Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Κοινή συνισταμένη όλων αυτών, ο λόγος. «Τις αγορεύειν βούλεται;», ρωτούσε ο συντονιστής στην Πνύκα. Δημοκρατία πάνω από όλα σημαίνει ομιλία. Ανταλλαγή απόψεων, διαξιφισμοί, ομηρικοί καβγάδες, ακόμη και μονόλογος. Πάντως κάτι να βγαίνει από το έρκος των οδόντων.

Η Ελβετία είναι αναντίρρητα μία από τις καλύτερες δημοκρατίες του κόσμου – τόσο ιδεώδης που κινδυνεύει να… αυτοαναιρεθεί. Το γαλλόφωνο κρατικό κανάλι RTS έκανε μία έρευνα για την τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο, δηλαδή την τελευταία τριετία. Ανακάλυψε, λοιπόν, ότι μία βουλευτής του ακροδεξιού Ελβετικού Λαϊκού Κόμματος (SVP) δεν πήρε το λόγο ούτε μία φορά σε 450 ώρες κοινοβουλευτικού διαλόγου. Ούτε λέξη δεν βγήκε από το στόμα της, κανείς δεν άκουσε τη φωνή της!

Κι όμως, η Μπάρμπαρα Κέλερ-Ινχέλντερ αξίζει με το παραπάνω τη βουλευτική της αποζημίωση. Δεν έλειψε από καμία συνεδρίαση και η αφωνία ήταν συνειδητή επιλογή! «Το να μιλάς στη Βουλή δεν έχει πια αξία. Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί εδώ και καιρό από επιτροπές και ομάδες εργασίας», τόνισε η βουλευτής του Σεντ Γκάλεν, αποκαλύπτοντας την αβάσταχτη ρουτίνα του πιο καλοκουρδισμένου κοινοβουλευτισμού: «Καθημερινά στις 8 το πρωί παίρνουμε το πρόγραμμα που μας λέει τι να ψηφίσουμε και γιατί. Τα όμορφα λόγια στη Βουλή είναι θεατρικό σόου για τα μίντια. Εγώ προτιμώ να συζητάω και να δρω στα παρασκήνια».

Κάποιοι Ελβετοί πολίτες τη δικαίωσαν. «Στη συνεδρίαση που παρακολούθησα από τα θεωρεία, ελάχιστοι άκουγαν την πρόεδρο. Αρκετοί βουλευτές περπατούσαν ή έκαναν πηγαδάκια, μερικοί διάβασαν εφημερίδα, άλλοι έγραφαν στο laptop ή απλώς αγρόν ηγόραζαν», έγραψε ένας χρήστης στο twitter.

Δεν ξέρουμε αν η Μπάρμπαρα Κέλερ-Ινχέλντερ θα έσπαγε τον όρκο σιωπής για να σχολιάσει το Μνημόνιο. Σίγουρα, όμως, θα το διάβαζε απνευστί…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]