Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Όχι δεν θα ασχοληθούμε με όσους βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν την χολή τους πίσω από την ασφάλεια του πληκτρολογίου τους, ούτε με τους άλλους –επίσης μαχητές του πληκτρολογίου-, τους θιασώτες του «ο νεκρός δεδικαίωται». Τα social media δεν είναι μόνο χώρος των παραπάνω, αλλά και όλων όσοι βρήκαν την ευκαιρία να αποτυπώσουν δικές τους προσωπικές ιστορίες και σκέψεις για τον «Ψηλό».

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προωθούσε το lifestyle πολύ πριν αυτό εκφυλιστεί και γίνει αυτό που ξέρουμε σήμερα. Απολάμβανε την φύση, το σωστό και καλό φαγητό, και φυσικά την οικογένειά του. Πράγματα που σήμερα ίσως πολλοί από εμάς κάνουμε για τις «ανάγκες» των social media.

Όλοι γνώριζαν ποιο είναι το καταφύγιό του: η οικογένειά του που ο Θεός όχι μόνο τον αξίωσε να την δει μεγάλη (πολύ μεγάλη), αλλά το σημαντικότερο –δεμένη. Τα τέσσερα παιδιά, τα 13 εγγόνια και τα 13 δισέγγονα είναι ένα «ρεκόρ» που ελάχιστοι από εμάς θα αξιωθούμε να ζήσουμε.

Το ευτυχές όμως δεν είναι στους αριθμούς. Αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα που έχει κάθε ελληνική οικογένεια το «μητσοτακέικο» όπως λέει ο λαός απέδειξε πολλές φορές πόσο σημαντικοί είναι οι δεσμοί αίματος μένοντας όλοι μία γροθιά σε κάθε δύσκολη στιγμή. Αυτό φάνηκε και στις τελευταίες στιγμές του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Οι στιγμές που περιέγραψε ο ΒΗΜΑτοδότης είναι ναι μεν στενόχωρες είναι όμως και συγκινητικές. Αν δεν είναι ευτυχία το να πεθάνεις γαλήνιος χωρίς προβλήματα υγείας στο κρεβάτι σου έχοντας στο πλευρό σου όλη σου την οικογένεια, τότε τι είναι;

Και δανειζόμενοι το «μηδένα πρό τοῦ τέλους μακάριζε» που είπε ο Σόλων στον Κροίσο, εμείς για το τέλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μπορούμε να πούμε πως «έφυγε» όντας ο «πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο».

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής σύνταξης του EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter