Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Αύριο ο πατέρας Γκεγκάν θα μιλήσει σε επετειακό συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Ναντέρ, από όπου ξεκίνησε η φοιτητική εξέγερση τον Μάη του 1968, με επικεφαλής τον Γερμανοεβραίο φοιτητή, Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ. «Είναι τρομακτικό να βλέπεις ότι οι επεμβάσεις των γαλλικών ΜΑΤ στα πανεπιστήμια πάει να γίνει κανόνας», είπε στην Guardian ο υιός Γκεγκάν.

Τον Μάη του ’68 τον γνώρισε μέσα από τις πατρικές διηγήσεις, αλλά αν βλέπει κάτι κοινό ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα είναι η «απελπισία των νέων ανθρώπων». – «Hταν όμως άλλου είδους απελπισία, επειδή εκδηλώθηκε σε διαφορετικό κοινωνικοοικονομικό περίγυρο. Το 1968 υπήρχε ένα παγκόσμιο κίνημα, η ροκ μουσική, το ξέσπασμα της σεξουαλικής επανάστασης, η επιθυμία να αλλάξει ο παλιός κόσμος. Σήμερα η νεολαία αντιμετωπίζει μια περίοδο στασιμότητας, δεν έχει πού να ακουμπήσει. Κι αυτό κάνει τον αγώνα δυσκολότερο…».

Ο 40χρονος Εμανουέλ Μακρόν είναι ο πρώτος πρόεδρος της Γαλλίας που γεννήθηκε μετά τα γεγονότα του ιστορικού Μάη. Σήμερα αντιμετωπίζει γενικευμένη κοινωνική εξέγερση (εν μέσω πενταπλάσιας ανεργίας σε σχέση με το 1968 – δεκαπλάσιας δε στους νέους) από ομάδες που αντιστέκονται στο μεταρρυθμιστικό του σχέδιο.

Φοιτητές που διαφωνούν με το αυστηρότερο σύστημα επιλογής, σιδηροδρομικούς που υπερασπίζονται τα κεκτημένα του δημόσιου χαρακτήρα, αριστερούς «δικαιωματικούς» που διαφωνούν με τον νόμο περί μετανάστευσης, εναλλακτικούς καλλιεργητές που στήνουν αγροτικές κολεκτίβες στην επαρχία.

Ο Μακρόν ισχυρίζεται πως όλοι αυτοί είναι κοινωνική μειοψηφία και ορκίζεται πως θα ολοκληρώσει τη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας. Στην πραγματικότητα δεν έχει άλλη επιλογή, αυτό είναι το μοναδικό του πολιτικό σχέδιο.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]