Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Το 1988 οι Γάλλοι -και όχι μόνο- ανακάλυψαν την ονειρική Αμοργό χάρη στο φιλμ του Λικ Μπεσόν «Απέραντο γαλάζιο», που εξιστορούσε τη ζωή του θρύλου των ελεύθερων καταδύσεων Ζακ Μαγιόλ. Η Κεφαλλονιά απογειώθηκε τουριστικά με το θυελλώδη κινηματογραφικό έρωτα των Νίκολας Κέιτζ – Πενέλοπε Κρουζ στο «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι», τη δεκαετία του 2000. Το ίδιο συνέβη στη Σκόπελο και στη Σκιάθο ύστερα από τα γυρίσματα του «Mamma mia» το 2008, με τη Μέριλ Στριπ και τον Πιρς Μπρόσναν.

ΜΙΑ εμπορική ταινία αποτελεί τον καλύτερο -και μάλιστα δωρεάν- τρόπο για να διαφημιστεί τουριστικά η χώρα μας. Αρκούν δυο-τρεις σταρ του Χόλιγουντ να ερμηνεύουν τους ρόλους τους με φόντο τις ελληνικές θάλασσες και γραφικά χωριουδάκια για να γίνει trendy κάποιο σημείο της χώρας. Επειδή, όμως, από υποσχέσεις και νόμους έχουμε χορτάσει, είναι, επιτέλους, καιρός να αλλάξουμε νοοτροπία. Και να μην ξεχνάμε πως εκτός από τον τουρισμό υπάρχουν και μικρά οφέλη τόσο για τον εγχώριο κινηματογραφικό κλάδο όσο και για τις τοπικές κοινωνίες.

ΑΛΛΑ όλα μπλοκάρονται χάρη στην αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία κάποιων υπαλλήλων ή συντεχνιών που είτε απλά δεν τους νοιάζει είτε παραμένουν κολλημένοι στις ιδεοληψίες τους. Το «Mamma Mia 2», που έκανε πρεμιέρα χθες και στα ελληνικά σινεμά, δεν γυρίστηκε αυτή τη φορά στα νησιά των Σποράδων αλλά στην Κροατία. Οπως είχε εξηγήσει εκπρόσωπος ελληνικής εταιρίας παραγωγής, «στην Κροατία όλες οι διαδικασίες είναι απλούστερες σε σχέση με την Ελλάδα και κυρίως δεν απαιτείται ειδική άδεια για κάθε γύρισμα ξεχωριστά». Θυμόμαστε όλοι τι συνέβη προ λίγων μηνών όταν το ΚΑΣ αρχικά απέρριψε γυρίσματα εκπομπής του BBC στο Σούνιο και άλλαξε την απόφασή του ύστερα από λίγες ημέρες υπό το βάρος των αντιδράσεων.

ΚΑΠΩΣ έτσι εταιρίες του Χόλιγουντ προτιμούν το Μαρόκο, την Ισπανία, την Ιταλία, ακόμη και την Κροατία, αντί να μπλέξουν στα γρανάζια της δικής μας γραφειοκρατίας. Ας δούμε, όμως, πού γυρίστηκε το «Mamma mia 2». Σε ένα μικρό νησάκι, το Βις, το οποίο ήταν στρατιωτική βάση στα χρόνια της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Τώρα αποτελεί «καλοκαιρινό παράδεισο» για ταινίες. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων εργάστηκαν 270 Κροάτες, ενώ πέρα από τη δωρεάν τουριστική προβολή αξίζει να σημειωθεί πως η Κροατία είχε καθαρά έσοδα για το 2015 ύψους 22 εκατομμυρίων ευρώ από ξένες κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Εδώ, δυστυχώς, βλέπουμε το ίδιο έργο, αν και όλοι διαλαλούν πως ο τουρισμός είναι η «βαριά» βιομηχανία. Το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές. Αν δεν γίνει «μεταρρύθμιση» της νοοτροπίας, απλά θα γκρινιάζουμε για τα Μνημόνια. Και θα βλέπουμε να… χτίζονται κινηματογραφικά «ελληνικά παραθαλάσσια χωριά» σε νησάκια της Κροατίας.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]