Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Το 2015 οι συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου γίνονταν με τηλεοπτική κάλυψη. Αρχικά με τον κόσμο έξω από τη Βουλή για συμπαράσταση στην κυβέρνηση που διαπραγματευόταν με τους «τοκογλύφους δανειστές», στη συνέχεια μόνο με την παρουσία καμερών.

Από χθες η κυβέρνηση Τσίπρα πέρασε στο επόμενο στάδιο, συνήθως το τελικό. Η συνεδρίαση του Συμβουλίου έγινε κεκλεισμένων των θυρών και έτσι οι τηλεθεατές δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παραίνεση του πρωθυπουργού προς τους υπουργούς που προέρχονται από τους ΑΝ.ΕΛ. να δεσμευθούν ότι δεν θα τον «ρίξουν», ένα μόλις 24ωρο μετά το μυστικό γεύμα που είχε στη Λέσχη Αξιωματικών με τον συγκυβερνήτη του Π. Καμμένο.
Εάν, μάλιστα, η τηλεοπτική κάλυψη συνεχιζόταν και κατά τις τοποθετήσεις υπουργών, κάτι που πάντως δεν συνηθιζόταν ούτε τον «καλό καιρό», οι τηλεθεατές θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν live τον καβγά του Νίκου Κοτζιά με τον Πάνο Καμμένο, ο οποίος δεν είχε να ζηλέψει τίποτα σε ένταση από τους τσακωμούς στα βραδινά «ριάλιτι».

Το πρόβλημα για τη σημερινή κυβέρνηση δεν είναι ότι η συνεδρίαση του Υπουργικού αποφασίσθηκε από το Μαξίμου να γίνει χωρίς κάμερες, αυτό θα μπορούσε κάποιος να το εξηγήσει για λόγους εμπιστευτικότητας της συζήτησης. Το πραγματικό ζήτημα είναι ότι η χθεσινή ατζέντα του Συμβουλίου δεν αφορούσε την κοινωνία, παρά μόνο την πολιτική επιβίωση των δύο εταίρων.

Οι πολίτες έχουν βαρεθεί τους καβγάδες, τεχνητούς ή και υπαρκτούς, μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. Δεν ενδιαφέρονται άλλο για μικροκομματικά παιχνίδια, έχουν σοβαρότερα ζητήματα να αντιμετωπίσουν στην καθημερινότητά τους. Την ώρα που καβγάδιζαν οι υπουργοί, οι πολίτες έβλεπαν τις τιμές του πετρελαίου θέρμανσης να είναι υψηλότερες κατά 20% σε σχέση με πέρυσι και το επίδομα να έχει περιορισθεί σε σχέση με το 2014.
Ο κ. Τσίπρας ζήτησε να γίνει η συνεδρίαση του Υπουργικού με κλειστές πόρτες, μόνο που αυτό δεν αποφασίσθηκε για να μην διαρρεύσουν οι καβγάδες, κάτι που έγινε σχεδόν αμέσως, αλλά γιατί η κυβέρνησή του δεν έχει να πει πολλά στους πολίτες. Και όπως έχει δείξει η ιστορία, κυβερνήσεις που λειτουργούν σε απόσταση από την κοινωνία δεν έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους, όσους όρκους πίστης κι αν δίνουν τα μέλη τους.

ΤΙ ΚΑΚΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΜΟΛΟΤΟΦ;

Ηταν αρχές του 2017 όταν σε μία συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Τζαβάρας, με αφορμή μία ατάκα για την Παιδεία, είχε φωνάξει στον πρωθυπουργό «τι είδους έρευνα γίνεται στα πανεπιστήμια, το μόνο που γίνεται εκεί είναι να κατασκευάζουν μολότοφ». Η απάντηση του κ. Τσίπρα, δίκην αστείου, ήταν ανατριχιαστική: «Και τι κακό έχουν οι μολότοφ;», αναρωτήθηκε, για να λάβει την απάντηση του Τζαβάρα: «Τι κακό; Καίνε κόσμο». Χθες ο πρωθυπουργός έστειλε εσπευσμένως την υπουργό Προστασίας του Πολίτη Ολγα Γεροβασίλη στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας μόλις έμαθε ότι κατευθυνόταν προς τα εκεί ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μετά τις ρίψεις μολότοφ κατά των αστυνομικών το βράδυ της Δευτέρας από «λόχο» μπαχαλάκηδων. Ελπίζουμε να κατάλαβε ότι οι μολότοφ ορισμένες φορές μπορούν να εξελιχθούν σε τραγωδίες, δεν είναι μακρινή η υπόθεση της Μαρφίν, που παραμένει ακόμη ατιμώρητη.

ΜΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ

Η προχθεσινή εκπομπή του Τάσου Τέλλογλου στον ΣΚΑΪ με επίκεντρο την τραγωδία στο Μάτι συγκλόνισε όσους την παρακολούθησαν. Αρτια δημοσιογραφικά και βασισμένη σε μαρτυρίες επιζώντων ή συγγενών θυμάτων, η εκπομπή αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της εκατόμβης χωρίς να μπει στον πειρασμό του «κιτρινισμού» ή του καταλογισμού ευθυνών. Είναι αλήθεια, τέτοιες δημοσιογραφικές δουλειές λείπουν από την τηλεόραση, που διαρκώς διολισθαίνει σε εκπομπές όπου η αμορφωσιά συναγωνίζεται την ανοησία. Οι δημοσιογραφικές έρευνες αποτελούν συστατικό στοιχείο της Τιβί και ελπίζουμε ότι το προχθεσινό «πείραμα» του Τέλλογλου δεν θα είναι μία μεμονωμένη εξαίρεση αλλά η αρχή μίας νέας περιόδου…

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]