Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Το πρώτο, επειδή έμειναν τέσσερα χρόνια στα συρτάρια της Δούρου τα αντιπλημμυρικά έργα για την οχύρωση της Δυτικής Αττικής. Χάθηκαν 26 άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους νέοι, στη λάσπη. Απών ο πρωθυπουργός. Τη δεύτερη μέρα είδε την καταστροφή από το δρόμο. Δεν κατέβηκε στους πολίτες που άδειαζαν κουβάδες λάσπη από το σπίτι τους, το μαγαζί τους. Ούτε και η Δούρου που τον συνόδευε. Μη και λασπώσουν τα ακριβά παπούτσια τους; Οχι. Οι επικοινωνιολόγοι, ύφους Βερναρδάκη, τους συμβουλεύουν να μην μπαίνουν στο «κάδρο» της καταστροφής. Nα μείνουν απόμακροι από τους απελπισμένους: Δεν ελέγχεται επικοινωνιακά ένας άνθρωπος όταν ο δικός του πνίγηκε στη λάσπη…
Ο πρωθυπουργός δεν πήγε στη Μάνδρα ποτέ… και ποτέ δεν βρήκε λέξεις να εκφράσει τη συμπόνια του γι’ αυτούς που χάθηκαν. Γι’ αυτούς που έμειναν πίσω. Η αναίσχυντη Δούρου δεν παραιτήθηκε. Ετοιμαζόταν για την επόμενη φρικτότερη καταστροφή.
Το δεύτερο εθνικό πένθος κηρύχτηκε για το Μάτι. Οχι από συντριβή. Οχι από συναίσθηση ευθυνών. Οχι από πόνο για την εκατόμβη των θυμάτων, ως αποτέλεσμα της εγκληματικής κυβερνητικής διαχείρισης. Κηρύχτηκε για να κρατηθούν οι τύποι.
Ο πρωθυπουργός έκανε ζωντανή εκπομπή, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ενώ η πυρκαγιά είχε ήδη σβήσει αφήνοντας πίσω της κάρβουνο τα πάντα: Ανθρώπους, σπίτια, δάσος. Ζητούσε ενημέρωση, μπροστά στις κάμερες της ΕΡΤ, μακιγιαρισμένος:
-«Πόσοι άνθρωποι είναι στα λιμανάκια;».
-«Μερικοί, αλλά τους μαζεύουν από το Λιμενικό».
-«Πόσα σπίτια κάηκαν;».
-«Κάηκαν μερικές βίλες» (ΒΙΛΕΣ, αν πιάσατε το νόημα).
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
-«Εχει τεθεί υπό έλεγχο η φωτιά;».
-«Μερικώς».
-«Μετεωρολόγε, τι καιρό θα κάνει αύριο Τρίτη;».
-«Καλό».
-«Επομένως, θα πετάξουν τα Καναντέρ».
Cut…
Χωράει τόση σκληρότητα ο νους; Ενώ οι ΟΥΚ ενημέρωσαν τον αρχηγό του Λιμενικού και τον Κουρουμπλή ότι έχουν βρει ένα νεκρό -πριν από τις οκτώ το βράδυ-, ενώ το EKAB μετέφερε νεκρό στο Σισμανόγλειο, κατά τις έντεκα, ενώ ζητήθηκαν «σαράντα κίτρινοι σάκοι», ο πρωθυπουργός, σε ζωντανή μετάδοση, από το στρατηγείο της Πολιτικής Προστασίας, επιχειρούσε την πιο ανήθικη παραπλάνηση που επιχείρησε ποτέ εν ενεργεία Ελληνας πρωθυπουργός!
Την επομένη ο Καμμένος κατήγγειλε τους νεκρούς. Ας πρόσεχαν. Κανείς δεν καταδέχτηκε να τον χαστουκίσει. Τον άκουγαν αποσβολωμένοι.
Ο εσμός των ανίκανων, που ακόμη συμπεριφέρεται ως κυβέρνηση, δεν πενθεί. Δεν έχει ψελλίσει μια συγγνώμη, αφού δεν βρήκε, «όσο κι αν έψαξε, ΕΝΑ λάθος. Ολα έγιναν τέλεια», είπε ο νεκροθάφτης του πολίτη. Ο θάνατος που σάρωσε στο Μάτι ήταν «νομοτελειακός», είπε ο αρχηγός της Πυροσβεστικής. Κι αν ξαναγινόταν πυρκαγιά; Πάλι τον ίδιο σχεδιασμό θα έκανε. Ο αρχηγός της Αστυνομίας άκουγε στους ασυρμάτους ότι κλείστηκε η Μαραθώνος αλλά δεν θεώρησε ότι εγκλωβίζονταν οι πολίτες. Να τους βλέπεις και να σκέφτεσαι: Πώς απέκτησαν άραγε αυτοί οι τύποι τα γαλόνια του αρχηγού; Δυστυχώς, ξέρεις…
Ο υποκριτής πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη. Για το θεαθήναι. Ούτε αυτός παραιτήθηκε ούτε εκείνοι που ο θάνατος δεκάδων ανθρώπων θα έπρεπε να τους είναι εφιάλτης στην υπόλοιπη ζωή τους, αν δεν ήταν χοντρόπετσοι, σαν τον Πολάκη, ασυνείδητοι σαν τον Κουρουμπλή, εμετικά προσβλητικοί σαν τον Σκουρλέτη, άθλιοι σαν τον Σπίρτζη, παλαιοκομματικοί σαν τον Βούτση, σαλτιμπάγκοι σαν τον ΨΗΠΤΕ. Η επικίνδυνη Δούρου χώθηκε στην τρύπα της. Ο ετών 44 κρύβεται. Επεσε πανικός!
Το Μαξίμου συνεχίζει την επιχείρηση αποπροσανατολισμού των πολιτών: Φταίνε τα αυθαίρετα που οι Βούτσης, Κουρουμπλής, Σπίρτζης και Τσιρώνης δεν άφησαν να κατεδαφιστούν ή και νομιμοποίησαν. Στο θόρυβο από τις μπουλντόζες -που ανήγγειλαν ότι θα πιάσουν δουλειά- κρύβουν τον πανικό τους ο αναιδής Φάμελος, ο ανίκανος Σταθάκης, ο υπερφίαλος Σκουρλέτης, ο άθλιος Τσιρώνης. Οι ανώνυμοι πολίτες βάζουν πλάτη στη δυστυχία. Ο λαός βράζει: Θα κατεδαφίσει το αυθαίρετο Τσίπρα, που βάζει φωτιά στο μέλλον του, με πάταγο.
Ο κατά ΣΥΡΙΖΑ «αριστερός κυβερνητικός» έγινε συνώνυμο της ανικανότητας, της αναισθησίας, της αναλγησίας, της αναισχυντίας, της ανηθικότητας. Σκληρό το μάθημα για εκείνους που τους ψήφισαν χάριν ενός ΕΝΦΙΑ, χάριν ενός Μνημονίου, κι ενός πρώτου μισθού…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής