Μια παράσταση που μιλάει με το δικό της τρόπο για εκείνους που διανύουν σήμερα την τέταρτη ή την πέμπτη δεκαετία της ζωής τους και έχουν φτάσει ως εδώ περνώντας μέσα από αλλεπάλληλες κρίσεις, βλέποντας τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους να γκρεμίζονται άδοξα.

Ποια ανάγκη σας κινητοποίησε να μιλήσετε για τους millennials και να σκηνοθετήσετε αυτή την παράσταση;

Ξεκινήσαμε το συγκεκριμένο πρότζεκτ με τον Γρηγόρη Λιακόπουλο και τους ηθοποιούς της παράστασης την περίοδο της πρώτης καραντίνας. Η απομόνωση του σπιτιού και ο υπαρξιακός τρόμος εκείνης της περιόδου μάς ώθησαν να επαναδιαπραγματευτούμε τη ζωή και τις επιλογές μας και έτσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ένα πρότζεκτ για τη γενιά μας, για να ανακαλύψουμε αν είμαστε όντως γενιά, αν υπάρχουν δηλαδή κοινά χαρακτηριστικά και βιώματα που μας έχουν καθορίσει.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των millennials;

Κάθε γενιά έχει πολλά, ετερόκλητα χαρακτηριστικά. Η γενιά Υ είναι μία γενιά για την οποία έχουν γίνει πολλές έρευνες και έχουν γραφτεί πολλά άρθρα. Πριν κάποια χρόνια είχε χαρακτηριστεί ως η Me, me, me Generation, ως μία εγωκεντρική και κακομαθημένη γενιά που ξοδεύει όλα τα χρήματά της σε μπραντς και καλοπέραση. Είναι η γενιά που μεγάλωσε μέσα στην κουλτούρα των ριάλιτι και της εφήμερης δόξας. Η γενιά που μεγάλωσε στη φούσκα της ευημερίας της δεκαετίας του ’90 και είδε το μέλλον της να καταρρέει κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και της πανδημίας.

Ποια ατάκα του έργου πιστεύετε ότι συμπυκνώνει τους millennials;

«Αυτό εδώ είναι για αυτούς που μεγάλωσαν στα 90’s» και «είναι ακόμα έφηβοι».

Η παράσταση απευθύνεται αποκλειστικά στους millennials;

Η παράσταση απευθύνεται σε όλες τις γενιές και είναι ιδιαίτερα συγκινητική η αντίδραση των ατόμων που ανήκουν σε μεγαλύτερες γενιές. Νομίζω ότι κάθε γενιά αναγνωρίζει κάτι δικό της στο κείμενο και κατ’ επέκταση και στην παράσταση.

Πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο μετά τις απανωτές κρίσεις που βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε;

Με αγνό τρόμο.

Βλέπετε φως στο τούνελ στην υπαρξιακή τους απογοήτευση; Βλέπετε φως στο τούνελ της δοκιμαζόμενης κοινωνίας μας εν έτει 2024; Είστε προσωπικά αισιόδοξη για όσα μας επιφυλάσσει το μέλλον;

Ως άτομο είμαι πάντα αισιόδοξη, ως σκηνοθέτις ποτέ. Ομως ελπίζω πάντα πως στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Ελπίζω πως οι επόμενες γενιές θα καταφέρουν να εξυγιάνουν την κατάσταση στην οποία έχουμε επέλθει.

Βλέπουν οι millennials θέατρο ή προτιμούν το streaming στο σπίτι; Τι τους αρέσει να βλέπουν επί σκηνής;

Νομίζω ότι οι νεότερες γενιές εκτιμούν ό,τι είναι ειλικρινές και τους αφορά, ανεξάρτητα αν έχουν πρόσβαση σε αυτό μέσω μιας πλατφόρμας ή μέσω μιας θεατρικής σκηνής.

Τελικά είναι μια χαμένη ή μια εγωκεντρική γενιά;

Νομίζω ότι είναι και λίγο και από τα δύο. Είναι σίγουρα μια κακομαθημένη γενιά που δυσκολεύτηκε να πατήσει στα πόδια της. Μια γενιά που της υποσχέθηκαν ένα σίγουρο μέλλον και έπρεπε να προσγειωθεί βίαια στη νέα πραγματικότητα.

Τι σας ταιριάζει και τι όχι στο θέατρο που κάνουν οι Γερμανοί;

Δεν θεωρώ πως υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο ανεβαίνουν παραστάσεις στον γερμανόφωνο χώρο. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες που αποτελούν για εμένα πηγή έμπνευσης και είχα τη χαρά να δουλέψω με κάποιους από αυτούς.

Info

Generation Lost του Γρηγόρη Λιακόπουλου. Σκηνοθεσία: Κατερίνα Γιαννοπούλου. Εως τις 28/4. Πρωταγωνιστούν: Δάφνη Δρακοπούλου, Γιώργος Κισσανδράκης, Γωγώ Παπαϊωάννου κ.ά. Εθνικό Θέατρο (κτίριο Τσίλερ). Αγ. Κωνσταντίνου 22-24. Πληροφορίες: 210 5288170-171. www.n-t.gr