Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Εκεί έγινε το φιλικό ανάμεσα στην Κόσμος της Νέας Υόρκης και την Σάντος με τον Πελέ να παίζει από ένα ημίχρονο και στις δύο ομάδες και να κλείνει την τεράστια καριέρα του έχουν 1.281 γκολ σε 1.363 αγώνες. Σήμερα στις ρετρό ιστορίες του Τύπου της Κυριακής θα ασχοληθούμε με δύο λάθη που έμελλε να συντροφεύσουν τον Πελέ σε όλη του την καριέρα και να παίξουν καθοριστική συμβολή στην δημιουργία του μύθου του. Το ένα λάθος είχε να κάνει με το όνομά του και το άλλο με το θρυλικό 10 της φανέλας του.

Το άλυτο μυστήριο

Ξεκινώντας από το όνομα το παρατσούκλι «Πελέ» ακόμη και σήμερα το συνοδεύει ένας πάρα πολύ μεγάλος μύθος. Του το κόλλησε ένας συμμαθητής του στο σχολείο και μάλιστα ήταν η αφορμή για να τιμωρηθεί ο Βραζιλιάνος με δύο ημέρες αποβολή καθώς τσακώθηκε με τον μικρό που του έβγαλε το παρατσούκλι.

Υπάρχουν δύο εκδοχές για το τι πραγματικά σημαίνει και είναι χαρακτηριστικό πως ο ίδιος όχι μόνο δεν αναφέρει καμία από τις δύο αλλά επιμένει πως δεν γνωρίζει πως προέκυψε.

Η πρώτη εκδοχή είναι πως μία ημέρα που έπαιζε ποδόσφαιρο, στα χωράφια του Τρες Κορασόες με τους φίλους του, με μία αυτοσχέδια μπάλα φτιαγμένης με πανιά και χαρτιά κάποια στιγμή βρήκε πεταμένη, κοντά σε σταθμό του τρένου μία παλιά, ξεφούσκωτη, χαλασμένη, αλλά δερμάτινη μπάλα. Έκτοτε και το «pele» που σημαίνει δέρμα στις περισσότερες λατινογενείς γλώσσες.

Η άλλη εκδοχή είναι πως το παρατσούκλι του το κόλλησαν όταν ο ίδιος αναφωνούσε λανθασμένα τον αγαπημένο παίκτη του «Μπιλέ», τερματοφύλακα της Βάσκο ντα Γκάμα. Από εκεί και πέρα το πραγματικό του όνομα είναι Εντσο Αράντες ντο Νασιμέντο αλλά και σε αυτό υπάρχει ένα μικρό λάθος. Όπως αποκαλύπτει ο ίδιος ο Πελέ στην αυτοβιογραφία του « Γεννήθηκα στην πόλη Τρες Κορασόις, που σημαίνει «Τρεις Καρδιές», στην πολιτεία Μίνας Ζεράιζ στην ανατολική Βραζιλία. Ο ηλεκτρισμός έφτασε στο σπίτι μας λίγο πριν γεννηθώ. Έτσι, ο πατέρας μου αποφάσισε να τιμήσει τον Τόμας Έντισον δίνοντάς μου το όνομά του. Απλά αφαίρεσαν ένα «ι» κι έτσι πρόεκυψε το Έντσον».

Πήρε το «10» κατά λάθος

Ο Πελέ έκανε παγκοσμίως γνωστό το όνομά του στο μουντιάλ του 1958 στην Ελβετία και η βραζιλιάνικη φανέλα με το νούμερο 10 που την φορούσε ένας πιτσιρικάς 17,5 μόλις ετών, έκανε το γύρο του κόσμου. Και όμως το νούμερο που σημάδεψε γενιές και γενιές ποδοσφαιρόφιλων σε όλο τον πλανήτη δόθηκε στον Βραζιλιάνο κατά λάθος. Την επιλογή δεν την έκανε ο προπονητής του που ήταν δεδομένο πως θα προτιμούσε κάποιον άλλον πολύ πιο έμπειρο και γνωστό για να του δώσει το 10 που συμβόλιζε τον παίκτη-ηγέτη μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Όλα έγιναν διαφορετικά από την στιγμή που η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Βραζιλίας είχε αμελήσει να στείλει τους αριθμούς στην FIFA και η διοργανώτρια αρχή τους μοίρασε τυχαία στους παίκτες της «σελεσάο». Το 3 δόθηκε στον τερματοφύλακα Ζιλμάρ, το 7 στον Γκαρίντσα και το 11 στον Ζαγκάλο, που αγωνίζονταν στα πλάγια του γηπέδου. Στον Πελέ δόθηκε το 10 και από τότε δεν τοπ έβγφαλε ποτέ από την πλάτη του.

Τελείωσε το Μουντιάλ με έξι γκολ σε τέσσερα ματς και αναδείχθηκε ο καλύτερος νέος παίκτης του τουρνουά. Αξίζει να σημειωθεί πως στην αρχή του τουρνουά ήταν τραυματίας και είχε χάσει τους δύο πρώτους αγώνες. Ηταν μάλιστα να επιστρέψει πίσω στην Βραζιλία . Ο μασέρ όμως της ομάδας, ο Μάριο Αμέρικο, πήρε το θέμα προσωπικά. Υποσχέθηκε να κάνει καλά τον πιτσιρικά που πονούσε και τα κατάφερε!  Ο αγώνας με την ΕΣΣΔ ήταν καθοριστικός. Ο μικρός Πελέ έπρεπε να σφίξει τα δόντια και να παίξει. Στις 15 Ιουνίου 1958 στο Ούλεβι του Γκέτεμποργκ ο Πελέ ήταν στην αρχική ενδεκάδα και από εκεί ξεκίνησαν όλα.

Στο βιβλίο  Supercampeão» (Ο υπέρ – πρωταθλητής) ο ίδιος ο Πελέ τόνισε: «Ζούσα ένα όνειρο και φοβόμουν μην ξυπνήσω… Εκείνο το απόγευμα, στην Σουηδία, το 1958, όταν κατέκτησα τον τίτλο δίπλα σε μεγάλα αστέρια, έκλαψα πολύ. Έκλαψα στον ώμο του Ζίλμαρ, στην αγκαλιά του Μπελίνι και των υπολοίπων συμπαικτών. Θυμήθηκα την πατρίδα, την χώρα μου, τους φίλους, και ακόμα φοβόμουν να μην ήταν ένα όνειρο. Ευτυχώς δεν ήταν! Είναι στιγμές που δεν θα ξεχάσω ποτέ».