Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μακριά από τη Ν.Δ. ακόμα και στην τρέχουσα δύσκολη περίοδο διακυβέρνησης, αλλά τα συμφέροντα που έχουν επενδύσει στην πτώση της κυβέρνησης, αντιλαμβάνονται την υπόθεση των Τεμπών ως τον καταλύτη που μπορεί να οδηγήσει στον σκοπό τους, υπό την προϋπόθεση η αντιπολίτευση να καταφέρει να μετατρέψει την κοινωνική διαμαρτυρία σε πολιτική πίεση.

Αντίστοιχο σχέδιο αποσταθεροποίησης είχε ξεκινήσει και αμέσως μετά το τραγικό δυστύχημα, πριν από δύο χρόνια, αλλά το κλίμα ήταν ήδη προεκλογικό, η κυβέρνηση απορρόφησε τους κραδασμούς, δεν έχασε την πρωτοβουλία των κινήσεων και το σχέδιο δεν προχώρησε.

Πιέσεις

Με νέα αφετηρία τις διαδηλώσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας για την υπόθεση των Τεμπών, οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ άρχισαν να δέχονται αφόρητες πιέσεις για συντονισμό των κινήσεών τους και άμεση δράση εντός και εκτός Βουλής.

Το σκεπτικό ήταν απλό στη σύλληψη αλλά αποδεικνύεται δύσκολο στην εφαρμογή. ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ θα ένωναν τις δυνάμεις τους κατά του «κοινού εχθρού» και με τη συνδρομή της Νέας Αριστεράς, της Πλεύσης Ελευθερίας και του Κινήματος Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη, θα δημιουργούσαν μία πρόσκαιρη εικόνα δύο «ισοδύναμων» αντίπαλων δυνάμεων στη Βουλή, με τη βεβαιότητα πως όσο και αν πιεστεί, η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να αναζητήσει στήριξη στα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της.

Στόχος ήταν και είναι η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης και του Κυριάκου Μητσοτάκη και η αναγκαστική και έκτακτη προσφυγή στις κάλπες, με όχημα το μείζον γεγονός του δυστυχήματος στα Τέμπη. Τα υπόλοιπα (συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, πώς, με ποιο σχήμα κ.λπ.) θα εξεταστούν μετεκλογικά και όχι προεκλογικά, ανάλογα με το ποσοστό που θα έχουν πάρει τα δύο κόμματα, αλλά και τα κόμματα που είναι stand by για το ενδεχόμενο να χρειαστεί η συνδρομή τους.

Οι αρχηγοί ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκαν να «μπουν στο κόλπο», ξεκίνησαν να συνομιλούν απευθείας, όπως απευθείας μιλούν και με τον Αλέξη Χαρίτση και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που είναι και δικηγόρος οικογενειών θυμάτων, και όρισαν ανθρώπους της απολύτου εμπιστοσύνης τους ως μέλη μίας άτυπης ομάδας με στόχο τον συντονισμό των κινήσεών τους και την καλύτερη και έγκαιρη συνεννόηση μεταξύ τους.

Εμπόδια

Υπήρχαν βεβαίως και αστάθμητοι παράγοντες εντός των κομμάτων.

Στον ΣΥΡΙΖΑ η πλευρά Πολάκη, που ούτε θέλει να ακούει για συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ, ενώ συγχρόνως είναι εκείνη που έχει απευθείας επαφή με τη μία πλευρά των οικογενειών των θυμάτων, την κ. Καρυστιανού. Η πλευρά Πολάκη (σ.σ.: εξ ου και το επεισόδιο με τον Τρύφωνα Αλεξιάδη) πιέζει για άμεσες και πιο ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες εντός και εκτός Βουλής, αλλά όχι μαζί με το ΠΑΣΟΚ.

Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πολλοί στο στενό και ευρύτερο επιτελείο του Νίκου Ανδρουλάκη που δεν θέλουν πολλά πολλά με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά, ενώ υπάρχει και η πλευρά της Αννας Διαμαντοπούλου που κάνει ό,τι μπορεί για να στρέφει το ΠΑΣΟΚ προς το Κέντρο και όχι προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν ωστόσο και ο Παύλος Γερουλάνος, ο Χάρης Δούκας και αρκετοί «παπανδρεϊκοί» που πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πριν από ημέρες δημιούργησαν ένταση με σχετικές δηλώσεις, τις οποίες ο Νίκος Ανδρουλάκης επιχείρησε -σχετικά επιτυχώς, εφόσον η ένταση δεν μετετράπη σε ρήξη- να απορροφήσει.

Αντενδείξεις

Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν τα επιτελεία Ανδρουλάκη και Φάμελλου αντιλήφθηκαν ότι το σχέδιο που τους προσφέρθηκε έχει και σοβαρές… αντενδείξεις.

Από την πρώτη στιγμή δέχθηκαν τα μηνύματα των εταιριών δημοσκοπήσεων ότι η πρόωρη και βεβιασμένη προσπάθεια τα κόμματα να καρπωθούν την κοινωνική διαμαρτυρία και να τη μετατρέψουν σε πίεση κατά της κυβέρνησης (όπως αξίωναν και συνεχίζουν να αξιώνουν οι εντολείς τους εκδότες-επιχειρηματίες) δεν περνά θετικά στην κοινή γνώμη.

Επιπροσθέτως, ο Νίκος Ανδρουλάκης είδε κύμα έντονων αντιδράσεων ακόμα και στη συζήτηση για συντονισμό και συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αντίστοιχες αντιδράσεις έχει να αντιμετωπίσει και ο Σωκράτης Φάμελλος στον ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως από την πλευρά Πολάκη.

Η ανάληψη της πρωτοβουλίας εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ για σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής κατά του Χρήστου Τριαντόπουλου προκάλεσε τον εκνευρισμό της Κουμουνδούρου, κυρίως επειδή εκλήφθηκε ως ένα σήμα του ΠΑΣΟΚ ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει συμπόρευση, οφείλει να ακολουθεί τη δική του στρατηγική.

Εχοντας τη Νέα Αριστερά προ των πυλών της επιστροφής της στην Κουμουνδούρου (σ.σ.: ίσως με την απώλεια του Ευκλείδη Τσακαλώτου και ενός ή δύο ακόμα στελεχών που όμως δεν είναι βουλευτές) και το σενάριο να ξαναγίνει ο ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση στη Βουλή «ζεστό», ο Σωκράτης Φάμελλος αποφάσισε να «δείξει τα δόντια του» στο ΠΑΣΟΚ. Υπονόμευσε επιτυχώς την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για προανακριτική επιτροπή κατά του Τριαντόπουλου για να δείξει ότι ενοχλήθηκε από την επίδειξη δύναμης του ΠΑΣΟΚ.

Συναγερμός

Το γεγονός όμως ότι από τον ΣΥΡΙΖΑ -και ειδικότερα από την Ολγα Γεροβασίλη- εκπέμφθηκε το μήνυμα ότι η δικογραφία ήταν γνωστή εδώ και μήνες και οδηγεί σε πλημμέλημα, αλλά κυρίως τα όσα είπε υπέρ του Κωνσταντίνου Τασούλα όταν το ΠΑΣΟΚ στην πρότασή του τον στοχοποιεί, προκάλεσε συναγερμό στη Χαριλάου Τρικούπη.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, αλλά ακόμα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που θέλουν τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, θεώρησαν σκόπιμο λάθος τους τακτικισμούς Φάμελλου και η καχυποψία για το πού το πάει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί στο επιτελείο του.

Το ερώτημα είναι αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ύστερα από όλα αυτά, επιστρέφει στη στρατηγική του απόφαση για πλήρεις και ευδιάκριτες διαχωριστικές γραμμές με τον ΣΥΡΙΖΑ, κόντρα στα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα που θέλουν και σπρώχνουν τα δύο κόμματα να συνεργαστούν, ή ακόμα το σκέπτεται.

Σίγουρα, κάποια πράγματα θα δείξει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη σημερινή του ομιλία στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής.

ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

Προκλητικός Τσίπρας

Οπως προαναφέραμε, Ανδρουλάκης και Φάμελλος δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα προβλήματα στο εσωτερικό των κομμάτων τους, αλλά και την πίεση των οικονομικών και εκδοτικών συμφερόντων-συνομιλητών τους πως αν δεν κάνουν εκείνοι τη «δουλειά», τότε περιμένει ο Αλέξης Τσίπρας στον προθάλαμο να υλοποιήσει τα σχέδιά τους για πτώση του Μητσοτάκη.

Είναι αλήθεια ότι ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι -παρά τα ευρήματα όλων των δημοσκοπήσεων- διατηρεί ερείσματα στην ελληνική κοινή γνώμη και μπορεί να είναι εκείνος που προεκλογικά ή μετεκλογικά, ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις, μπορεί να ηγηθεί ενός συνεργατικού σχήματος των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων και για ξαναδιεκδικήσει την εξουσία.

Και μόνο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός που παραβίασε πολλές φορές κάθε έννοια του κράτους δικαίου, ο πρωθυπουργός του έκπτωτου νόμου των τηλεοπτικών αδειών, του φιάσκου της Novartis, της άρον άρον αλλαγής των Ποινικών Κωδίκων λίγα 24ωρα πριν εγκαταλείψει την εξουσία, ο πρωθυπουργός που συνομιλούσε παρασκηνιακά με τα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα μπροστά σε «γάτες Ιμαλαΐων», κάλυπτε τον Πετσίτη, τον πρέσβη της Βενεζουέλας και έβγαζε προεκλογικά φιρμάνια «να βάλουμε τον Αδωνιν φυλακή», εμφανίζεται σήμερα ως υπερασπιστής του κράτους δικαίου, είναι προκλητικό.

Δεν ήταν ωστόσο τυχαίο ότι σε μία ημερίδα, όπου ο ίδιος ο Τσίπρας ήθελε να επιτεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη, το μήνυμα που κυρίως βγήκε ήταν το κάλεσμα του Τσίπρα σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας να συνεργαστούν. «Ζητείται ελπίς» είπε ο Αλέξης Τσίπρας, θεωρώντας ότι μπορεί να τη φέρει εκείνος και όχι ο Ανδρουλάκης και ο Φάμελλος.