Με ένα πρωτάθλημα και ένα ισπανικό Σούπερ Καπ, την τελευταία τριετία, ο θρύλος τείνει να γίνει «θρήνος». Η ιεραρχία του συλλόγου πίστεψε πως αυτός θα έβγαζε σε δύσκολους, χαλεπούς καιρούς μία νέα χρυσή γενιά (ανάμεσά τους και τον «φρέσκο» Λιονέλ Μέσι) από το πλούσιο, ταλαντούχο φυτώριο του συλλόγου. Αλλωστε η Μπαρτσελόνα είναι οικογενειακή ομάδα και επιθυμεί πάντα να προσλαμβάνει προπονητές που έχουν φορέσει τη φανέλα της ως ποδοσφαιριστές.

Αποτυχία

Η δουλειά, φέτος, έμεινε στη μέση. Κανένας τίτλος, λίγοι πιτσιρικάδες και ο Τσάβι δήλωνε έτοιμος για έξοδο με το τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Ξαφνικά θυμήθηκε πως πρέπει να ολοκληρώσει το έργο του. Αποφάσισε να μείνει μέχρι τον Ιούνιο του 2025, όταν λήγει το συμβόλαιό του, όμως δεν πρόκειται ποτέ να μπει στην αφρόκρεμα των προπονητών της Μπαρτσελόνα. Ισως φταίει αυτός, ίσως τα χρήματα. Η ομάδα έμεινε με άδεια χέρια φέτος και το έργο για τη νέα χρονιά αναμένεται πιο δύσκολο, αν και κάποια πιτσιρίκια κρατούν ψηλά τη σημαία του ιστορικού συλλόγου. Σε σχέση με προπονητές που κέρδισαν Τσάμπιονς Λιγκ (γιατί αυτό είναι το ζητούμενο τώρα για την Μπαρτσελόνα ύστερα από ξηρασία εννιά χρόνων) είχε αρκετά χρήματα για να αποκτήσει κάποιους αξιόλογους παίκτες, αλλά δεν κινήθηκε σωστά, λόγω εμμονών.

Σίγουρα ο Τσάβι δεν ανήκει στην κατηγορία των πέντε πιο πετυχημένων τεχνικών της ομάδας. Τελευταίος χρονικά ήταν ο Λουίς Ενρίκε που αποχώρησε το 2017. Από τότε, εδώ και μία 7ετία, η Μπαρτσελόνα ψάχνει ιδανικό προπονητή.

  ΦΡΑΝΚ ΡΑΪΚΑΡΝΤ (5 τρόπαια): Ο θρυλικός Ολλανδός Φρανκ Ράικαρντ θα μείνει πάντα στη μνήμη των οπαδών της Μπαρτσελόνα ως ο προπονητής που προώθησε στην πρώτη ομάδα τον Μέσι. Εκείνη τη χρονιά (2003) έφθασε στο «Καμπ Νου» ο Βραζιλιάνος Ροναλντίνιο και συνάμα ξεπετάχτηκε μία χρυσή γενιά ποδοσφαιριστών, όπως οι Τσάβι, Αντρές Ινιέστα, Ντέκο και Σαμουέλ Ετό. Σταδιακά το έργο του γινόταν ουσιαστικό και αρεστό. Οι «μπλαουγκράνα» κέρδισαν το πρώτο πρωτάθλημά τους, στη Λα Λίγα, το 2005 τερματίζοντας μία καταραμένη εξαετία (από το 1999) χωρίς τίτλο. Πέρασε στην ιστορία ως ο πρώτος προπονητής της ομάδας που κέρδισε δυο φορές τη Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου», έναν άθλο που δεν πέτυχαν ποτέ ο Γιόχαν Κρόιφ ή ο Λουίς Αραγονές. Μέσα σε μία πενταετία, που έμεινε στην Μπαρτσελόνα, η ομάδα κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, δύο εγχώρια Σούπερ Καπ και το Τσάμπιονς Λιγκ του 2006. Το πρώτο, μετά το παρθενικό της υπό τον Κρόιφ το 1992. Είναι ο μακροβιότερος προπονητής που πέρασε από την ομάδα τον 21ο αιώνα, αφού έμεινε μαζί της για πέντε χρόνια.

ΦΕΡΝΤΙΝΑΝΤ ΝΤΑΟΥΤΣΙΚ (8 τρόπαια): Ο Σλοβάκος Φέρντιναντ Ντάουτσικ ήταν ο προπονητής που επέβλεψε την πρώτη χρυσή γενιά της ομάδας, από το 1950 έως το 1954. Ηταν η εποχή που κυριαρχούσε η Ρεάλ Μαδρίτης, ειδικά στην Ευρώπη. Ωστόσο την αντιμετώπισε στα ίσα, κέρδισε δύο πρωταθλήματα, τρία κύπελλα, τρία εγχώρια τρόπαια εκείνης της εποχής και το ευρωπαϊκό Λατινικό Κύπελλο. Πέτυχε νταμπλ δυο συνεχόμενες χρονιές (1952 και 1953), αλλά αποχώρησε άρον άρον, καθώς είχε διαπληκτισμούς με πολλούς παίκτες και με μέλη του συλλόγου.

  ΛΟΥΙΣ ΕΝΡΙΚΕ (9 τρόπαια): Είχε μία εξαιρετικά πετυχημένη τριετή θητεία στους «μπλαουγκράνα», από το 2014 έως το 2017. Η πρώτη χρονιά του, με την κατάκτηση τριών τροπαίων (πρωτάθλημα, κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ), ήταν ονειρική. Εξακολούθησε ιδανικά και τη δεύτερη, με κέρδος το εγχώριο νταμπλ. Μαζί του η Μπαρτσελόνα κέρδισε τα 138 από τα 181 παιχνίδια της. Κατέκτησε επίσης ισπανικό και ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Επέλεξε να αποχωρήσει με τη λήξη του συμβολαίου του το 2017. Με εννιά τρόπαια σε τρία χρόνια και ένα εκπληκτικό ποσοστό νικών 76,2% θεωρείται, στατιστικώς, ένας από τους καλύτερους τεχνικούς στην ιστορία της. Είναι ουσιαστικά ο τελευταίος προπονητής της χρυσής αγωνιστικής περιόδου της.

ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΪΦ (11 τρόπαια): Ο άνθρωπος που έδωσε στην Μπαρτσελόνα την ταυτότητά της, ο Γιόχαν Κρόιφ, είναι μακράν ο προπονητής με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία του συλλόγου. Η φιλοσοφία και τα αποτελέσματά του είναι τα απτά παραδείγματα που δίνουν αξιοπιστία στην ιδιοφυΐα του. Εισήγαγε και εμφύσησε τη φιλοσοφία του «τίκι-τάκα», που ενσάρκωσαν γενιές παικτών του συλλόγου από τα φυτώρια μέχρι και την πρώτη ομάδα. Μέσα σε οκτώ χρόνια τη βοήθησε να κερδίσει ένδεκα τρόπαια. Ανάμεσά τους δεσπόζει το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης/Τσάμπιονς Λιγκ (1992) στην ιστορία της. Αλλες διακρίσεις περιλαμβάνουν: τέσσερα πρωταθλήματα, τρία ισπανικά Σούπερ Καπ, ένα κύπελλο, ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1989, που ήταν το παρθενικό του τρόπαιο με τον σύλλογο ως προπονητής από το 1988 έως το 1996. Αναμφίβολα, ο εμβληματικός Ολλανδός άφησε πλούσια κληρονομιά και αγωνιστικό ύφος που το διαχειρίζονται ακόμη μέχρι σήμερα αρκετοί διάδοχοί του.

ΠΕΠ ΓΚΟΥΑΡΔΙΟΛΑ (14 τρόπαια): Αβίαστα πρόκειται για τον κορυφαίο προπονητή που πέρασε από την ομάδα. Μέσα σε τέσσερα χρόνια κατάφερε να απογειώσει την Μπαρτσελόνα. Κέρδισε (ως προπονητής) μαζί της: τρία πρωταθλήματα, δυο κύπελλα, τρία ισπανικά Σούπερ Καπ, δυο Τσάμπιονς Λιγκ, δυο ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και δυο Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων. Ακολούθησε κατά γράμμα τις τεχνικές του δασκάλου του, Κρόιφ, και πέτυχε απόλυτα στο έργο του. Προπονητές-θηρία εκείνης της εποχής, όπως ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Ζοζέ Μουρίνιο της Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν μερικά από τα μεγαλύτερα θύματα εκείνης της λαμπρής Μπαρτσελόνα που κυριαρχούσε στη διεθνή ποδοσφαιρική σκηνή. Ηταν ο πρώτος που κατάφερε να την οδηγήσει στην κατάκτηση του παρθενικού τρεμπλ (τρεις τίτλοι, 2008-2009) στην ιστορία της. Η Μπαρτσελόνα κέρδισε 179 από τα 247 παιχνίδια της μαζί του έχοντας ποσοστό νικών ελαφρώς μεγαλύτερο από 72%. Με την αποχώρησή του από το «Καμπ Νου», το 2012, άρχισε σταδιακά να σβήνει το άστρο της, το οποίο ωστόσο διατηρούσε τη μαγεία του χάρη στον Μέσι.