Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Ευτυχώς που ο Ερντογάν δεν έχει επιβάλει πλήρη λογοκρισία στον Τύπο της χώρας του κι έτσι μπορεί να ακουστεί η αλήθεια. Στη «Hurriyet» του ομίλου Ντογάν, που κάποτε βρισκόταν στο στόχαστρο του σουλτάνου και σήμερα αποτελεί έναν από τους κατά συνθήκη συμμάχους του, ο αρθρογράφος Σεμίν Ιντίζ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: «Μπορεί στ’ αλήθεια η Τουρκία να γυρίσει την πλάτη της στη Δύση και ιδίως στις ΗΠΑ, με τις οποίες τη συνδέουν στρατηγικοί δεσμοί άνω του μισού αιώνα;» διερωτήθηκε. Η απάντησή του είναι πως οι βαθιές ρωσοτουρκικές διαφορές σε κρίσιμα γεωπολιτικά ζητήματα, όπως αυτό της Συρίας, καθιστούν αδιανόητη την εδραίωση και μακροημέρευση της προσέγγισής τους.

«Στην οικονομία και τα ενεργειακά ήταν εύκολο να τα βρουν. Το πρόβλημα είναι ότι στη Συρία ο Πούτιν περιμένει από τον Ερντογάν να αλλάξει στάση και όχι το αντίστροφο», τόνισε. Πράγματι, δεν είδε ο Πούτιν να βομβαρδίζεται το Κρεμλίνο ούτε κρυβόταν για μέρες μακριά από τη Μόσχα. Ο Ερντογάν βρίσκεται στη θέση του «αδυνάτου» κι αυτός θα πρέπει να κάνει τις υποχωρήσεις. Πόσες όμως μπορεί να αντέξει χωρίς να δυσαρεστήσει τα ισλαμικά στρώματα στο εσωτερικό;

Ηδη πολλοί δυσφόρησαν με την αποκατάσταση των σχέσεων με το Ισραήλ, για να μην ξεχνάμε και αυτό τον παράγοντα. Αν ο Ερντογάν δεχθεί την παραμονή του Ασαντ στην εξουσία, όπως τον πιέζει ο Πούτιν, κινδυνεύει να διολισθήσει σε προσέγγιση με τη φιλοαμερικανική και αντι-ισλαμική Αίγυπτο. Επιπλέον, αν αποσύρει κάθε βοήθεια από τη συριακή αντιπολίτευση (πλην ISIS, που από όργανο της Τουρκίας έγινε επικίνδυνος εχθρός της), τότε θα ανοίξει την πόρτα στον Ασαντ να ανακαταλάβει το Χαλέπι, με τη βοήθεια σιιτικών μονάδων του Ιράν και της Χεζμπολάχ. Αυτό θα στρώσει το δρόμο στην ενοποίηση του «Κουρδικού Διαδρόμου» της Βόρειας Συρίας, με εφιαλτικές προοπτικές για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας.

Το αμερικανικό think tank Stratfor επισημαίνει ακόμη ότι Τουρκία και Ρωσία έχουν «αλληλοκαλυπτόμενες σφαίρες επιρροής» στη Μαύρη Θάλασσα, στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία. Βρίσκονταν ήδη σε τροχιά σύγκρουσης προτού καταρριφθεί το ρωσικό Sukhoi από τουρκικά πυρά στη Συρία. Η Ρωσία όμως είναι Ρωσία και ανταγωνίζεται τη Δύση επί ίσοις όροις. Την Τουρκία δεν την παίρνει να παίξει τέτοια παιχνίδια, επί ποινή διάλυσης.