“ Μέχρι πρότινος πιστεύαμε ότι οι ασθενείς με ΣΚΠ στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπερνούν τις 14.000. Τους ξεπερνούν και τους παραξεπερνούν” επισήμανε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στο περιθώριο του Συνεδρίου, ο καθηγητής Νευρολογίας στο ΑΠΘ, πρόεδρος της Ελληνικής Νευρολογικής Εταιρείας και γραμματέας της Ελληνικής Ακαδημίας Νευροανοσολογίας, Νικόλαος Γρηγοριάδης.

Οπως ανέφερε ο κ.Γρηγοριάδης, η ΣΚΠ, ως το πιο αντιπροσωπευτικό αυτοάνοσο νόσημα του κεντρικού νευρικού συστήματος, κατέχει τη μερίδα του λέοντος ανάμεσα στα αυτοάνοσα νοσήματα κεντρικού και περιφερειακού νευρικού συστήματος τα οποία αποτελούν αντικείμενο του Συνεδρίου.

“ Η ΣΚΠ είναι μία νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία προσβάλλει ως επί το πλείστον νέους ανθρώπους. Είναι μία χρονιά νόσος, της οποίας στην εποχή μας έχει αλλάξει τελείως η μορφή και η πορεία της, κυρίως επειδή γνωρίζουμε πολλά περισσότερα για την ίδια τη νόσο, αλλά και εξαιτίας της χρήσης των ειδικών ανοσοτροποποιητικών ή ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων τα οποία χρησιμοποιούμε. Και επειδή ακριβώς προσβάλλει τη νεότητα, δεν είμαστε από τις χώρες βέβαια που έχουν υψηλό επιπολασμό. Ωστόσο μέσα από μία φάρμακο-επιδημιολογική μελέτη που διεξάγαμε πανελλήνια για τη χώρα μας και την οποία θα την παρουσιάσουμε στο συνέδριο, έχουμε στοιχεία τα οποία μας εξέπληξαν. Μέχρι πρότινος πιστεύαμε ότι οι ασθενείς στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπερνούν τις 14.000. Τους ξεπερνούν και τους παραξεπερνούν. Συζητάμε και για αύξηση των περιστατικών διότι έχουμε και στοιχεία όπου τα περιστατικά αυξάνουν μέσα σε μία χρονιά” ανέφερε ο κ Γρηγοριάδης.

Παράλληλα εξήγησε ότι η ΣΚΠ είναι μία νόσος που απασχολεί περισσότερο τις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης και την Αμερική, καθώς εκεί τα περιστατικά είναι περισσότερα και συχνότερα. Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες τα περιστατικά ΣΚΠ αυξάνουν σε χώρες που απέχουν από τον Ισημερινό και είναι πιο κοντά στους πόλους . “ Ωστόσο αυτό φαίνεται ότι έχει αρχίζει και ανατρέπεται ως έναν βαθμό. Παραδοσιακά γνωρίζουμε ότι στις χώρες αυτές είναι πολύ περισσότερα και πολύ πιο συχνά τα περιστατικά αυτά. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για αυτό, ότι είναι το γενετικό υπόβαθρο, η έκθεση στον ήλιο κλπ. Όμως από τα δεδομένα που βγαίνουν φαίνεται ότι και κάποιοι άλλοι παράγοντες μάλλον υπεισέρχονται και παίζουν ρόλο στην αύξηση των περιστατικών ΣΚΠ τα τελευταία χρόνια στις μεσογειακές χώρες ή τις χώρες της Μέσης Ανατολής ή τις χώρες της Βόρειας Αφρικής. Βέβαια αυτά είναι τα πρώτα στοιχεία που θα δείξουμε. Ενδεχομένως μπορεί να έχει να κάνει και με την κλιματική αλλαγή. ‘Εχω την εντύπωση και μπορώ αυτό να το στηρίξω με διάφορα επιχειρήματα, όχι όμως ακόμα με μετρήσιμα επιστημονικά δεδομένα, ότι έχει να κάνει με τον εκδυτικοποιημένο τρόπο ζωής μας από άποψη διατροφής και διαβίωσης γενικότερα” πρόσθεσε ο κ.Γρηγοριάδης.

Οσον αφορά την θεραπευτική αντιμετώπιση της ΣΚΠ (διότι ίαση δεν υπάρχει), ο κ .Γρηγοριάδης ανέφερε ότι σήμερα υπάρχουν 14-15 θεραπείες, οι οποίες χορηγούνται ενέσιμα, ενδοφλέβια ή από το στόμα. Επίσης, ανάφερε, υπάρχουν και νέες θεραπείες εκ των οποίων η μία είναι η οκρελιζουμάμπη, που είναι μονοκλωνικό αντίσωμα έναντι των Β κυττάρων και η άλλη είναι η κλαδριβίνη, η οποία χορηγείται από το στόμα για 10 μέρες το χρόνο και έχει μηχανισμό δράση έχει να κάνει με την ανασύσταση του ανοσιακού συστήματος.