ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ

Ονειρο θερινής νύχτας θα είναι για τη Λίβερπουλ η είσοδος του 2019. Η αισιοδοξία πλανάται πλέρια πάνω από το «Ανφιλντ», οι φίλοι της βρίσκονται σε μόνιμη ευθυμία (τουλάχιστον τον τελευταίο μήνα) και γενικά τα μηνύματα, που άφησε το 2018, για τον ιστορικό σύλλογο αποτελούν «αγιοβασιλιάτικα δώρα».

Η Λίβερπουλ συνεχίζει το ονειρεμένο ταξίδι της προς τον τίτλο. Τον προσεχή Μάιο ελπίζει πως θα έχει ανέβει στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της. Αναζήτησε πολλές φορές αυτόν τον τερματισμό στα 26 ταξίδια της, ισάριθμων χρόνων, αλλά ποτέ δεν γεύτηκε τη χαρά της πρωταθλήτριας. Αργησε πολύ να διώξει την πίκρα από μέσα της. Ενας ιστορικός, περήφανος σύλλογος που παραμένει χωρίς τον τίτλο του πρωταθλητή από το 1990, όταν η σημερινή Πρέμιερ Λιγκ ονομαζόταν, απλά, πρώτη κατηγορία.

Δεν είναι τυχαία ομάδα η Λίβερπουλ και πώς μπορεί να είναι τυχαία όταν «σέρνει» πίσω της 18 πρωταθλήματα, 7 Κύπελλα και 8 (ρεκόρ) Λιγκ Καπ Αγγλίας, 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, 3 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ και 3 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, αρκετούς ακόμη μικρότερους τίτλους και πληθώρα διακρίσεων; Η δεύτερη στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου με 18 πρωταθλήματα, μόλις δύο λιγότερα από ένα άλλο μεγαθήριο της διεθνούς ποδοσφαιρικής σκηνής, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Και είναι τόσο μεγάλη η απόστασή της από την τρίτη στη σειρά Αρσεναλ (13), ενώ το σύνολο των πρωταθλημάτων τους (38) το αγγίζουν οι πέντε ομάδες που ακολουθούν στη λίστα (Αρσεναλ, Εβερτον, Αστον Βίλα, Σάντερλαντ και Τσέλσι). Ο κολοσσός αυτός που ονομάζεται Λίβερπουλ θα πανηγυρίσει πιθανότατα το πρώτο πρωτάθλημα σε τέσσερις μήνες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ λέει η παροιμία και αυτή κολλάει απόλυτα στην πλούσια ιστορία των «Κόκκινων». Η Λίβερπουλ κατάφερε να ολοκληρώσει αήττητη τον πρώτο γύρο, κάτι που στο παρελθόν είχαν κάνει η Αρσεναλ και οι δύο εκπρόσωποι του Μάντσεστερ.

Αρχισε ιπτάμενα το δεύτερο γύρο με συντριπτική υπεροχή 5-1 επί της Αρσεναλ, απέκτησε μια διαφορά ασφαλείας από τη Μάντσεστερ Σίτι, την οποία αντιμετωπίζει την προσεχή Πέμπτη κι αν καταφέρει να αποδράσει αήττητη κι από το στάδιο Ετιχαντ, τότε αγκαλιάζει το πρωτάθλημα από τον Ιανουάριο. Μετά το 5-1 επί της Αρσεναλ, οι οιωνοί επιτυχίας της έγιναν περισσότεροι και πιο πειστικοί από ποτέ άλλοτε.

Μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος έχει συγκεντρώσει 88 βαθμούς σε 37 παιχνίδια, μια συγκομιδή που αποτελεί την παραγωγικότερη στην ένδοξη ιστορία του συλλόγου με ένα μέσο όρο βαθμών της τάξης των 2,38 ανά αγώνα. Και μόνο αυτή η στατιστική σκιαγραφεί την κλίμακα των επιδόσεών της και την καθιστά το λογικό φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.

Από το 2015 στον πάγκο της κάθεται ο 51 χρόνων Γερμανός Γιούργκεν Κλοπ. Πάντοτε υπομονετικός και χαμογελαστός, δήλωσε πριν από καιρό πως «φέτος η Λίβερπουλ έχει ωριμάσει. Ηρθε ο καιρός να κερδίσει τον τίτλο, που τόσο πολύ επιθυμούν όσοι είναι κοντά της».

Προφητική δήλωση που σιγά σιγά αρχίζει να επιβεβαιώνεται. Επί εποχής Πρέμιερ Λιγκ πρωταθλήτριες έχουν αναδειχθεί οι: Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (13), Τσέλσι (5), Αρσεναλ και Μάντσεστερ Σίτι (από 3), Μπλάκμπερν και Λέστερ (από 1). Ο Κλοπ θα είναι ο πρώτος προπονητής που θα την οδηγήσει στο παρθενικό πρωτάθλημά της στην Πρέμιερ Λιγκ, κάτι που δεν κατάφεραν ο Γάλλος Ζεράρ Ουγιέ (2002), ο Ισπανός Ραφαέλ Μπενίτεθ και ο Βορειοϊρλανδός Μπρένταν Ρότζερς, στις τρεις φορές που η ομάδα τερμάτισε δεύτερη.

Ποιος ήταν όμως ο τελευταίος τεχνικός που της έδωσε πρωτάθλημα κι ενδεχομένως να τον διαδεχθεί σύντομα ο Γερμανός; Ηταν ο Κένι Νταλγκλίς το 1990. Παλιό στέλεχος της ομάδας και προπονητής της δύο φορές. Από το 1985-91, όταν κέρδισε το τελευταίο πρωτάθλημα και τη σεζόν 2011-12. Στενά συνδεδεμένη με τις αναμνήσεις των σημαντικών μάνατζέρ της (της χάρισαν τίτλους, δόξα, διασημότητα) Μπιλ Σάνκλι και Μπομπ Πέισλι, αρνήθηκε επίμονα να συνεργαστεί με ξένους προπονητές.

Πείστηκε το 1998, όταν έφερε τον πρώτο (Ουγιέ), ακολούθησε το 2004 ο Μπενίτεθ και τρίτος και φαρμακερός (ή καλύτερα τυχερός) ο Κλοπ (2015), αφού είχε αλλάξει ξανά γνώμη (ο σύλλογος), βλέποντας πως είχε αποτύχει το πείραμα με τον Γάλλο και τον Ισπανό, δίνοντας τη θέση στον Αγγλο Ρόι Χόγκτσον, στον Σκοτσέζο Κένι Νταλγκλίς (ξανά) και στον Ρότζερς. Τα στατιστικά, μέχρι τώρα, εμφανίζουν τον Γερμανό εφάμιλλο των προκατόχων του Σάνκλι και Πέισλι και η Λίβερπουλ ήδη τραβά ξανά το (γνώριμο) δρόμο της προς τη δόξα.

ΛΙΝΤΣ

Μόνον ένας «τρελός» θα μπορούσε να τραβήξει έξω από το βαλτονέρι μια πολυτελή άμαξα που έχει βουλιάξει εκεί μέσα τα τελευταία 14 χρόνια. Ο «τρελός» είναι ο Μαρσέλο Μπιέλσα (ο πιο ακριβοπληρωμένος τεχνικός στην ιστορία της ομάδας) και η πολυτελής άμαξα η μυθική Λιντς.

Η απουσία της από την Πρέμιερ Λιγκ, από το 2004, έχει αφήσει τεράστιο κενό, αλλά και παράπονα και αγωνία στους φανατικούς φιλάθλους της στην Αγγλία και όχι μόνο. Εφυγε το 2004. Για τρία χρόνια (μέχρι το 2007) συμμετείχε στην Τσάμπιονσιπ, ακολούθως κατρακύλησε στην L1 για μια τριετία ακόμη (μέχρι το 2010) και από το 2010 μέχρι σήμερα σχοινοβατεί στην Τσάμπιονσιπ. Κατά καιρούς είδε φως στο τούνελ, αλλά εις μάτην. Ομως, φέτος η κατάσταση μοιάζει να είναι διαφορετική.

Ο «τρελός» Αργεντινός μάνατζέρ της τα πάει περίφημα. Τα «παγώνια» άρχισαν πάλι να περηφανεύονται για τις ουσιαστικές επιδόσεις τους, αλλά και να μνημονεύουν το ένδοξο παρελθόν. Ποιο είναι αυτό; Τρία πρωταθλήματα (1969, 1974 και 1992), ένα Κύπελλο (1972), ένα Λιγκ Καπ (1968), δύο Τσάριτι/Κομιούνιτι Σίλντς (1969, 1992) και δύο Εκθέσεων (1968 και 1971) κι από μια φορά φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1975), του Κυπελλούχων (1973) και των Εκθέσεων (1967).

Τεράστιος σύλλογος, με συμπάθεια και λατρεία σε ολόκληρο τον πλανήτη. Πρωτεργάτης στο στήσιμο, στη δόξα, στους τίτλους και στις διακρίσεις υπήρξε ο θρυλικός Αγγλος μάνατζέρ της Ντον Ρέβι, που την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση έξι τίτλων κι επίσης στους τελικούς του Κυπελλούχων και του Εκθέσεων. Από το 1974, μέχρι σήμερα, ελάχιστοι της έδωσαν τη χαρά να πάρει ένα σημαντικό τρόπαιο (παράδειγμα ο Χάουαρντ Γουίλκινσον).

Για μια τετραετία (1998-2002) υπό τον Ντέιβιντ Ο’Λίρι παρέμεινε στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά μετά άρχισαν οι δυσκολίες με πληθώρα προπονητών. Φέτος κατάφερε να πετύχει επτά συνεχόμενες νίκες (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2018), το καλύτερο σερί της, με μάνατζερ τον Αργεντινό Μπιέλσα.

Με την αρχή του δευτέρου γύρου στην Τσάμπιονσιπ είναι πρωτοπόρος και δυνατή τόσο εντός όσο και εκτός. Από τον Μάιο του 2017 πρόεδρος του συλλόγου είναι ο 44χρονος Ιταλός επιχειρηματίας Αντρέα Ραντριτσάνι. Ονειρεύεται μια Λιντς στην Πρέμιερ Λιγκ, «γιατί εκεί είναι η θέση της μόνιμα», συνηθίζει να λέει και μια πετυχημένη έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ με την κατάκτηση του βαρύτατου τροπαίου «γιατί η Λιντς δεν είναι απλά μια ομάδα».

Με αυτά τα πιστεύω έφερε τον Μπιέλσα στο «Ελαντ Ρόουντ», «γιατί είναι ο κορυφαίος τεχνικός», υποστηρίζει και μέχρι τώρα απολαμβάνει την επιλογή του και το έργο του Αργεντινού. Ο Μπιέλσα είναι ο δάσκαλος πολλών τρανών προπονητών, όπως ο Ισπανός Πεπ Γκουαρδιόλα και οι Αργεντινοί Μαουρίσιο Ποκετίνο και Ντιέγο Σιμεόνε.

Η κουλτούρα της ομάδας έχει αλλάξει. Το γήπεδο «Ελαντ Ρόουντ» είναι πότε ένα μαυσωλείο και πότε ένα καζάνι ασυναγώνιστου θορύβου και εκφοβισμού, ανάλογα με τις τύχες του συλλόγου. Αυτή τη στιγμή (ο Μπιέλσα) είναι ο πιο πετυχημένος μάνατζερ στην ιστορία του συλλόγου μετά τον Ρέβι.

Η ιστορία με τους αλλοδαπούς προπονητές, για τη Λιντς, άρχισε το 2014, με τον Σλοβένο Ντάρκο Μίλανιτς. Αντεξε μόλις έξι αγώνες (ισάριθμες ήττες) κι απολύθηκε. Το ίδιο αποτυχημένοι παρουσιάστηκαν ο Γερμανός Ούβε Ρέσλερ (2015) και πριν από τον Μπιέλσα ο γνωστός μας Δανός Τόμας Κρίστιανσεν (παλιότερα παίκτης του Πανιωνίου και αργότερα τεχνικός του ΑΠΟΕΛ), αλλά τουλάχιστον αυτός πλησίασε το τέλος της χρονιάς 2017-2018.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]