«Το “αξίωμα” που με χωράει είναι να παραμένω ενεργός στην πολιτική, να υπερασπίζομαι την Πατρίδα μου, την παράταξή μου και τις αρχές μου – ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές σαν κι αυτές που ζούμε, σαν κι αυτές που έρχονται», υπογραμμίζει ο κ. Σαμαράς και σε άλλη, σχετική ερώτηση σημειώνει μεταξύ άλλων: «Δεν υπάρχει κανένας “κακός λύκος”. Όλοι ξέρουν πως βοήθησα ενεργά για τη νίκη της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη σε όλες τις κρίσιμες αναμετρήσεις». Προσθέτει δε ότι «απλώς κάποιοι αναζητούν… “κοκκινοσκουφίτσες” για να υπονομεύσουν την ενότητα της παράταξης, αλλά δεν θα τους περάσει».

Για την κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη λέει ότι δεν είναι δουλειά του να βαθμολογεί υπουργούς και να σχολιάζει αλλά «είμαι εδώ για να βοηθώ» και τονίζει πως «το στοίχημα θα κερδηθεί στην πράξη» και «όλοι ευχόμαστε και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κερδηθεί».

Ο Αντώνης Σαμαράς απαντά σε ερωτήσεις για το προσφυγικό -μεταναστευτικό ζήτημα, τα ελληνοτουρκικά και τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις και τις εξελίξεις στη Λιβύη.

Επίσης λέει για τη συμφωνία των Πρεσπών ότι «δεν περπατάει ούτε μέσα, ούτε έξω, ούτε στα Βαλκάνια, ούτε στην Ευρώπη», μιλά για την οικονομία και το στόχο της ανάπτυξης ενώ τέλος ερωτάται τι προσδοκά από την πολιτική και τον εαυτό του. «Από την πολιτική περιμένω ένα μόνο: να βοηθήσω τη χώρα μου – ιδιαίτερα στα δύσκολα που έρχονται. Κι από τον εαυτό μου, περιμένω τα πάντα: Να κάνω μάχιμος το καθήκον μου ως το τέλος. Το καθήκον είναι συμβόλαιο ζωής! Αδιαπραγμάτευτο…», απαντά ο πρώην πρωθυπουργός.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξής του στην εφημερίδα “Φιλελεύθερος”:

-Κύριε Πρόεδρε, δεν περιμέναμε ότι σήμερα ο κ. Πρωθυπουργός θα ανακοίνωνε την υποψηφιότητα της κας Σακελλαροπούλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Είναι φυσικό, λοιπόν, η πρώτη μου ερώτηση να είναι αν τη γνωρίζετε και πως σχολιάζετε αυτή την εξέλιξη;

Απάντηση: Όπως γνωρίζετε η επιλογή του υποψηφίου Προέδρου είναι προνόμιο του Πρωθυπουργού. Χαίρομαι που ξεκαθάρισε το τοπίο. Δεν μπορώ να πω ότι γνωρίζω την κα. Σακελλαροπούλου. Της εύχομαι, βεβαίως, καλή επιτυχία. Λόγω προγραμματισμένου από καιρό ταξιδιού στις ΗΠΑ δεν θα βρίσκομαι στη Βουλή την ημέρα της ψηφοφορίας. Θα στείλω ωστόσο σχετική επιστολή στην οποία θα αναφέρω ότι αν ήμουν παρών θα υπερψήφιζα την πρόταση του κόμματός μου.

– Καθώς έφτανα στο γραφείο σας, συνειδητοποίησα ότι αυτή η συνέντευξη γίνεται πέντε χρόνια μετά τον Ιανουάριο του 2015, όταν έπεσε η κυβέρνησή σας λόγω «αδυναμίας» εκλογής ΠτΔ. Και όλα όσα – επιτρέψτε μου το σχόλιο – πρωτόγνωρα είχαν προηγηθεί στην προσπάθεια επίτευξης συναίνεσης στο πρόσωπο του Στ.Δήμα. Τι ανακαλεί στο μυαλό σας όλη εκείνη η περίοδος ;

Απάντηση: Τότε θέσαμε τα κριτήρια εκλογής Προέδρου και προτείναμε τον Σταύρο Δήμα. Τον ψήφισαν τελικά 168 βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Μια πλειοψηφία που έδειξε ευρύτερη συναίνεση, αφού ξεπέρναγε κατά πολύ το άθροισμα των κοινοβουλευτικών δυνάμεων που στήριζαν τότε την κυβέρνησή μας (153).

Αλλά δεν έφτασε την τότε απαραίτητη «ενισχυμένη πλειοψηφία» των 180. Τώρα ευτυχώς, αυτό το εμπόδιο έχει ξεπεραστεί με τη Συνταγματική Αναθεώρηση που έγινε.

Ο Σταύρος Δήμας προερχόταν από την παράταξή μας, αλλά τον ψήφισαν και αρκετοί βουλευτές εκτός παράταξης. Λόγω της σοβαρότητας, της αξιοσύνης του, της διεθνούς προβολής και εμπειρίας του και της ανάγκης να χτυπηθεί τότε η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, που χωρίς ντροπή εργαλειοποιούσε την Προεδρική εκλογή. Μη διστάζοντας μάλιστα, να ακυρώσει τελικά την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια – έξοδο που τότε είχαμε ήδη δρομολογήσει.

– Υπάρχει μια γκρίζα περιοχή σε ό,τι προηγήθηκε τότε: είχε γίνει πρόταση στον κ. Φώτη Κουβέλη και αρνήθηκε; υπαναχώρησε στη συνέχεια; Θα είχε ιστορική αξία να το μάθουμε από εσάς σήμερα. Πολλοί εξακολουθούν να τον θεωρούν ως το μοιραίο πρόσωπο και για την συγκυβέρνηση σας αλλά κυρίως για την χώρα.

Απάντηση: Συνέβησαν και τα δύο που αναφέρατε: Πρώτα-πρώτα, ενώ είχαμε προτείνει αρχικά στον Φώτη Κουβέλη την Προεδρία της Δημοκρατίας, κάποιοι τον έπεισαν να αρνηθεί…

Το έχω πει κι εγώ, το έχει διαβεβαιώσει και ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Σπύρος Λυκούδης.

Τη συνέχεια την γνωρίζετε:

Είχα προειδοποιήσει σαφώς, τότε, ότι αν έπεφτε η κυβέρνησή μας και κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα επανερχόταν άμεσα η απειλή του grexit, που είχαμε αποτρέψει το 2012…

Ότι θα έκλειναν οι τράπεζες και θα επιβάλλονταν capital controls…

Ότι θα μας έβαζε ο ΣΥΡΙΖΑ σε νέο μνημόνιο με νέα πολύ οδυνηρά μέτρα…

Ότι η οικονομία θα σαρωνόταν από ένα κύμα υπερφορολόγησης.

Όλα αυτά συνέβησαν πράγματι, τους επόμενους έξη μήνες!

Όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ τα απέκλειε τον Ιανουάριο του 2015.

Όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ τα παραδέχθηκε και τα υπέγραψε τον Ιούλιο του 2015…

– Δεν θα το ακούσετε πρώτη φορά αλλά οφείλω να σας το ρωτήσω κι εγώ. Μήπως ήταν το δικό σας «φρένο» στη μεταρρυθμιστική ορμή της κυβέρνησης σας που δημιούργησε «αμφιβολίες» στους εταίρους και έτσι αύξησαν την πίεση και τις απαιτήσεις τους, δημιουργώντας έτσι το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που χρειαζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ για να «θεριέψει»;

Απάντηση: Είναι εντελώς άστοχη αυτή η κριτική. Την επικαλέστηκαν μάλιστα εκ των υστέρων κάποιοι, που τότε άλλα έλεγαν…

Πρώτα-πρώτα εκείνο το τελευταίο εξάμηνο του 2014 έγιναν πρωτόγνωρες μεταρρυθμιστικές τομές:

–Τότε ψηφίστηκε η “μικρή ΔΕΗ”. Η αντιπολίτευση (του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο) προσπάθησε να την μπλοκάρει με πρόταση να γίνει δημοψήφισμα. Δώσαμε την μάχη να αποτρέψουμε το δημοψήφισμα και να περάσουμε το νόμο για τη μεταρρύθμιση της ΔΕΗ και την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Και την κερδίσαμε. Για σκεφτείτε να είχε εφαρμοστεί εκείνη η μεταρρύθμιση…

–Τότε – το δεύτερο εξάμηνο του 2014 – ολοκληρώθηκε και ο διαγωνισμός για το Ελληνικό (που είχε μπλοκάρει για 12 χρόνια). Και δόθηκε το έργο εξασφαλίζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια άμεσα στο δημόσιο ταμείο, πολλά δισεκατομμύρια επενδύσεων τα επόμενα χρόνια και δεκάδες χιλιάδες μόνιμες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αργότερα, προσπάθησε να το ματαιώσει κι αυτό. Δεν τα κατάφερε. Πέτυχε όμως να το τελματώσει. Κι αγωνίζεται σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη να το ξεμπλοκάρει πάλι. Αυτό που είχε δρομολογηθεί από το Νοέμβριο του 2014.

–Τότε έκλεισε η Σύμβαση για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια. Με δέσμευση για πρόσθετες επενδύσεις. Και με τριπλάσιο τίμημα απ’ όσο υπολόγιζε η Τρόϊκα αρχικά! Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνούσε, αλλά στη συνέχεια το αποδέχθηκε. Και το έργο προχώρησε παρά τις μεγάλες καθυστερήσεις…

–Τότε έγινε η λειτουργική ενοποίηση των Ασφαλιστικών ταμείων. Κι έτσι δημιουργήθηκε η ηλεκτρονική βάση για “σύνταξη σε μια μέρα”! Πράγμα που επρόκειτο να αρχίσει πιλοτικά εντός του 2015 και να ολοκληρωθεί εντός του 2016. Όταν ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ το εγκατέλειψε. Και η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να το επαναφέρει…

–Τότε ο υπουργός Βρούτσης εξασφάλισε πιστοποιητικό βιωσιμότητας για το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα για πολλές δεκαετίες. Με τη σφραγίδα της Commission και του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO). Κι έτσι η Τρόϊκα τελικά δέχθηκε, ότι το ασφαλιστικό μας ήταν ήδη βιώσιμο χωρίς να χρειάζονται πρόσθετες μειώσεις συντάξεων. Μας ζήταγαν απλώς να μη γίνουν αυξήσεις ως το 2016! Στη συνέχεια ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ, μας έβαλε ξανά στην ύφεση και η Τρόίκα επέβαλε κι άλλες – επιπρόσθετες – οδυνηρές μειώσεις συντάξεων.

Όλα αυτά – και αρκετά ακόμα -συνέβησαν τότε: το δεύτερο εξάμηνο του 2014!

Που κάποιοι μας λένε ότι “είχαμε κατεβάσει τα μολύβια!

Ενώ τελικά το ίδιο το Eurogroup με ομόφωνη απόφαση το Νοέμβριο του 2014 – ύστερα, μάλιστα, από πρόταση του Σόϊμπλε – αποφάσισε ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει οριστικά από τα μνημόνια τους επόμενους μήνες…

Ποιές “αμφιβολίες” είχαν, λοιπόν, για την κυβέρνησή μας;

Αυτά είναι αστεία πράγματα…

– Είναι γνωστή η άποψη σας για τον Τσίπρα ως πρωθυπουργό, την έχετε πει και με αφορμή την υπόθεση της Νοβάρτις. Ως αρχηγό της αντιπολίτευσης και εν δυνάμει κυρίαρχο στο χώρο της κεντροαριστεράς πως τον κρίνετε;

Απάντηση: Ως αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης την τριετία 2012-15, τον θεωρούσα πάντα αδίστακτο και ανεύθυνο. Αποδείχθηκε αυτό ακριβώς…

Ως Πρωθυπουργό την πενταετία 2015-19, τον θεωρώ καταστροφικό. Θα πασχίζουμε για καιρό να διορθώσουμε τα τεράστια δεινά που επέφερε.

Και ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το τελευταίο εξάμηνο, τον θεωρώ ασυνάρτητο και αναξιόπιστο.

Πασχίζει να πείσει τους δικούς του ότι γύρισε στα παλιά. Και όλους τους άλλους ότι δήθεν έμαθε από τα λάθη του και ότι δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ στα παλιά! Κι έτσι χάνει και τους μεν και τους δε.

Προσπαθεί να πείσει τους παλαιούς αριστερούς ότι παραμένει “ακραιφνής αριστερός”. Τους παλαιούς ΠΑΣΟΚους, ότι προσχωρεί στην «κεντροαριστερά». Και τους αντιπάλους του, ότι έχει γίνει “υπεύθυνος”. Τελικά τους απογοητεύει όλους…

Στη υπόθεση της Novartis απέδειξε ότι είναι και επικίνδυνος. Για το ίδιο το Πολίτευμα. Οι κολοσσιαίες ευθύνες του μόλις τώρα αρχίζουν να έρχονται στο φως. Με τις αποκαλύψεις στην Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής…

– Αφού αναφερθήκαμε στην υπόθεση Νοβαρτις η οποία εξάλλου διερευνάται και στην τακτική δικαιοσύνη και στην Προκαταρκτική επιτροπή της Βουλής, όπου υπάρχουν εξαιρετικά ενδιαφέροντα ευρήματα, υποθέτω ό,τι εξακολουθεί να ισχύει το «θα τους πάω μέχρι τέλους». Αυτό που με ενδιαφέρει είναι αν έχετε καταλήξει σε συμπέρασμα γιατί «τσουβαλιαστήκατε» εσείς και τα υπόλοιπα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα σε όλο αυτό, ας το ονομάσω “κατασκεύασμα”.

Απάντηση: Ό,τι έχω πει ισχύει στο ακέραιο. Κι όπως εσείς μόλις αναφέρατε, πρόκειται για «κατασκευή ενόχων». Δηλαδή για σκευωρία!

Προφανώς με στόχο να εξουδετερώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους, να διχάσει τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, να περάσει εύκολα την εθνικά επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών και να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Απέτυχε και στα τέσσερα.

Πρόκειται για Σκευωρία! Απίστευτα βλακώδη, βέβαια – αλλά σκευωρία που στρέφεται ευθέως πλέον κατά του Πολιτεύματος!

Γιατί τώρα έχουμε συγκλονιστικές καταγγελίες και Εισαγγελέων πλέον, όχι μόνο των θιγομένων. Κι αν αυτό περάσει ατιμώρητο, τότε θα ανοίξει ο δρόμος να επαναληφθεί και στο μέλλον. Αν κάποιοι επιχείρησαν να καταστρέψουν πολιτικούς τους αντιπάλους και δεν τιμωρήθηκαν, γιατί κάποιοι άλλοι να μην το επιχειρήσουν ξανά – και μάλιστα πιο “επιτυχώς”, με σκευωρία λιγότερο βλακώδη;

Οι κοινωνίες δεν πάνε μπροστά συγκαλύπτοντας τα πιο νοσηρά συμπτώματα. Αλλά διαλύοντας τις εστίες και τα αίτια που τα γεννούν και τα αναπαράγουν.

Με εξυγιαντικές μεταρρυθμίσεις πάνε μπροστά οι κοινωνίες, όχι με συγκάλυψη της βρωμιάς…

– Αυτό δεν χρειάζεται ευρύτερες συναινέσεις;

Απάντηση: Πιστεύω πολύ στη συναίνεση…

Αλλά συναίνεση χρειαζόμαστε για να κάνουμε το άλμα στο αύριο, όχι για να μείνουμε αιχμάλωτοι στο χθες.

Συναίνεση με όσους θέλουν η χώρα να πάει μπροστά. Όχι με όσους θέλουν να μείνει κολλημένη στο τέλμα.

Σας τα λέω αυτά, γιατί ξέρω από συναίνεση: Υπηρέτησα στην δικομματική κυβέρνηση Τζαννετάκη και στην Οικουμενική που ακολούθησε το 1989, στήριξα τη τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου το 2011, και έκανα κυβέρνηση συνεργασίας για δυόμιση χρόνια (2012-15). Και η κυβέρνησή μας εκείνη, έκανε περισσότερα απ’ ό,τι περίμεναν οι πάντες, άντεξε περισσότερο απ’ όσο περίμεναν πολλοί, κι έμεινε ενωμένη ως το τέλος…

– Ποιο δημόσιο αξίωμα, μπορεί να «χωρέσει» αυτό που είθισται να κατακτά ένας πρώην πρωθυπουργός, και εσείς επομένως, δηλαδή να λέει ελευθέρα και χωρίς κόστος την άποψη του, να υπερασπίζεται τις ιδέες και τις αρχές του, το έργο του και τις επιλογές του, χωρίς να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να κατηγορηθεί ό,τι υπονομεύει ή προεδρεύει;

Απάντηση: Το είπα και στο Συνέδριό μας: δεν “διαπραγματεύομαι” τις θέσεις μου για κανένα αξίωμα – στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό. Κι επομένως το “αξίωμα” που με χωράει είναι να παραμένω ενεργός στην Πολιτική, να υπερασπίζομαι την Πατρίδα μου, την παράταξή μου και τις αρχές μου – ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές σαν κι αυτές που ζούμε, σαν κι αυτές που έρχονται…

Δεν «κινδυνεύω» να κατηγορηθώ από κανένα! Το αντίθετο: έχω ήδη αποδείξει ότι στήριξα την παράταξη στα δύσκολα. Κι ότι στήριξα και τον προηγούμενο ηγέτη της και τον επόμενο. Όσο δεν έκανε κανείς ποτέ στο παρελθόν.

Για δείτε τι συμβαίνει σε άλλα κόμματα: Όπου οι προηγούμενοι αρχηγοί καταγγέλλουν τους επόμενους και οι επόμενοι διαγράφουν τους προηγούμενους! Σε μας αυτά δεν έγιναν. Κι έβαλα κι εγώ το χέρι μου για να τα αποτρέψω. Γιατί είναι εκφυλιστικά…

– Υφέρπει η φήμη ότι υπάρχει μέσα στα σπλάχνα της ΝΔ αυτός ο «κακός Σαμαρικός λύκος» που περιμένει την ευκαιρία να «κατασπαράξει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Τι τελικά κόμμα είναι η ΝΔ που επί δεκαετίες κερδίζει εκλογές, κυβερνάει, χάνει εκλογές, αλλάζει αρχηγούς και δεν χύνεται σταγόνα…αίμα;

Απάντηση: (Γελώντας) Δεν υπάρχει κανένας “κακός λύκος”. Όλοι ξέρουν πως βοήθησα ενεργά για την νίκη της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη σε όλες τις κρίσιμες αναμετρήσεις. Και στις εθνικές εκλογές, και στις ευρωεκλογές και στις αυτό-διοικητικές εκλογές. Αναφέρατε, σωστά, ότι αλλάζουμε ηγεσίες “χωρίς να χυθεί σταγόνα αίμα”! Τι θα έπρεπε, δηλαδή, να κάνουμε; Να ακολουθεί… “αιματοχυσία”;

Δεν υπάρχει κανένας, λοιπόν, “κακός λύκος”. Απλώς κάποιοι αναζητούν… “Κοκκινοσκουφίτσες” για να υπονομεύσουν την ενότητα της παράταξης.

Αλλά δεν θα τους περάσει…

– Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρείται ότι είναι ένα πείραμα, μια κυβέρνηση συνεργασίας που δεν υπεβλήθη ως ανάγκη – όπως έγινε το 2012 ή το 2015 – αλλά ως επιλογή. Με ένα ενδιαφέρον μείγμα πολιτικών και εξωκοινοβουλευτικών στελεχών. Κερδίζει το στοίχημα και πως αποτιμάτε την μέχρι στιγμής λειτουργίας της;

Απάντηση: Δουλειά δική μου δεν είναι να βαθμολογώ τους υπουργούς. Αυτό είναι δουλειά του πρωθυπουργού. Δεν είμαι για να σχολιάζω. Είμαι εδώ για να βοηθώ.

Τα στελέχη θα κριθούν από το έργο τους, όχι από την προέλευσή τους.

Τα “πολιτικά ανοίγματα” είναι χρήσιμα, φτάνει να γίνονται με κριτήρια ουσιαστικής αξιοκρατίας κι όχι με κριτήρια απλώς “συμβολισμού” και “επικοινωνίας”…

Εν πάση περιπτώσει, το στοίχημα θα κριθεί στην πράξη. Ακόμα είναι νωρίς. Και πάντως όλοι ευχόμαστε να κερδηθεί. Και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κερδηθεί…

-Συμμερίζεστε την εκτίμηση ότι το μεταναστευτικό- προσφυγικό ίσως να αποδειχθεί η Αχίλλειος Πτέρνα της κυβέρνησης αφού ακόμη και σήμερα ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν φαίνεται να υπάρχει; Το εσωτερικό παζάρι με τους διάφορους τοπικούς βουλευτές και παράγοντες πόσο ανεκτό μπορεί να γίνει όταν στα νησιά η κατάσταση περιγράφεται ως χειρότερη και από τις μέρες διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ;

Απάντηση: Δεν μασάω το λόγια μου: Προβλήματα υπάρχουν. Και θα είναι πολύ πιο εύκολο να λυθούν, αν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις τοπικές κοινωνίες.

Θα βοηθούσε στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, αν λέγαμε τα πράγματα με το όνομά τους. Στην μεγάλη τους πλειονότητα, οι λεγόμενες “ροές” αποτελούνται από λαθρομετανάστες που πραγματοποιούν άτυπη εισβολή.

Η Τουρκία εργαλειοποιεί τις ροές, το λέει με κάθε τρόπο, οι εταίροι μας το ξέρουν, ενώ εδώ κάποιοι μιλάνε ακόμα για …”προσφυγικό-μεταναστευτικό”…

Ανησυχούμε για θερμό επεισόδιο με την Τουρκία. Όμως η Τουρκία έχει ήδη εξαπολύσει “ανορθόδοξο” πόλεμο εναντίον μας μέσω των λαθρομεταναστευτικών ροών. Αυτό το αντιλαμβάνεται η κοινωνία.

Η κυβέρνηση ξέρει τι συμβαίνει, θέλει να κάνει αυτό που πρέπει, αλλά υπήρξαν ήδη σοβαρές καθυστερήσεις. Και αγκυλώσεις ακόμα. Ελπίζω να ξεπεραστούν με το νέο υπουργείο…

– Να πάμε λίγο σας παρακαλώ και στο κομμάτι των σχέσεων μας με την Τουρκία υπό το φως των νέων ισχυρότατων προκλήσεων. «Αύριο θα μας ζητήσουν να υποχωρήσουμε απέναντι στον επεκτατισμό της Τουρκίας..». Αυτή ήταν μια φράση από την ομιλία σας στο συνέδριο της ΝΔ το Δεκέμβριο. Είμαστε ήδη σε αυτό το «αύριο»; Και ποιες είναι οι επιλογές μας;

Απάντηση: Με μια λέξη: Αποτροπή! Αποτροπή σημαίνει πολλά πράγματα…

Σημαίνει, πρώτα απ’ όλα να πείσουμε τους πάντες, πως αν ο “απέναντι” προκαλέσει εμπράκτως τα εθνικά μας συμφέροντα, θα αντιδράσουμε. Κι ότι είμαστε αποφασισμένοι γι’ αυτό. Αντίθετα, όποιος δείχνει – και μάλιστα δημόσια – ότι φοβάται “θερμό επεισόδιο”, ενθαρρύνει τους άλλους να μας το κάνουν. Και το φέρνει πιο κοντά.

Όταν ακούγονται πρόθυμες φωνές από την Ελλάδα, ότι είμαστε έτοιμοι να διαπραγματευθούμε τα “δικά μας”, ενθαρρύνουμε τους άλλους να μας ζητήσουν κι άλλα.

Όταν ακούγεται για προσφυγή στη Χάγη υπό τις τωρινές συνθήκες, δηλαδή εκ των προτέρων συνθηκολόγηση της Ελλάδας σε “συνυποσχετικό” που παρακάμπτει το Δίκαιο της Θάλασσας όπως ζητάει η Τουρκία (η οποία δεν το έχει υπογράψει), δεν αποτρέπουμε την επιθετικότητα της άλλης πλευράς. Την ενθαρρύνουμε ακόμα περισσότερο…

Δεν πρέπει να φερόμαστε ως “αναλυτές” μιας κατάστασης, αλλά ως πολιτικοί που κρατάμε στα χέρια μας την μοίρα της χώρας μας…

Αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός στις ΗΠΑ είναι σωστό! Και με αυτό το μήνυμα προς την άλλη πλευρά πρέπει να συντονιστούμε όλοι. Όχι να το “νοθεύουμε”…

– Είναι μια απ΄αυτές το πάγωμα της συμφωνίας για τις βάσεις που ανακάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ;

Απάντηση: Όχι! Συμμάχους κερδίζεις όταν είσαι αξιόπιστος. Όχι όταν πετάς κουβέντες από δω και κλείνεις το μάτι από εκεί. Και λες και καμιά σαχλαμάρα για να περνάει η ώρα…

Τους αποφασισμένους και αξιόπιστους σέβονται. Όχι τους χαμαιλέοντες.

Και στην ώρα της κρίσης, “αξιόπιστος” σημαίνει πρωτίστως: σοβαρός και αποφασισμένος…

– Θα πρέπει να παραδεχθείτε πάντως ότι η πολιτική της «ακινησίας» και η διαρκής εξήγηση των κινήσεων της Τουρκίας με τη δήθεν «νευρικότητα» του Ερντογάν μάλλον είχε ως αποτέλεσμα να… αποκοιμηθεί η χώρα; Τώρα όμως τι κάνουμε;

Απάντηση: Μακριά από μας η λογική του ΣΥΡΙΖΑ. Στην τριετία 2012-15, αναζητήσαμε και βρήκαμε νέους δυνητικούς συμμάχους στην περιοχή μας. Και η πολιτική αυτή που ξεκίνησε τότε, και με τον άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και με την τριγωνική σχέση Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, έχει δώσει στην Ελλάδα δυνατότητες για νέους δυνητικούς συμμάχους. Και τις συμμαχίες αυτές ήδη τις αξιοποιούμε…

Εκείνη την περίοδο δεν είχαμε καμία “ακινησία”. Τολμήσαμε πράγματα αδιανόητα ως τότε – που αρκετοί μάλιστα δεν τα ήθελαν…

Για να αξιοποιήσεις δυνητικούς συμμάχους, πρέπει στην κρίση να δείξεις σοβαρός και αποφασισμένος. Κανένας δεν θα σε στηρίξει, αν δεν δείχνεις διάθεση να υπερασπιστείς πρώτος τα δικά σου συμφέροντα.

Κανείς δεν συμμαχεί με “τσαμπατζήδες” της Ιστορίας.

Κι εμείς συμμάχους ψάχνουμε, όχι “προστάτες”.

– Πώς βλέπετε τις τελευταίες εξελίξεις στη Λιβύη, σας ανησυχούν;

Απάντηση: Με ανησυχεί η πλήρης γεωπολιτική αποσταθεροποίηση που έχει προκύψει στην περιοχή μας. Η «απουσία» της Δύσης (Ευρώπης και ΗΠΑ) έχει αφήσει «τεράστιο κενό». Που επεκτείνεται πλέον, μετά τη Συρία, και στη Λιβύη.

Το λεγόμενο «Μνημόνιο Συνεργασίας» Τουρκίας-Τρίπολης έχει ουσιαστικά αποδυναμωθεί. Και γιατί πολλές χώρες το έχουν καταγγείλει ως αποσταθεροποιητικό (μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ) και γιατί η ίδια η κυβέρνηση της Τρίπολης που το υπέγραψε βρίσκεται υπό κατάρρευση.

Δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, όμως. Το καλό είναι πως το μεγαλύτερο μέρος του Αραβικού κόσμου – πρωτίστως η Αίγυπτος και τα Εμιράτα – έχουν καταγγείλει τον Σάρατζ και στηρίζουν το Χαφτάρ. Μπορεί η Τουρκία να στηρίζει το Σάρατζ, αλλά αυτό δεν αρκεί για να τον σώσει.

Δεν μου αρέσει το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν προσκλήθηκε στη Διάσκεψη του Βερολίνου. Όπως δεν προσκλήθηκε και το Ισραήλ. Ενώ προσκλήθηκε το Κογκό!

Ο Ερντογάν ήδη, βέβαια, έχει κάνει νέο δόγμα του τις εξωφρενικές προκλήσεις. Προαναγγέλλει ότι θα στείλει στρατό στη Λιβύη για να στηρίξει το καθεστώς Σάρατζ, ότι θα πουλήσει «οικόπεδα» της ελληνικής ΑΟΖ και ότι θα προχωρήσει σε έρευνες εκεί. Καλό είναι να γνωρίζει ότι απέναντί του θα βρει μιαν ενωμένη Ελλάδα και μιαν αποφασισμένη Ελλάδα…

Ελπίζω να δημιουργηθεί μια ισχυρή τοπική συμμαχία που θα αντισταθεί στην «υπέρ-εξάπλωση» της Τουρκικής επιρροής. Αν εμείς κάνουμε το σωστό, μπορεί η Τουρκία να πληρώσει ακριβά το τίμημα αυτής της «υπέρ-εξάπλωσης».

Φτάνει εμείς από την πλευρά μας να δείξουμε ό,τι σας ανέφερα πριν: Αξιοπιστία και αποφασιστικότητα!

– Να υποθέσω ότι δεν έχετε αλλάξει γνώμη για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Αλλά πότε και πως θα μπορούσε να γίνει η αποδέσμευσή μας χωρίς εθνική ζημία;

Απάντηση: Η Συμφωνία αυτή δεν περπατάει ούτε μέσα ούτε έξω, ούτε στα Βαλκάνια ούτε στην Ευρώπη. Το πόσο λαθεμένη ήταν για την Ελλάδα αποδείχθηκε ήδη: Εμείς τους δώσαμε τα πάντα από την αρχή – αναγνώριση ονόματος “έθνους” και γλώσσας – ενώ εκείνοι δεσμεύτηκαν για κάποιες υποχωρήσεις στο μέλλον αν και εφ’ όσον προχωρήσει η ένταξή τους στην Ευρώπη, που για την ώρα δεν προχωράει.

Στο μεταξύ, υπάρχουν νέες προστριβές Σκοπίων-Βουλγαρίας και εσωτερική αποσταθεροποίηση μέσα στα Σκόπια.

Η Συμφωνία αυτή δεν πάει πουθενά. Η Ελλάδα πρέπει να ενισχύσει τη θέση της με κάθε τρόπο, ώστε να μπορέσει να απεμπλακεί απ’ αυτήν χωρίς να πληρώσει κόστος. Κι όπως πάνε τα πράγματα, αυτό δεν είναι αδύνατο. Οι συνθήκες που επέβαλαν αυτή τη Συμφωνία ήδη αποδυναμώνονται ταχύτατα…

– Η διεκδίκηση της μείωσης του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων είναι ή πρέπει να είναι το «ιερό δισκοπότηρο» της κυβέρνησης;

Απάντηση: “Ιερό δισκοπότηρο” είναι η Ανάπτυξη! Μακροχρόνια και βιώσιμη ανάπτυξη με παραγωγικές επενδύσεις και εξωστρέφεια. Άλλωστε, για να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα, πρέπει να επιταχυνθεί η ανάπτυξη και οι αποκρατικοποιήσεις. Αλλιώς θα εκτοξευθεί, και πάλι, το χρέος.

Η μείωση των πλεονασμάτων θα επιτρέψει στη συνέχεια περαιτέρω μείωση φόρων. Πράγμα που θα βοηθήσει κι άλλο την ανάπτυξη. Κι αυτό το κάνει καλά η κυβέρνηση…

Αλλά εκείνο που οφείλουμε να κάνουμε άμεσα είναι μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις χωρίς προηγούμενο. Όπως έκαναν άλλες χώρες που ζουν σήμερα αναπτυξιακή “έκρηξη” διαρκείας…

Γι’ αυτό και αν κοιτάξετε τον διεθνή περίγυρο, οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται «συναινετικά» με εκείνους που μια ζωή τις… υπονομεύουν!

– Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος ή η απειλή στο κυβερνητικό σχέδιο για την ανάπτυξη;

Απάντηση: Τρείς κίνδυνοι: το μπλοκάρισμα των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων μέσα στη χώρα, η αποσταθεροποίηση γύρω μας και μια πιθανή παγκόσμια ύφεση. Με αυτή τη σειρά…

Αν ξεμπλοκάρουμε τις μεταρρυθμίσεις μέσα, όλα τα άλλα αντιμετωπίζονται ευκολότερα. Όπως για παράδειγμα, αδειοδοτήσεις επιχειρήσεων και επιτάχυνση απονομής δικαιοσύνης. Γι’ αυτό επιμένω τόσο στις μεταρρυθμίσεις…

– 40 και πλέον χρόνια στην πολιτική σε περιόδους σκληρές και απαιτητικές. Με μια μεγάλη πορεία στην λεγόμενη «πολιτική έρημο» και μια πρωθυπουργική θητεία στη διάρκεια της οποίας για πολλούς σώθηκε η παρτίδα για τη χώρα. Τι μένει στο τέλος της ημέρας, στον όποιο απολογισμό; Και τι προσδοκά κάποιος σαν εσάς από την πολιτική και τον εαυτό του;

Απάντηση: Πρώτα-πρώτα, δεν νιώθω καμιάν ανάγκη για “απολογισμό ζωής”! Νιώθω μέσα μου ακόμα την ίδια “φλόγα” που είχα όταν 26 ετών, ήμουν ο νεότερος βουλευτής στη Βουλή.

Τώρα πια με πολύ μεγαλύτερη πείρα, ασφαλώς. Μεταξύ άλλων γιατί “περπάτησα στην έρημο”, όπως είπατε – αλλά έμαθα και να βγαίνω κι από την έρημο. Και να το κάνω χωρίς να διαπραγματεύομαι τις ιδέες μου και τις αρχές μου.

Ξέρετε, στην “έρημο” δοκιμάζεις τον εαυτό σου, δοκιμάζονται και οι γύρω σου…

Από την Πολιτική περιμένω ένα μόνο: να βοηθήσω τη χώρα μου – ιδιαίτερα στα δύσκολα που έρχονται.

Κι από τον εαυτό μου, περιμένω τα πάντα: Να κάνω μάχιμος το καθήκον μου ως το τέλος.

Το καθήκον είναι συμβόλαιο ζωής! Αδιαπραγμάτευτο…