Τόσο πολλά που οι υπόλοιπες ομάδες όχι μόνο δεν μπορούν να τα ακολουθήσουν αλλά πλέον το κινέζικο πρωτάθλημα για τους παίκτες όλων των ηλικιών αποτελεί έναν οικονομικό παράδεισο.

Μάλιστα, μετά το ποδόσφαιρο η κινεζική… επίθεση εφαρμόζεται και στο μπάσκετ και όλα εναρμονίζονται πλήρως στο σχέδιο της κυβέρνησης για κατάκτηση του κόσμου και μέσα από τον αθλητισμό.

Αξίζει να σημειωθεί πως από το 2012 έως το 2016 οι Κινέζοι αύξησαν κατά 785% τα χρήματα για μεταγραφές την ίδια ώρα που το αντίστοιχο ποσοστό στην Αγγλία ήταν 128%, στη Γερμανία 144%, στην Ισπανία 184%, στην Ιταλία 135% και στη Γαλλία σημειώθηκε μείωση 14%.

Ο Μπέκαμ έκανε την αρχή

Το 2013 ο Ντέιβιντ Μπέκαμ γίνεται δεκτός μετά βαΐων και κλάδων από τους Κινέζους για να αποτελέσει τον πρεσβευτή ποδοσφαίρου της χώρας.

Ηταν μια πολύ δύσκολη περίοδο για το κινεζικό ποδόσφαιρο, αφού πριν από λίγα χρόνια είχε ξεσπάσει μεγάλο σκάνδαλο με στημένους αγώνες από το οποίο κρίθηκαν ένοχοι 58 παράγοντες, ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της ομοσπονδίας αλλά και 12 ομάδες.

Ο κόσμος απομακρύνθηκε από τα γήπεδα και κανένας δεν ασχολούνταν σοβαρά με το σπορ. Ο Μπέκαμ προσπάθησε με την παρουσία του να φέρει τον κόσμο πιο κοντά στο άθλημα, αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο.
Στα σχολεία το ποδόσφαιρο ήταν απαγορευμένο σπορ και μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις οι μαθητές έπαιρναν άδεια για να παίξουν μπάλα.

Σιγά σιγά τα πράγματα βελτιώνονταν, αφού ο Μπέκαμ είχε την ακτινοβολία, την πειθώ αλλά και τους πολύτιμους φίλους του να κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε γίνει το πρώτο μεγάλο μπαμ από τη Σανγκάη Σενχούα, η οποία απέκτησε τον Ανελκά.

Οι 234.000 ευρώ που έπαιρνε την εβδομάδα ο Γάλλος επιθετικός έδωσαν το σύνθημα για το τι θα ακολουθούσε.

Ο ποδοσφαιρόφιλος πρόεδρος Σι

Η εκλογή του Σι Τζίνπινγκ στην προεδρία του κράτους σηματοδότησε την επιθετική πολιτική των Κινέζων στο ποδόσφαιρο.

Από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Σι ήταν να δημιουργήσει ένα σχέδιο 50 σημείων για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου, που περιλαμβάνει την ίδρυση δεκάδων χιλιάδων σχολών ποδοσφαίρου και καθιστώντας υποχρεωτικό το άθλημα σε χιλιάδες δημοτικά και γυμνάσια, με στόχο μέχρι το 2017 οκτώ εκατομμύρια παιδιά να μυούνται από μικρά στα μυστικά της μπάλας.

Την ίδια στιγμή, στο Πεκίνο, στην Τσενγκντού και σε άλλες πόλεις ξεκίνησαν οι μαζικές κατασκευές γηπέδων, τα οποία υπολογίζεται να πολλαπλασιαστούν με ραγδαίους ρυθμούς τα επόμενα χρόνια.

Το στοίχημα του προέδρου Σι είναι να δημιουργηθεί άμεσα μια εθνική ομάδα που να είναι σε θέση να πρωταγωνιστεί στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ώστε η παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα να ανοίξει τους κόλπους της και να δει την Κίνα ως ομότιμο μέλος της.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως οι παράγοντες όλων των ομάδων είναι στρατευμένοι στον αγώνα του προέδρου, έχοντας βγάλει καθετί οπαδικό από την τακτική τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γκουανγκζού Εβεργκράντε παραχώρησε τον Βραζιλιάνο Ελκεσον (σ.σ. καλύτερος επιθετικός του πρωταθλήματος) στη Σανγκάη SIPG μόνο και μόνο ώστε να ενισχύσει την προσπάθεια της νέας του ομάδας στο ασιατικό Τσάμπιονς Λιγκ!

Ο ρόλος των πολυεθνικών

Τα χρήματα που προσφέρουν αγόγγυστα οι Κινέζοι είναι πέρα από κάθε φαντασία, αλλά για τις εταιρίες που στηρίζουν το ποδοσφαιρικό προϊόν της χώρας δεν έχουν καμία σημασία.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Γκουανγκζού Εβεργκραντ. Το δεύτερο όνομά της είναι η επωνυμία της μεσιτικής εταιρίας Εβεργκραντ, η οποία το 2009 αποφάσισε να επενδύσει τεράστια ποσά στο σύλλογο.
Αξίζει να σημειωθεί πως με βάση την ανάλυση αυτής της κίνησης της συγκεκριμένης εταιρίας, η Εβεργκραντ αποφάσισε πως οι δραστηριότητές της στη μεσιτική αγορά όσο θα περνούν τα χρόνια θα μειωθούν και για αυτό το λόγο μέσω της συμμετοχής της στο ποδόσφαιρο θα μπορέσει να επεκταθούν σε άλλους τομείς της κινέζικης οικονομίας, όπως είναι το λάδι, το εμφιαλωμένο νερό αλλά και τα αναψυκτικά.

Επέλαση και στο μπάσκετ

Σε διαφορετικές εποχές, μια μεταγραφή σαν και αυτή του Γιάννη Μπουρούση στην Κίνα θα σχολιαζόταν αρνητικά, αλλά πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει και σε αυτό το άθλημα στην Απω Ανατολή.

Οι Σκόλα, Λάνγκφορντ, Ααρος και Εντουιν Τζάκσον είναι μερικοί παίκτες που εκτός από τον Μπουρούση μετακόμισαν στην Κίνα.

Εγκατέλειψαν την Ευρώπη για να αγωνιστούν στην επαγγελματική λίγκα της χώρας που αρχίζει σιγά σιγά να ανταγωνίζεται όχι μόνο τη Euro League, αλλά και το ΝΒΑ. Η CBA (Chinese Basketball Association) στο ξεκίνημά της, το 1996, ήταν μια φιλόδοξη προσπάθεια χωρίς όμως μεγάλες προοπτικές.

Η κρίση στις ευρωπαϊκές ομάδες και η δυσβάσταχτη φορολογία στις ΗΠΑ άρχισαν να κάνουν την Κίνα ελκυστικό προορισμό.

Πολλοί παίκτες τόσο από την Ευρώπη όσο και από τις ΗΠΑ (σ.σ. αυτοί που στο ΝΒΑ δεν είναι στην πρώτη κατηγορία των μισθών) βλέποντας να προσφέρονται εκατομμύρια ευρώ αποφασίζουν να κάνουν το ταξίδι στην Απω Ανατολή.

Και σε αυτό βοηθάει πως μάξιμουμ θα αγωνιστούν έξι μήνες και μπορούν να κάνουν άλλο ένα συμβόλαιο μέσα στη σεζόν, θα κάνουν λίγες προπονήσεις λόγω των αποστάσεων , τα περισσότερα γήπεδα είναι επιπέδου ΝΒΑ ενώ υπάρχουν και αρκετές ευκαιρίες για αθλητές μεγάλου βεληνεκούς εκτός μπάσκετ, είτε με διαφημίσεις, είτε με άλλου είδους business.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου