Ο λόγος για το «I AM (VR)», μια πρωτόγνωρη, εμβυθιστική περφόρμανς-ψυχεδελικό ταξίδι και, μαζί, παιχνίδι αυτογνωσίας σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας VR από τη σημαντικότερη σύγχρονη Γερμανίδα στον χώρο του θεάτρου.

Εδώ και μια δεκαπενταετία, η Κένεντι πειραματίζεται ριζοσπαστικά, εισάγοντας στη σκηνή τη δραματουργία του διαδικτύου και τον παγανισμό του κυβερνοχώρου – ακόμη κι όταν ανεβάζει έργα τόσο «κλασικά» όσο τις «Τρεις Αδερφές» του Α. Π. Τσέχοφ, τις οποίες και πρόβαλε το ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση το 2020.

Στο «I AM (VR)», αντλώντας έμπνευση από το μαντείο των Δελφών και το επίγραμμα «γνώθι σαυτόν» που καλωσόριζε τους επισκέπτες του, η Σουζάνε Κένεντι και οι multimedia καλλιτέχνες-συνεργάτες της, Μάρκους Σελγκ και Ρόντρικ Μπίρστεκερ, δημιουργούν ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας που ταξιδεύει τους επισκέπτες του για 35΄ σε μια παραισθησιογόνα συνθήκη. Σε μια μεταθεατρική συνθήκη ψηφιακής αντίληψης, παιχνιδιού και διάδρασης, που μόνο με το μότο «ονειρεύομαι, άρα υπάρχω – πραγματικά και εικονικά» μπορεί να περιγραφεί.

Ξέρεις ποι@ είσαι; Πού βαδίζεις; Τι ζητάς…; Μην ανησυχείς. Ήρθε η ώρα να λάβεις τον ψηφιακό σου χρησμό. Γιατί το «Ι AM (VR)» είναι μια εμπειρία εικονικής πραγματικότητας που καλεί τον θεατή σε έναν από τους λιγότερο γνωστούς χώρους της Στέγης, φορώντας ένα VR headset, να βρεθεί σε μυστηριώδη δωμάτια, να ανοίξει πόρτες στο άγνωστο και να διαβεί τούνελ που, σαν άλλες συμπαντικές σκουληκότρυπες, οδηγούν στον χωροχρόνο και από εκεί σε νέους πλανήτες, κάτω από νέους ουρανούς και μπροστά σε νέα μαντεία. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαλέξεις το δωμάτιο που σου αρέσει, να καθίσεις αναπαυτικά και να βουτήξεις μέσα σε μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Κι όπως θα πει η φωνή-οδηγός σε αυτό το ψυχεδελικό ταξίδι αυτογνωσίας: «Εάν σκεφτείς τη φωτιά, φλέγεσαι. Εάν σκεφτείς τον πόλεμο, θα τον προκαλέσεις. Όλα εξαρτώνται από τη φαντασία σου».

Η Σουζάνε Κένεντι σπούδασε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών (Hogeschool voor de Kunsten) του ‘Αμστερνταμ και πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνοθέτρια στην Ολλανδία. To 14ο ευρωπαϊκό βραβείο «Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες» (2017) αποτελεί την κορυφαία διάκριση της μέχρι τώρα πορείας της, το οποίο κέρδισε για την προσέγγισή της στις «Αυτόχειρες παρθένες», το ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέφρι Ευγενίδη που μετέφερε κινηματογραφικά και η Σοφία Κόπολα. Η παράσταση φιλοξενήθηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2019.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται κυρίως με τη Volksbühne του Βερολίνου και το Kammerspiele του Μονάχου και έχει ανεβάσει τα έργα «Ultraworld» και «Oracle» με τον Μάρκους Σελγκ το 2020. Στα έργα της, στα οποία παρεισφρέουν μάσκες, διάλογοι playback, σωσίες και πολυμέσα, οι ηθοποιοί αντιμετωπίζουν το κοινό θέτοντας το εξής ερώτημα: τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;

Η εγκατάσταση είναι εξ ολοκλήρου στα αγγλικά. Κατάλληλο: 13+, με απαραίτητη τη συνοδεία τους από ένα ενήλικα.

Δείτε επίσης:

Απεικόνιση του Πολυτεχνείου στην ποίηση και τη λογοτεχνία