Το γεγονός ότι ο Πέτρος Κόκκαλης ψήφισε υπέρ της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο Αλέξης Γεωργούλης ψήφισε «παρών» μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να δείχνει ότι η ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ «έσπασε» στα τρία, επί της ουσίας όμως αποτελεί άλλη μία προσπάθεια του επίσημου ΣΥΡΙΖΑ να θολώσει τα νερά. Αλλωστε, οι επιτελείς του Αλέξη Τσίπρα έψαχναν τρόπο να μην προκληθούν εσωκομματικές αντιδράσεις από τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ κατά την ψηφοφορία της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής στο Ευρωκοινοβούλιο και φαίνεται ότι επιλέχθηκαν οι τρεις γραμμές, «όχι», «ναι» και «παρών» για να μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίζει να πατά σε δύο βάρκες.

Η αλήθεια είναι ότι οι Δημήτρης Παπαδημούλης, Κώστας Αρβανίτης, Στέλιος Κούλογλου και Ελενα Κουντουρά καταψήφισαν τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπό την Ούρσουλα Φον ντερ Λάινεν, ακολουθώντας την επίσημη γραμμή της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Ομάδας (GUE/NGL), αλλά και των ανεξαρτήτων ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων που δεν συστήνουν ευρωομάδα, όπως – για παράδειγμα – η Χρυσή Αυγή.

Σε μία προσπάθεια να «θολώσει» τα νερά, ο επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης προσπάθησε να πει ότι με την αρνητική του ψήφο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να δείξει ότι δεν θέλει την Κομισιόν όμηρο των Ορμπαν και Σαλβίνι, ξέχασε όμως να πει ότι επίσημη θέση υπέρ της ψήφισης της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν είχε μόνο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, δηλαδή η ευρωπαϊκή κεντροδεξιά αλλά και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, δηλαδή η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, της οποίας ο κ. Τσίπρας θέλει να «περνά» ως άτυπο μέλος της, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στην ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Επίθεση σε Ε.Ε. και ΔΝΤ

Εντωμεταξύ, πυρά εναντίον της Ε.Ε. και του ΔΝΤ εξαπέλυσε ο Αλέξης Τσίπρας από το Παρίσι όπου μίλησε σε εκδήλωση με αφορμή τα εγκαίνια της Εδρας Δημοσίου Χρέους του Πανεπιστημίου Sciences Po. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρας άσκησε έντονη κριτική στο ΔΝΤ και στους πολιτικούς που, όπως είπε, «επέλεξαν να επιβάλουν ένα πρόγραμμα που συνδύασε λιτότητα από το ΔΝΤ με ευρωπαϊκό βέτο σε ουσιαστική αναδιάρθρωση χρέους και εναντιώθηκαν στην αναδιάρθρωση του χρέους για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των τραπεζών».

Απέδωσε δε την καταστροφή του α’ εξαμήνου του 2015 – που ακόμα πληρώνει η Ελλάδα – στον αμοραλισμό του ΔΝΤ το οποίο «επέλεξε προς διευκόλυνση της Γερμανίας και της επιλογής της να φέρει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα να μη ζητήσει ούτε την προκαταβολική αναδιάρθρωση του μη βιώσιμου δημοσίου χρέους, παρότι αυτό αποτελεί πάντα προϋπόθεση προκειμένου να χρηματοδοτήσει πρόγραμμα διάσωσης». Ο κ. Τσίπρας είπε ακόμα ότι «η ιστορία οφείλει να αναγνωρίσει το γεγονός ότι η Ε.Ε. παρείχε μια μεγάλη οικονομική στήριξη στην Ελλάδα, αλλά ταυτόχρονα και πως αυτή η στήριξη ήρθε με ένα τεράστιο κοινωνικό και οικονομικό τίμημα και με προϋποθέσεις που δυσχέραναν την ταχεία ανάκαμψη».

Αναφέρθηκε στον τρόπο λειτουργίας των μνημονίων που συνόδευαν τις δανειακές συμβάσεις και αποτελούσαν «το τίμημα που έπρεπε να πληρώσει η Ελλάδα για τη ρύθμιση του χρέους». Μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη «διαπραγματευτική εμμονή των εκπροσώπων των πιστωτών σε δευτερεύοντα ζητήματα, ενώ άφηναν στο απυρόβλητο δομικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας» και για «τις υπερβολικά και ίσως σκοπίμως απαισιόδοξες δημοσιονομικές προβλέψεις του ΔΝΤ την περίοδο 2015-2018, οι οποίες βραχυκύκλωναν διαρκώς την πορεία προσαρμογής και με τις οποίες στο τέλος οι Ευρωπαίοι συντάσσονταν».

Χαρακτήρισε αυτό ως «το πλέον εξοργιστικό»: «Ηταν τέτοια η εμμονή του ΔΝΤ σε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, όπως π.χ. η μείωση του αφορολόγητου ορίου ή η ακόμα μεγαλύτερη μείωση των συντάξεων, που για να επιβάλει αυτά τα μέτρα δεν απέφυγε να απολέσει την αξιοπιστία του διεθνώς σε όποιον στοιχειωδώς σοβαρό τεχνοκράτη παρακολουθούσε το ελληνικό πρόγραμμα». Σημείωσε, τέλος, ότι «το χρέος χρησιμοποιήθηκε ως μοχλός πίεσης ώστε να εφαρμοστούν πολιτικές οι οποίες προκάλεσαν τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος και οδήγησαν σε έναν φαύλο κύκλο».

Από την έντυπη έκδοση