Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Από τον κανόνα δεν εξαιρέθηκαν οι δύο γίγαντες της Ασίας, Κίνα και Ινδία. Μεταξύ των δύο χωρών που συγκεντρώνουν το 33% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 18% της παγκόσμιας οικονομίας δημιουργήθηκε πέρυσι ένα σοβαρό θερμό επεισόδιο για την κυριότητα ενός διαφιλονικούμενου οροπεδίου των Ιμαλαΐων, κοντά στο «τριεθνές» με το Μπουτάν. Ο αιματηρός πόλεμος του 1962 για το οροπέδιο Αναρουσάν Πραντές στη μεγάλη οροσειρά έχει αφήσει ακόμη ανοιχτές πληγές, που τις αναμοχλεύει η παρουσία στην Ινδία του εξόριστου ηγέτη του Θιβέτ, Δαλάι Λάμα. Πολλά τα διμερή προβλήματα, τεράστιοι οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί, αλλά αυτό δεν εμποδίζει Κίνα και Ινδία να συνυπάρχουν στα BRICS. Τα πλανητικά διακυβεύματα του μέλλοντος είναι απείρως σημαντικότερα από τους τσακωμούς για μερικές … δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα άνυδρης γης.

Την Παρασκευή και το Σάββατο, ο Ινδός πρωθυπουργός, Ναρέντρα Μόντι, συναντήθηκε με τον Σι Τζινπίνγκ στο Γουχάν της Κεντρικής Κίνας, με δηλωμένο στόχο να ανοίξουν νέα μονοπάτια στη σχέση των δύο αρχαίων πολιτισμών. Η Ινδία δεν καλοβλέπει το νέο Δρόμο του Μεταξιού (Μια Ζώνη, Ενας Δρόμος) επειδή αναβαθμίζει το Πακιστάν.

Ωστόσο, η άμβλυνση των διαφορών με την Κίνα θα την ωφελούσε πολλαπλώς – όπως φυσικά και τους Κινέζους, που κινδυνεύουν να χάσουν την επιρροή τους στη Βόρεια Κορέα αν ευοδωθεί η πολιτική Τραμπ. Τον Ιούνιο, ο Μόντι θα επισκεφθεί πάλι την Κίνα για τη σύνοδο του Οργανισμού της Σαγκάης, ελπίζοντας ότι το διπλωματικό άνοιγμα θα του αποφέρει κέρδη στις εκλογές του 2019. Το μονοπάτι Νότιας -Ανατολικής Ασίας δύσκολα θα κλείσει.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]