Εστω για λόγους συμβολικούς, όπως όλοι συμφωνούν, γιατί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν ζήτησε και εκείνος από τους βουλευτές του να προσφέρουν ένα ποσό από τις βουλευτικές τους αποζημιώσεις στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων του κορονοϊού; Και μάλιστα από τη στιγμή που ο πρώην υφυπουργός και στέλεχος των ΑΝΕΛ Βασίλης Κόκκαλης – προφανώς εκτός γραμμής – δώρισε τον μισθό του, του Απριλίου, στο νοσοκομείο Λάρισας, ενώ ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης έστειλε επιστολή στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι, με την οποία θέτει στη διάθεση τα αδιανέμητα κονδύλια της ημερήσιας αποζημίωσης των ευρωβουλευτών στο Ταμείο Αλληλεγγύης της Ε.Ε.;

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγει σε λύσεις όπως αυτή που πρότεινε χθες η διευθύντρια της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος Ολγα Γεροβασίλη με την επιστολή της προς τον Πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα; Δηλαδή, να είναι υποχρεωτική και όχι προαιρετική η καταβολή του μισού της βουλευτικής αποζημίωσης όλων των βουλευτών; Και μάλιστα για τρεις μήνες αντί για δύο, που πρότεινε ο πρωθυπουργός στους βουλευτές της Ν.Δ.; Και να υπάρξει απόφαση της Ολομέλειας μετά από πρόταση της Διάσκεψης των Προέδρων, ώστε η Βουλή να παρακρατήσει το ποσό;

Δεν πρόκειται για προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπερθεματίσει και να «βγει από πάνω» επικοινωνιακά. Ή τουλάχιστον δεν είναι μόνον αυτό.

Η απάντηση είναι ότι ο κ. Τσίπρας διστάζει να απευθύνει τέτοια έκκληση στους βουλευτές του, γιατί φοβάται ότι από αρκετούς δεν θα εισακουστεί. Στο εύλογο επιχείρημα δε ότι αυτόν τον… κίνδυνο τον έχει και ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Γεννηματά, καθώς κάποιοι βουλευτές της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ μπορεί και να μην ανταποκριθούν στο κάλεσμα του υπουργού τους, η απάντηση δεν είναι ότι δεν εκτίθενται εκείνοι που το προτείνουν, αλλά εκείνοι που δεν θα ανταποκριθούν.

Η απάντηση είναι ότι ο κ. Τσίπρας διστάζει επειδή φοβάται ότι αν βάλει θέμα προαιρετικής προσφοράς μέρους του μισθού στην αντιμετώπιση του COVID-19, τότε θα εισπράξει άρνηση από κάποιους βουλευτές και τότε αυτό θα στοιχίσει στον ΣΥΡΙΖΑ και στον ίδιο προσωπικά. Θα στοιχίσει στη δημόσια εικόνα του, σε μία περίοδο που η προσφορά, έστω και για συμβολικούς λόγους, αναγνωρίζεται. Επίσης, διστάζει επειδή φοβάται ότι αν κάνει έκκληση αντίστοιχη του κ. Μητσοτάκη ή της κ. Γεννηματά στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως να ξύσει μία παλιά εσωκομματική πληγή, που εν όψει συνεδρίου είχε κρυφτεί κάτω από το χαλί. Την άρνηση κάποιων μελών της κοινοβουλευτικής του ομάδας να συνεισφέρουν μέρος της βουλευτικής τους αποζημίωσης, όπως και την παραχώρηση ενός εκ των δύο συνεργατών τους, στο κόμμα.

Αυτό που ζητούσε με επιστολή της η νυν διευθύντρια της κοινοβουλευτικής ομάδας Ολγα Γεροβασίλη – η οποία έστειλε χθες την επιστολή στον κ. Τασούλα – μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις εκλογές και οδηγήθηκε στην αντιπολίτευση.

Αυτό που έχει ζητήσει και ο γραμματέας του κόμματος Πάνος Σκουρλέτης.

Αυτό που έχει ζητήσει επανειλημμένως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας στις συνεδριάσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος από τον Ιούλιο και μετά, αλλά έχει συναντήσει ισχυρή αντίδραση από αρκετούς βουλευτές του που αρνούνται να υπακούσουν.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο κ. Τσίπρας αμέσως μετά τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου αποφάσισε να αναδιοργανώσει τον ΣΥΡΙΖΑ και παράλληλα να τον ενισχύσει, τόσο οικονομικά όσο και από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού. Εάν και οι 85 βουλευτές του (86 μαζί με τον ίδιο) έδιναν το 40% της βουλευτικής τους αποζημίωσης και οι κομματικές υπηρεσίες στελεχώνονταν με περίπου 172 παραπάνω υπαλλήλους, οι υπολογισμοί έβγαιναν. Υπήρξαν αντιδράσεις και έτσι η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε τον Κώδικα Δεοντολογίας του κόμματος που υπέγραψαν όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές πριν τις εθνικές εκλογές και βάσει του οποίου δεσμεύονταν να παραχωρήσουν μέρος του προσωπικού τους καθώς και τμήμα του μισθού. Αλλά και τότε περίπου είκοσι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αρνούνταν να συμμορφωθούν. Το θέμα είχε πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις, σε μία συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, μάλιστα, ο κ. Τσίπρας φέρεται να είχε βγει εκτός εαυτού, απειλώντας μέχρι και με διαγραφές! Τίποτε δεν λύθηκε, ωστόσο τα πράγματα ηρέμησαν και εν όψει συνεδρίου δεν υπήρξε συνέχεια.

Γι’ αυτό και στο επιτελείο του κ. Τσίπρα μπορεί να σκέφτηκαν ότι αν προκαλέσουν απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής για την προσφορά όχι επί δίμηνο, αλλά επί τρίμηνο των βουλευτικών αποζημιώσεων και «από πάνω θα έβγαιναν» επικοινωνιακά από Ν.Δ. και Κίνημα Αλλαγής και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα ανταποκρίνονταν – ή ακριβέστερα θα συμμορφώνονταν – και ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα απέφευγε το ρίσκο να ζητήσει προσφορά και από κάποιους να εισπράξει αρνήσεις.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου