Στην εσωκομματική αντιπολίτευση δεν είδαν με καλό μάτι το ότι ο κ. Τσίπρας ανέφερε ως βασική αιτία της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ «την καθυστέρηση της εξαγγελίας των μέτρων ελάφρυνσης» που παρουσιάστηκαν βεβαίως από τον τέως πρωθυπουργό μαζί με την ατολμία να σπάσει το παράκεντρο εξουσίας σε τομείς όπως τα υπουργεία, οι τράπεζες κ.λπ.

Η αναφορά αυτή διαβάστηκε ήδη από τους 53+ αφενός ως μήνυμα ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί να γίνει συζήτηση σε βάθος για τα αίτια της ήττας ώστε να ακολουθήσει η διαδικασία της αυτοκριτικής και αφετέρου ότι επιχειρεί ήδη να καταστήσει ως υπαίτιους της ήττας υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης, όπως τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Αυτός είναι και ο λόγος που ο τέως υπουργός Οικονομικών, σε συνέντευξή του στο tvxs, ζητά να γίνει αυτοκριτική για το πώς αντιμετώπισε η προηγούμενη κυβέρνηση τη Δημόσια Διοίκηση, την οικολογική κρίση και τη μεσαία τάξη, και κηρύττει εσωκομματικό πόλεμο με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τους «πασοκογενείς», καθώς:

1. Υπερασπίζεται τον γραμματέα του κόμματος Πάνο Σκουρλέτη που είναι γνωστό ότι βρίσκεται στο στόχαστρο της ηγεσίας επειδή δεν επιθυμεί το άνοιγμα του κόμματος, έτσι όπως το ετοιμάζει ο κ. Τσίπρας, λέγοντας: «Με το σχόλιό του “θέλουμε τη λαϊκότητα του ΠΑΣΟΚ αλλά όχι το λαϊκισμό του ως κραταιό κόμμα της Mεταπολίτευσης” συμφωνώ απόλυτα, καθώς ο Πάνος εξυμνεί τη λαϊκότητα του ιστορικού ΠΑΣΟΚ αλλά επιμένει ότι δεν θέλουμε να γίνουμε ένα λαϊκίστικο κόμμα, ένα ακόμα λαϊκίστικο κόμμα, αλλά να παραμείνει κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς.

2. Δηλώνοντας για τα περί «πασοκοποίησης»: «Πασοκοποίηση για μένα, αλλά και τη διεθνή βιβλιογραφία όσο την ξέρω, με τον όρο pasokification, είναι η μετάλλαξη εντός κόμματος από κόμμα της ευρύτερης Αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, σε κόμμα της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης. […]. Στο ερώτημα αν φοβάμαι να μη μολυνθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την πασοκοποίηση σας απαντώ θα ήμουν αφελής ή ανιστόρητος αν δεν ανησυχούσα, πόσω μάλλον όταν στις μέρες μας την έχουν πέσει μονοί-διπλοί στον ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει μέρος της “κανονικότητας” ενός συναινετικού δικομματισμού». Και με το γνωστό του… χιούμορ καταλήγει: «Τους φόβους μου βέβαια τους διασκεδάζουν η πολιτική βούληση τόσο της ηγεσίας όσο και της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ».

3. Μία ημέρα μετά τη δήλωση της Ολγας Γεροβασίλη στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ότι η πρόταση του κ. Τσίπρα για εκλογή αρχηγού από τη βάση όχι μόνο δεν έχει εγκαταλειφθεί, αλλά θα τεθεί στον εσωκομματικό διάλογο, ο οποίος «δεν πρέπει να προκαταλαμβάνεται», ο κ. Τσακαλώτος απαντά: «Οχι. Το πρόβλημα που πραγματικά αντιμετωπίζουν τα σημερινά κόμματα δεν λύνεται με το να ψηφίζουν περισσότεροι άνθρωποι για τον πρόεδρο, αλλά με το να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων και την υλοποίησή τους. Η δημοκρατία δεν έχει ανάγκη κινήσεων εντυπωσιασμού».

Η συνέντευξη αυτή του κ. Τσακαλώτου ήρθε τη στιγμή που ο κ. Σκουρλέτης, ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, δέχθηκε και νέα επίθεση από γραφίδα που πρόσκειται στον κ. Τσίπρα, όπως είναι ο βασικός αρθρογράφος της «Αυγής» Νίκος Τσαγκρής, ο οποίος, μεταξύ άλλων, γράφει: «Μου επιβάλλεται να γράψω ότι είναι καιρός να απαλειφθεί από την αριστερή κουλτούρα η αβάσταχτη ελαφρότητα της βεβαιότητας ότι “εμείς είμαστε καλύτεροι από τους άλλους: Εγώ είμαι άραγε εμείς;”. Αναρωτιέμαι κάθε φορά που ακούω -από φίλους και συντρόφους, κυρίως από κομματικούς αξιωματούχους- αυτό το αλαζονικό και ναρκισσιστικό “εμείς”. Και να που αίφνης τώρα, καθώς γράφω, μου επιβάλλεται να γράψω ότι αυτό ακριβώς το “εμείς” (το αλαζονικό, το ναρκισσιστικό) είναι που σφράγισε και τη ρητορική του βουλευτή Επικρατείας και γραμματέα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Πάνου Σκουρλέτη (συγγνώμη, Πάνο) σε μία από τις αναφορές του στον επιθυμητό ΣΥΡΙΖΑ “εμείς δεν πιστεύουμε σε κόμμα οπαδών, δεν θέλουμε followers”. Ρητορική που, ενώ σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει σωστή, αδειάζει ωστόσο, αν όχι το κόμμα του οποίου ηγείται (τον υπαρκτό ΣΥΡΙΖΑ), τη συντριπτική πλειονότητα των εκατομμυρίων δημοκρατών, σοσιαλδημοκρατών και ανένταχτων αριστερών κάθε κομματικής προέλευσης που τον στήριξαν και τον ψήφισαν, χαρίζοντάς του αυτό το (ζωογόνο για μία κυβερνώσα Αριστερά) 32%. Και εξακολουθούν να τον στηρίζουν με την επιθυμία να τον ξαναψηφίσουν. Κατά το μάλλον ή ήττον ως οπαδοί, ως ψηφοφόροι ή ως followers».

Από την έντυπη έκδοση