Λίγο αργότερα, στη συνέντευξη Τύπου, κάθεται, ολοκληρώνει το μικρό του διάβημα και αποχωρεί. «Δείξτε σεβασμό, έχω κερδίσει 3 πρωταθλήματα Αγγλίας. Περισσότερα απ΄όλους τους προπονητές των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ. 3 εγώ, 2 όλοι οι άλλοι». Το τελευταίο του πρωτάθλημα ο Μουρίνιο το κατέκτησε το 2015. Λίγους μήνες αργότερα έφευγε από την Τσέλσι κακήν κακώς. Από τις αρχές Αυγούστου οι στοιχηματικές εταιρείες δίνουν πολύ χαμηλή απόδοση για αντίστοιχη μοίρα και στον πάγκο της Γιουνάιτεντ. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα φύγει ως πρωταθλητής.

Το φετινό καλοκαίρι ήταν το πρώτο καλοκαίρι που ο Ζοζέ Μουρίνιο έχει κάθε δικαίωμα να ρίχνει το ανάθεμα σε άλλους. Στην διοίκηση πρωτίστως και στον Γουντγουόρντ που δεν έκανε τα αιτήματά του πραγματικότητα. Η Τότεναμ που δεν έκανε καμία μεταγραφή το καλοκαίρι είχε μεγαλύτερο βάθος πάγκου από τη Γιουνάιτεντ που έκανε 2. Πώς εξηγείται αυτό;

Πώς εξηγείται ότι μια ομάδα που στις προηγούμενες τρεις μεταγραφικές περιόδους έχει ξοδέψει τουλάχιστον 200 εκατομμύρια λίρες, φτάνει στο 2018 έχοντας πάνω από 4 σημαντικές ελλείψεις στο ρόστερ της. Οι 2 εξ αυτών για βασικές θέσεις της εντεκάδας. Οι άλλες 2 για μπακ απ εξίσου σημαντικών θέσεων.

Στο ματς με την Τότεναμ η Μάντσεστερ είχε υπεροχή τελικών προσπαθειών στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο η Τότεναμ έκανε ουσιαστικά 4 τελικές. Οι 3 κατέληξαν γκολ. Η στατιστικά του ματς είναι από τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα ότι η στατιστική δεν γίνεται να λέει ψέματα. 23-9 τελικές. Υπέρ των ηττημένων. Πώς γίνεται με αυτό το νούμερο να υπάρχει σκορ 0-3; Ένα 0-1 θα δικαιολογείτο. Ένα 2-3 έστω. 0-3 με τίποτα.

Η αστοχία και η απίστευτη αδυναμία της Γιουνάιτεντ στο τελείωμα των φάσεων, αλλά και στην άμυνα γύρω από την περιοχή της είναι που κάνουν πολύ άσχημη την εικόνα. Ελάχιστοι θα δουν ότι οι Κόκκινοι Διάβολοι παρήγαγαν φάσεις χθες. Όλοι θα σταθούν στο 0-3. Άδικα ή δίκαια δεν το γνωρίζω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι για να συμβαδίσει η εικόνα με την αλήθεια θα πρέπει να αλλάξει ο Ζοζέ Μουρίνιο. Από τη στιγμή που πλέον δεν πρόκειται να έρθουν οι μεταγραφές που ζήτησε, θα πρέπει να κοιτάξει στα μάτια τους παίχτες του. Να τους πείσει να παίξουν ξανά για χάρη του. Κάτι που δεν θα το πετύχει ποτέ όσο άγεται και φέρεται με τέτοια αλαζονεία.

Είναι κατανοητό να χάνεις τον έλεγχο όταν σου επιτίθενται από παντού. Μόνο που ο Mou ήταν έτσι και πέρσι. Και πρόπερσι. Από το 2010 και μετά είναι έτσι. Και τα επιτεύγματά του δεν δικαιολογούν με τίποτα αυτή την αλαζονεία. Το ποδόσφαιρο του σήμερα είναι δεδομένο ότι έχει αγνοήσει κατάφωρα τον Πορτογάλο γιατί το αγνόησε κι αυτός. Οι μεγάλοι προπονητές είναι αυτοί που μαθαίνουν να κερδίζουν με τον τρόπο του αντιπάλου. Όχι αυτοί που πάνε για να χάσουν, αλλά να χάσουν με τον τρόπο τους. Αυτό θα άξιζε μόνο σε αυτούς που ο τρόπος τους σέβεται το ποδόσφαιρο. Ο τρόπος του Ζοζέ Μουρίνιο σέβεται μόνο τη σκοπιμότητα.

Δεν ξέρω πως και πότε θα έρθει το φινάλε του στη Γιουνάιτεντ. Αλλά ξέρω πως θα είναι άδοξο και ένα βαρύ πλήγμα στην εικόνα του όσο εμμένει σε αυτή τη στάση. Όσο το βλέμμα του κοιτάζει το παρελθόν του και όχι το πως θα βάλει κάτι σημαντικό και στο μέλλον του!

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]