Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

«Τα αστεία σου είναι κρύα», του είχε πει στη Βουλή ο Γιάννης Κουτσούκος από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και δεν είχε άδικο. Την προηγούμενη εβδομάδα όμως ο υπουργός Οικονομικών ξεπέρασε και τον εαυτό του. Μιλώντας στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσακαλώτος υποστήριξε ότι ο μόνος φόβος του ΣΥΡΙΖΑ είναι μήπως αλλάξει αρχηγό η Νέα Δημοκρατία.

Η αλήθεια είναι ότι δεν γέλασε κανένας στο Μαξίμου με το χωρατό του Ευκλείδη, αλλά όπως μάθαμε ξεκαρδίστηκαν στην Πειραιώς, που παρακολουθούν με ενδιαφέρον τη δημόσια αντιπαράθεση πρωθυπουργού και υπουργού Οικονομικών, με φόντο την επόμενη μέρα διαδοχής στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα ευτυχής που έχει αντίπαλο τον κ. Τσίπρα, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να ενισχύσει την επιχειρηματολογία της Νέας Δημοκρατίας. Για παράδειγμα, τα ερωτήματα που διατύπωσαν πολλά κυβερνητικά στελέχη, όπως και τα παπαγαλάκια τους, προς τον πρόεδρο της Ν.Δ. ήταν πού θα βρει τα λεφτά για να μειώσει τους φόρους που υπόσχεται σε εισοδήματα και ακίνητη περιουσία, αλλά και πώς θα πείσει τους δανειστές για αλλαγή δημοσιονομικής πολιτικής.

Ευτυχώς ο κ. Μητσοτάκης δεν χρειάζεται να ψάξει πολύ για επιχειρήματα. Ο κ. Τσίπρας είναι ο καλύτερος πελάτης. Αυτός διαρρηγνύει τα ιμμάτιά του ότι από τις 20 Αυγούστου τελειώνει το Μνημόνιο και τερματίζεται το καθεστώς εποπτείας από τους Ευρωπαίους. Εάν ισχύουν αυτά που λέει ο πρωθυπουργός, τότε ποια έγκριση και από ποιον χρειάζεται ο πρόεδρος της Ν.Δ. προκειμένου να εφαρμόσει τη δική του πολιτική, η οποία μάλιστα έχει ουδέτερο δημοσιονομικό αποτέλεσμα; Εφόσον τερματίζεται το καθεστώς εποπτείας δεν θα μπορεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός να εφαρμόζει μέτρα τα οποία θεωρεί σωστά για την ανάπτυξη της οικονομίας; Και σε τελική ανάλυση, οι δανειστές που δέχθηκαν τη μείωση των φόρων για τους καζινάδες και τους καναλάρχες, που αποφασίσθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα, δεν θα εγκρίνουν την αύξηση του αφορολόγητου ορίου κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί, προκειμένου να ενισχυθούν οι οικογένειες;

Ο κ. Τσίπρας έπεσε στην παγίδα της προπαγάνδας του. Δεν μπορεί ταυτόχρονα να κηρύσσει το τέλος της λιτότητας και ταυτόχρονα να θεωρεί ανέφικτη τη μείωση της φορολογίας, η οποία –σημειωτέον- είχε ξεκινήσει την περίοδο των Σαμαροβενιζέλων. Ούτε πάλι μπορεί ο πρωθυπουργός να καυχιέται για το τέλος της εποπτείας και να κουνάει το δάκτυλο στον κ. Μητσοτάκη επειδή δηλώνει ότι θα εφαρμόσει τη δική του δημοσιονομική πολιτική. Είπαμε, τα αστεία του Μαξίμου έχουν πια κρυώσει, το γέλιο με τον Σαυριζα θα πέσει στις εκλογές.

Ο προφητικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ

Πανηγύριζε αυτές τις ημέρες η κυβέρνηση για την επιτυχία των ελληνικών τραπεζών να περάσουν τα stress tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. εχει όμως ενδιαφέρουν να θυμηθούμε τι υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Μάρτιο του 2014, όταν και πάλι οι συστημικές τράπεζες είχαν ξεπεράσει τη δοκιμασία της ΕΚΤ.

Η ανακοίνωση του κόμματος ήταν αποκαλυπτική: «Στη σημερινή προεκλογική περίοδο, με τα στημένα παιχνίδια για αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και για εκδόσεις ομολόγων με προαποφασισμένο επιτυχές αποτέλεσμα, σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους συνεταίρους των κυβερνητικών κομμάτων, φροντίζουν να συμμετέχουν στο επανα-στήσιμο του success story, με αποκλειστικό στόχο την υφαρπαγή της ψήφου των Ελλήνων, αδιαφορώντας αν δημιουργήσουν για μια ακόμη φορά συνθήκες δουλείας και ομηρίας του ελληνικού λαού για ένα πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το “success story είναι παραπλανητικό και διαψεύδεται από μια τελείως στεγνή αγορά καθώς οι τράπεζες δεν παρέχουν την απαραίτητη ρευστότητα για τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, δεν εφαρμόζουν προγράμματα ρύθμισης προσαρμοσμένα στις πραγματικές δυνατότητες των δανειοληπτών, δεν διανοούνται να διαγράψουν τις δυσβάστακτες οφειλές των ευπαθών και εξαθλιωμένων δανειοληπτών και ας δημοσιεύουν ισολογισμούς με κέρδη και κεφαλαιακή υπερπάρκεια».

Αυτά υποστήριζε το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ όταν οι μετοχές των τραπεζών είχαν δεκαπλάσια αξία από τη σημερινή και οι αυξήσεις κεφαλαίου είχαν προσελκύσει ξένους επενδυτές. Δεν υπάρχει πάντως θέμα για το οποίο η παρέα του Τσίπρα να μην έχει κάνει «kolotoumpa», όπως θα έγραφαν και οι Financial Times…

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]