της διεθνούς κατάστασης και παρατηρούμε άπραγοι τον Ερντογάν να χτίζει έναν στρατιωτικό γίγαντα δίπλα μας.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι διευθυντής στο EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]