Η όξυνση με το θέμα της Ιταλίας, η οποία οδηγείται σε μια μέση λύση για το «καλό» και της γειτονικής χώρας αλλά και του ευρώ, υποδεικνύει ανάλογες λύσεις και για την Ελλάδα. Ειδικά ύστερα από την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στη Γερμανία, που αναμένεται να σκληρύνει τη στάση της προς τις «άτακτες» χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
Στο θέμα της ακύρωσης των περικοπών στις συντάξεις το οικονομικό επιτελείο συνεχίζει να προσπαθεί να κλείσει την τρύπα των περίπου 300 εκατ. ευρώ που χωρίζει τις εκτιμήσεις της Αθήνας από αυτές που έχει η Κομισιόν, χωρίς αποτέλεσμα. Η ομάδα της επιτροπής έχει ήδη προτείνει ή την περικοπή των ελαφρύνσεων Τσίπρα ή τη μερική εφαρμογή του μέτρου. Ακόμη και αν συμφωνηθεί τελικά ότι η Ελλάδα, έστω και οριακά, θα πετύχει το στόχο του 3,5% του ΑΕΠ για το 2019 κάνοντας αυτά που θέλει, υπάρχουν χώρες οι οποίες θα ζητήσουν παραπάνω εξασφαλίσεις για να μη βρεθούν ξανά μπροστά σε ένα δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας.
Παντρεύτηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος - Ποια είναι η σύζυγός του Τατιάνα Παπαδοπούλου
Ηδη στην τελευταία συνεδρίαση της ομάδας εργασίας του ευρώ, Γερμανία και Φινλανδία εξέφρασαν επιφυλάξεις σε ό,τι αφορά την αναστροφή του μέτρου, ενώ ο εκπρόσωπος του Σλοβάκου υπουργού Οικονομικών υποστήριξε -ούτε λίγο ούτε πολύ- ότι «αφού ο λογαριασμός δεν βγαίνει γιατί το συζητάμε…».
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ταχθεί υπέρ του ελληνικού αιτήματος από την αρχή, αλλά είναι σαφές ότι δεν θα φτάσει στο σημείο να εκτεθεί στο Eurogroup. Ο μεγάλος φόβος είναι η στάση της Γερμανίας και κυρίως του ΔΝΤ. Μπορεί την Πέμπτη το Ταμείο -διά του εκπροσώπου του Τζέρι Ράις- να έδειξε ότι κρατά αποστάσεις από το θέμα, αλλά ξεκαθάρισε ότι υποστηρίζει την εφαρμογή του μέτρου. Το επιχείρημα ότι το ΔΝΤ δεν παίζει ρόλο στην αξιολόγηση της Ελλάδας μετά το Μνημόνιο δεν ευσταθεί. Τούτο διότι και το 2017, όταν επέβαλε την προνομοθέτηση του μέτρου, επίσης δεν είχε κανένα πρόγραμμα σε εξέλιξη στην Ελλάδα. Η ψήφιση του μέτρου όμως έγινε υπό την πίεση της Γερμανίας και των συμμάχων της, παρότι και τότε η Κομισιόν είχε διαφωνήσει σε ό,τι αφορά τη σκοπιμότητά του. Την περίοδο εκείνη αναδείχθηκε και η δυσπιστία της Γερμανίας απέναντι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Διαβάστε τη συνέχεια στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]