Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Μόλις έγινε γνωστή, μέσω της Διαύγειας, η συγκεκριμένη απόφαση, εύλογα δημιουργήθηκε το ερώτημα εάν βρίσκεται υπό επανεξέταση ο αριθμός των τεσσάρων αδειών που ήδη έχει καθοριστεί από την κυβέρνηση για τον εν εξελίξει διαγωνισμό.

Την απορία έσπευσε να λύσει ο ίδιος ο γραμματέας, σημειώνοντας ότι ο αριθμός των αδειών έχει καθορισθεί με τροπολογία τον περασμένο Φεβρουάριο.

Και εδώ αρχίζουν τα ωραία, για να μην πούμε περίεργα. Η συγκεκριμένη απόφαση δεν είναι τίποτε άλλο από την εκ των υστέρων νομιμοποίηση της δαπάνης των 20.000 ευρώ που είχε συμφωνήσει προφορικώς η κυβέρνηση με τους «συντρόφους» του Ινσιτούτου Φλωρεντίας. Το ποσό μοιάζει αστείο, μία μελέτη κόστους 20.000 ευρώ θα καθορίσει τον αριθμό των αδειών σε μία αγορά ύψους 200 εκατ. ευρώ. Με 20.000 ευρώ δεν μπορεί να γίνει καλή μελέτη ούτε για το εάν συμφέρει έναν αγρότη να βάλει φωτοβολταϊκά στα χωράφια του και το υπουργείο Επικρατείας με αυτό το ποσό βρήκε ανάδοχο «κελεπούρι» που ορίζει τους κανόνες στη μιντιακή αγορά των εκατομμυρίων!

Οσο αστείο είναι το ποσό τόσο αστεία ήταν και τα συμπεράσματα της μελέτης, η οποία άλλωστε κατά δήλωση των συντακτών της βασίσθηκε σε στοιχεία που δόθηκαν από την κυβέρνηση. Οι άδειες είναι βασικό περιουσιακό στοιχείο του Δημοσίου και δεν έχει καμία λογική να αναθέτεις μελέτη σε άγνωστο μελετητή αντί ψιχίων, που παραπέμπει τουλάχιστον σε προχειροδουλειά.
Δημιουργείται όμως και ένα ακόμη ερώτημα μετά την αποκάλυψη της μεταχρονολογημένης υπογραφής της σύμβασης με τους ειδικούς της Φλωρεντίας.

Κανένας σοβαρός ανάδοχος δεν αναλαμβάνει την παροχή έργου στο Δημόσιο χωρίς πρώτα να έχει υπογραφεί σύμβαση συνεργασίας. Πρόκειται για μία παγκόσμια πρωτοτυπία που απλώς επιβεβαιώνει τις υποψίες όλων ότι το πόρισμα της συγκεκριμένης μελέτης ήταν κατά παραγγελία του Μαξίμου προκειμένου να ελέγξει την τηλεοπτική αγορά, να «μπάσει» φίλους και κουμπάρους στο παιχνίδι των σταθμών και να δώσει «άλλοθι» στους παραδοσιακούς «διαπλεκόμενους» να εγκαταλείψουν το σκάφος τους αφήνοντας χρέη σε τράπεζες, Δημόσιο και εργαζόμενους. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, εκτός εάν ως διαφάνεια στην κυβέρνηση θεωρούν να γίνει πρώτα η μελέτη βάσει της οποίας νομοθέτησε η Βουλή και ύστερα από μήνες να εγκριθούν η ανάθεση της σύμβασης και η πληρωμή της αστείας «αμοιβής».

Σε αυτή την περίπτωση τα στελέχη του Μαξίμου πρέπει να απαντήσουν εάν είναι αφελή ή νεοδιαπλεκόμενα…

Ο ΕΙΡΩΝ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι η κλασική περίπτωση της «σιγανοπαπαδιάς», όπως λένε και στα χωριά. Στις συνόδους του Eurogroup είναι το καλύτερο παιδί, έχει υπογράψει τα πάντα. Τη λήψη έξτρα μέτρων 9 δισεκατομμυρίων, τη δημιουργία υπερταμείου όπου αποφασιστικό ρόλο έχουν οι δανειστές, την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών αντί ψιχίων σε ξένα funds. Στη Βουλή βγάζει την καταπίεση που υφίσταται στις Βρυξέλλες και με ειρωνείες απαντά στην αντιπολίτευση. Επειδή όμως δεν το «έχει», η εικόνα του καταντά κωμική, σε αντίθεση με το δραματικό λογαριασμό που φόρτωσε στον ελληνικό λαό η κυβέρνηση στην οποία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΒΟΥΤΣΗ

Δεν έχουμε αμφιβολία ότι ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης προσπαθεί να ασκήσει τα καθήκοντά του με καλές προθέσεις παραμερίζοντας την κομματική του ταυτότητα. Ομως χάνει εύκολα τη ψυχραιμία του και αυτό λειτουργεί σε βάρος της τελικής εικόνας. Επιπλέον η διαρκής απειλή του προς τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταθέσουν πρόταση μομφής κατά του προσώπου του παραπέμπει σε παιδιάστικες συμπεριφορές, όταν μάλιστα η συμπολίτευση ελέγχει την πλειοψηφία των βουλευτών. Ο Πρόεδρος της Βουλής αναγνωρίζεται με άλλον τρόπο και όχι από το εάν θα απορριφθεί μία πρόταση μομφής.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής  του Ελεύθερου Τύπου