Χθες στη Βουλή σημειώθηκε ένα επεισόδιο, στο οποίο, εάν κάποιος δεν γνώριζε τις κομματικές ιδιότητες του υφυπουργού Αθλητισμού και του βουλευτή των ΑΝΕΛ, που ήταν οι πρωταγωνιστές της σκληρής αντιπαράθεσης, θα νόμιζε ότι ο βουλευτής ήταν της αντιπολίτευσης.

Το ίδιο ισχύει επίσης με τις δημόσιες υβριστικές δηλώσεις που ανταλλάσσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα την έλλειψη στοιχειώδους έστω επικοινωνίας ανάμεσα στον υπουργό Αμυνας κ. Καμμένο και τον αναπληρωτή υπουργό κ. Κουβέλη, αλλά και τα προβλήματα που υπάρχουν στις σχέσεις Τσίπρα – Καμμένου, όλα αυτά μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα, στην πιο κρίσιμη περίοδο των τελευταίων ετών, μοιάζει με ένα πλοίο στο οποίο κυβερνήτης και συγκυβερνήτης τσακώνονται για τη ρότα που θα πρέπει να ακολουθήσει το σκάφος.

Η εικόνα διάλυσης της κυβέρνησης είναι εμφανής και στην οικονομία, όπου τα ποσοστά ανεργίας κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2017 αυξήθηκαν σε σχέση με το προηγούμενο και στους υπόλοιπους τομείς όπως η παιδεία, η υγεία, η ασφάλεια, αλλά και τα εθνικά θέματα. Είναι φυσικό ως εκ τούτου οι πολίτες να δίνουν άνετο προβάδισμα σχεδόν δέκα ποσοστιαίων μονάδων στη Νέα Δημοκρατία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα να θέτουν τους ΑΝΕΛ εκτός εκλογικού ορίου 3% για την είσοδο στη Βουλή.

Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αποτέλεσμα της δίψας των δύο αρχηγών για εξουσία, χωρίς να υπάρχει καμία ιδεολογική συγγένεια ή προγραμματική σύγκλιση, ήταν δεδομένο ότι θα είχε τελικώς αυτές τις διαλυτικές συνέπειες, ιδίως από τη στιγμή που το χρονικό ορόσημο των εκλογών βρίσκεται πια ακόμα πιο κοντά.

Ομως, τα φαινόμενα διάλυσης διαχέονται στην οικονομία, αλλά και στην κοινωνία, όπου τα επεισόδια ανομίας και αταξίας πολλαπλασιάζονται καθημερινά χωρίς η κυβέρνηση να ασχολείται.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]