«H αυριανή συνάντηση στο νησί Βεντοτένε ελπίζω να ξεπεράσει το επίπεδο των δημοσίων σχέσεων και να μετατραπεί σε μια στιγμή βαθύτερου προβληματισμού, αλλά και σε ένα κάλεσμα σε δράση»,είπε.

Επίσης,ο κ. Παπανδρέου αναφέρει ότι “το μανιφέστο του Βεντοτένε γράφτηκε από εξόριστους του φασισμού, όχι μόνον ως ένα σχέδιο για την ειρήνη, αφού ο Αλτιέρο Σπινέλλι και οι υπόλοιποι που το συνέγραψαν, θεωρούσαν την Ευρώπη μια δύναμη για την ανθρωπότητα, ένα μοντέλο και ένα κοινωνικό σύμφωνο, με πνεύμα αλληλεγγύης, ενότητας και αμοιβαίου σεβασμού που παραμένει ζωντανό».Και τα στοιχεία αυτά, όπως λέει ο Γιώργος Παπανδρέου στην Κοριέρε Ντέλα Σέρα, δεν πρέπει να τα ξεχάσει σήμερα κανείς, «την ώρα που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την εθνικιστική ρητορική, με τη συνεχή αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων, με αμοιβαίες κατηγορίες ».

«Είμαστε στα όρια ενός περαιτέρω κατακερματισμού της Ένωσης,αλλά δεν ξέρω αν είναι δυνατόν να διαλυθεί με οργανωμένο τρόπο», προσθέτει και θεωρεί ότι η ορθή προοπτική είναι εκείνη της περαιτέρω ολοκλήρωσης, με παραχώρηση περισσότερων δικαιοδοσιών στους ευρωπαίους πολίτες. Ζητά εκδημοκρατισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και νέα σχέδια εκτός από το νόμισμα, όπως κοινές επενδύσεις στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στην βιώσιμη ανάπτυξη. Στον δημοσιογράφο Φεντερίκο Φουπμίνι, ο οποίος υπενθυμίζει ότι η Γερμανία είναι αντίθετη στις επενδύσεις αυτές, ο πρώην πρωθυπουργός απαντά: «σε όποιον δηλώνει αντίθετος, θέλω να πω: με αρνητικά ή μηδενικά επιτόκια, αυτή είναι η στιγμή κατά την οποία η Ευρώπη μπορεί να ετοιμάσει το μέλλον της και να χρηματοδοτηθεί.Ζούμε ακόμη με τις υποδομές του ψυχρού πολέμου»

Σε ότι αφορά στην Ελλάδα δηλώνει: «έχοντας αντιμετωπίσει ένα πρόγραμμα προσαρμογής- ιδίως λιτότητας- η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Αλλά τις σωστές μεταρρυθμίσεις. Τα βαθύτερα προβλήματα της νότιας Ευρώπης αφορούν τις δομές διακυβέρνησης, το έλλειμμα και το χρέος αποτελούν μόνον συμπτώματα. Η λιτότητα δεν πρόκειται να τα λύσει ποτέ». Σχετικά με την Ιταλία, ο Γιώργος Παπανδρέου εκτιμά ότι δεν θα ήταν, σήμερα, ο αδύναμος κρίκος, «αν η Ένωση ζητούσε περισσότερες μεταρρυθμίσεις και λιγότερη λιτότητα, και αν είχε ακολουθήσει τη συμβουλή του Μάριο Ντράγκι». Κάτι που σημαίνει «την αναγκαιότητα να κινηθεί η Ένωση, προς τη δημοσιονομική τόνωση», αφού «η άρνηση της ανάγκης επενδυτικών σχεδίων, των διαδικασιών κοινής χρηματοδότησης, όπως είναι τα ευρωομόλογα, και της ολοκλήρωσης της τραπεζικής ένωσης με μορφές ενιαίας ασφάλισης καθιστά την Γερμανία,σε τελευταία ανάλυση, τον πραγματικό αδύναμο κρίκο».