Οι μαλακοί ιστοί αποτελούν μοναδική πηγή βιολογικών και εξελικτικών πληροφοριών, όμως σπάνια διατηρούνται κατά τη διαδικασία της απολίθωσης, ενώ και η σύγχρονη εξαγωγή του δείγματος για ανάλυση μπορεί να ‘μολύνει’ το πανάρχαιο υλικό.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Ρόμπερτ Ράιζ του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature Communications”, χρησιμοποίησαν μια τεχνική υπέρυθρης φασματοσκοπίας, με τη βοήθεια ενός επιταχυντή-συγχρότρου στην Ταϊβάν, για να εξετάσουν τα απομεινάρια στο οστό ενός μεγάλου φυτοφάγου δεινόσαυρου (Lufengosaurus), ο οποίος ζούσε στην Κίνα κατά την πρώιμη Ιουρασική περίοδο, χωρίς να χρειασθεί να διακινδυνεύσουν τη βιολογική μόλυνσή του.

Οι αναλύσεις αποκάλυψαν μέσα στα κοιλώματα του οστού, όπου κάποτε υπήρχαν τα αιμοφόρα αγγεία, τμήματα πρωτεϊνών με την χαρακτηριστική μορφή του κολλαγόνου και άλλων πρωτεϊνών πλούσιων σε σίδηρο.

Πάντως κάποιοι άλλοι επιστήμονες εμφανίσθηκαν πιο επιφυλακτικοί, θεωρώντας ότι η ανακάλυψη «είναι πολύ καλή, για να είναι αληθινή» και δήλωσαν ότι χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις που θα βεβαιώσουν, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι όντως πρόκειται για τόσο παλαιό κολλαγόνο.