Υπο τον φόβο να μην βρει τη χώρα (και) ο Ιούνιος χωρίς συμφωνία και η «δαμόκλειος σπάθη» της πολιτικής αστάθειας να κρέμεται πάνω από το Μαξίμου, η κυβέρνηση δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα πριν το κρίσιμο Εurogroup της 9ης Μαΐου. Στόχος της, είναι να «χρυσώσει» το χάπι των νέων μέτρων ύψους 3,6 δισ. και να αποφύγει να τα νομοθετήσει από τώρα ώστε να κλείσει η αξιολόγηση.

Συνεπώς, κυβέρνηση και οικονομικό επιτελείο επέστρεψαν μετά την ανάπαυλα των εορτών σε φουλ ρυθμούς. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η κυβέρνηση θα επιδιώξει τις επόμενες ημέρες να ενισχύσει τη διαπραγματευτική θέση της χώρας και να αυξήσει την υποστήριξη που έχει εκδηλωθεί από διάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έναντι των απαιτήσεων του ΔΝΤ για νομοθέτηση εκ των προτέρων των λεγόμενων προληπτικών μέτρων.

Υπενθυμίζεται ότι ο πρωθυπουργός εξέφρασε τη Μεγάλη Πέμπτη την αισιοδοξία του για κλείσιμο της αξιολόγησης, ενώ είχε σημειώσει, μιλώντας σε συνεργάτες του ότι «όσοι ονειρεύονται επανάληψη του 2015 είναι βαθιά νυχτωμένοι και εκτίθενται».

Ο κ. Τσίπρας είχε τονίσει επίσης ότι τη στιγμή αυτή, η θέση της χώρας είναι εντός της Ευρώπης και «οι συμμαχίες υπέρ των ελληνικών θέσεων είναι ισχυρότερες από κάθε άλλη φορά».

Αμφίβολη η συμφωνία στο Eurogroup

Να σημειωθεί ωστόσο, πως πηγές που έχουν γνώση των εν εξελίξει συζητήσεων κυβέρνησης – θεσμών, δήλωσαν χθες στο Reuters, ότι οι συνομιλίες για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, που συνεπάγεται ξεκλείδωμα της χρηματοδότησης και ελάφρυνση του χρέους, προχωρούν με αργούς ρυθμούς και δεν είναι πιθανή μια συμφωνία στο Eurogroup της 9ης Μαΐου.

Όπως ανέφεραν, θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να υπάρξει συμφωνία σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και να συμφωνηθούν τα βήματα που πρέπει να είναι έτοιμη να κάνει η Αθήνα σε περίπτωση που βγει εκτός δημοσιονομικών στόχων.

«Φωτιά» τα μέτρα που ζητά το ΔΝΤ

Αμφότεροί, δείχνουν να αποδέχονται αφενός την λήψη πρόσθετων μέτρων για την αποφυγή του «βραχυκυκλώματος», αφετέρου όμως, η διαφωνία έγκειται στο εάν θα προβλεφθεί τελικά ένας “κόφτης” δαπανών, όπως προτείνει η ελληνική πλευρά, ή νομοθέτηση συγκεκριμένων μέτρων, στα οποία επιμένει το ΔΝΤ, όπως:

–        αύξηση του ΦΠΑ σε ρεύμα και νερό,

–        μείωση των καταβαλλόμενων κύριων συντάξεων,

–        μείωση μισθών στο Δημόσιο,

–       “πάγωμα” προσλήψεων

–        συμμετοχή δικού του τεχνοκράτη, για τη διαπίστωση ενδεχόμενων αποκλίσεων στα πρωτογενή πλεονάσματα.