Στη συνέχεια σκιαγράφησε τη σχέση της Ελλάδας με τους δανειστές της, επισημαίνοντας πως «οι δανειστές δεν παύουν να είναι και εταίροι στην Ευρωπαϊκή Ένωσή και σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και δεν παύουν κάποιοι από αυτούς τους εταίρους να βγάζουν την Ελλάδα εκτός ευρωπαϊκού κεκτημένου κατά παραβίαση της ευρωπαϊκής χάρτας των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των ιδρυτικών συνθηκών, και εκεί βάζουν τους τρίτους παίχτες, όπως το ΔΝΤ, να κάνουν αυτά τα πράγματα, γεγονός αδιανόητο».

Τέλος, τόνισε την ανάγκη να αναζητηθεί μια εθνικού χαρακτήρα σύγκλιση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις για μια πιο ουσιαστική διαπραγμάτευση με τους δανειστές, και διευκρίνισε: «Να συγκλίνεις, να μπορείς να συμφωνήσεις σε μερικά ελάχιστα, να εμφανιστεί ενωμένος ο ελληνικός λαός απέναντι στις βουλήσεις και τους σχεδιασμούς του κ. Σόιμπλε. Αλλιώς σε σέβονται όταν σε βλέπουν ενωμένο, δυνατό, αποφασιστικό και ήρεμο και αλλιώς όταν βλέπουν ένα πολιτικό σύστημα και έναν λαό που επιδίδεται σε κοκορομαχίες».