Ακούγεται σχεδόν τρομακτικό, όμως δεν παύει να είναι πραγματικότητα. Κάθε 30″ χάνεται σε διεθνές επίπεδο το πόδι ενός διαβητικού συνανθρώπου μας. Αλήθεια, πόσο καλά είναι ενημερωμένος ένας διαβητικός για τις παθήσεις του Διαβητικού Ποδιού; Γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να περιποιούνται με μεγάλη προσοχή τα άκρα τους; Τα τελευταία χρόνια η ιατρική κοινότητα έχει στραφεί με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στη νόσο που αποκαλείται «διαβητικό πόδι», με σκοπό τη θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών και κατ’ επέκταση τη μείωση των ακρωτηριασμών που λαμβάνει καθημερινά ανησυχητικές διαστάσεις.

Τα πιο συνηθισμένα προβλήματα που σχετίζονται με το διαβητικό πόδι

Ο αρρύθμιστος διαβήτης μπορεί να επηρεάσει το περιφερικό νευρικό σύστημα και να προκαλέσει μόνιμες βλάβες που δημιουργούν ένα συνεχή και μόνιμο πόνο, σαν κάψιμο – καυσαλγία – που είναι και ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο διαβητικός. Αυτός ο πόνος μάλιστα δεν μπορεί να ξεπεραστεί με τη λήψη παυσίπονων αλλά χρειάζεται μία συνδυασμένη αντιμετώπιση με ειδικά αναλγητικά.

Απαιτείται άριστη ρύθμιση του Διαβήτη

Την ίδια στιγμή χρειάζεται άριστη ρύθμιση του διαβήτη, που αν μπορέσει και επιτευχθεί για μακρύ χρονικό διάστημα, αυξάνονται οι πιθανότητες για μείωση του πόνου που περιγράψαμε. Και μη νομίζετε ότι πρόκειται για έναν απλό πόνο, είναι ιδιαίτερα ενοχλητικός και βασανιστικός, μέρα και νύχτα, και καταστρέφει την ποιότητα ζωής. Παρόλα αυτά μπορεί να συμβεί και το ακριβώς αντίθετο, που είναι και το πιο συνηθισμένο, δηλαδή οι διαβητικοί να μην έχουν αίσθηση του πόνου.

Η ύπουλη απουσία πόνου

Πολύ συχνά έχουμε διαβητικούς που έχουν πατήσει πινέζα και περπατάνε επί μέρες έχοντας την μέσα στο πόδι τους και δεν το έχουν αντιληφθεί. Αυτός λοιπόν ο τραυματισμός δημιουργεί μία λοίμωξη που μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε ακρωτηριασμό του ποδιού. Πολύ επικίνδυνος μπορεί να αποβεί και ένας τραυματισμός από παρανυχίδες ή κόψιμο των νυχιών, γι’ αυτό είναι απαραίτητο η περιποίηση να γίνεται πάντα από ειδικό.

Εξαιρετικά δύσκολη η επούλωση των πληγών

Επιπλέον, το διαβητικό πόδι συνυπάρχει με τις αγγειακές αλλοιώσεις – αρτηριοπάθεια – με αποτέλεσμα αυτό να μην αιματώνεται σωστά. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η επούλωση των πληγών είναι εξαιρετικά δύσκολη, ενώ λόγω και της κακής κυκλοφορίας αίματος μπορεί να προκληθούν μέχρι και γάγγραινες.

Ποιους κανόνες πρέπει να ακολουθεί ένας ασθενής με διαβητικό πόδι

Αυτό που πρέπει να καταλάβει ένας ασθενής με διαβήτη είναι ότι τα πρώτα σημάδια της αγγειοπάθειας είναι όταν το πόδι γίνεται στιλπνό, λείο, δείχνει πρησμένο, πολλές φορές αλλάζει χρώμα, με το να γίνεται σκούρο ή μελανό και φεύγουν οι τρίχες. Είναι τα πρώτα συμπτώματα ενός αρχόμενου διαβητικού ποδιού και εκεί ακριβώς είναι που πρέπει επέμβουμε για να προλάβουμε τις καταστάσεις.    Ένας διαβητικός όμως, γενικότερα, δεν θα πρέπει να εφησυχάζει, να περιμένει να δει δηλαδή αυτά τα σημάδια και μετά να κινητοποιηθεί.

Καθοριστικής σημασίας η υγιεινή του ποδιού

Καλό είναι να έχουμε φροντίσει να κάνουμε τις εξετάσεις μας, να ελέγξουμε το ζάχαρο μας και να το ρυθμίσουμε εξαρχής σωστά αν υπάρχει πρόβλημα. Θα πρέπει να έχουμε όλοι μας κατά νου ότι φάρμακα που μας κάνουν νέους, αναστρέφοντας τη γήρανση δεν υπάρχουν, αφού οι βλάβες στα νεύρα και στα αγγεία μας μπορούμε να τα εκτιμήσουμε ως μία πρόωρη γήρανση του δέρματος που όμως δεν αντιμετωπίζεται αλλά μπορεί να προληφθεί. Οι τεχνικές που μπορούν να εφαρμοστούν είναι αρκετές, βασική προϋπόθεση πάντως όλων είναι ο καλός καθαρισμός της περιοχής.

Βδέλλες, υπερβαρικό οξυγόνο, μεταμόσχευση δέρματος

Από εκεί πέρα έχουν δοκιμαστεί πολλές μέθοδοι, αρκετά δαπανηρές και με όχι αυξημένες πιθανότητες επούλωσης. Έχουν δοκιμαστεί μεταμοσχεύσεις δέρματος, τεχνικές με μυελό των οστών, το υπερβαρικό οξυγόνο το οποίο σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να βοηθήσει, μέχρι και βδέλλες, οι οποίες μάλιστα στην Αμερική πουλιούνται σε φαρμακεία. Αυτό που κάνουν είναι να τρώνε τα νεκρά κύτταρα της επιδερμίδας με αποτέλεσμα αυτή να ανανεώνεται κι αν υπάρχει από κάτω ένα αγγειακό σύστημα που δουλεύει επαρκώς, θα οδηγηθεί σε επούλωση.

Απαραίτητη η ποδομέτρηση και η κατασκευή ειδικών πάτων παπουτσιών

Επίσης ο ασθενής με διαβητικό πόδι δεν πρέπει να περπατάει ποτέ ξυπόλυτος αφού έχει χάσει την αίσθηση του πόνου και μπορεί να τραυματιστεί χωρίς να το καταλάβει.  Τα παπούτσια που θα φοράει πρέπει να είναι ειδικά κατασκευασμένα, γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο να μπορέσει να κλείσει μία πληγή, αλλά και να μην ξανανοίξει στο μέλλον. Άρα το πέλμα ενός διαβητικού είναι απαραίτητο να στηρίζεται σωστά με την κατασκευή ενός ειδικού πάτου που φτιάχνεται έπειτα από ποδομέτρηση.

Από το ένθετο Υγείας που κυκλοφορεί με τον Ελεύθερο Τύπο