Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 ήταν η επιτυχημένη προσπάθεια του κ. Τσίπρα να μεταφέρει τις δικές του ευθύνες για το καταστροφικό Α’ εξάμηνο του 2015, που κατέληξε με μία στρατηγική ήττα για την Ελλάδα, ένα νέο, αχρείαστο Μνημόνιο και περίπου 100 δισ. ευρώ, στις πλάτες του ελληνικού λαού.

«Ελληνίδες, Ελληνες, στο εκβιαστικό τελεσίγραφο σας καλώ να αποφασίσετε κυρίαρχα και περήφανα, όπως ακριβώς προστάζει η Ιστορία των Ελλήνων», είπε στο διάγγελμά του το βράδυ της 26ης Ιουνίου ο κ. Τσίπρας προπαγανδίζοντας το «όχι», αλλά ελπίζοντας στο «ναι».

Στις 29 Ιουνίου έκλεισαν οι τράπεζες και επεβλήθησαν τα capital controls. Την ίδια ημέρα, μετά την έγκριση της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος από τη Βουλή των Ελλήνων, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δήλωνε ότι «στο δημοψήφισμα οι Ελληνες πολίτες καλούνται να απαντήσουν αν θα παραμείνουν στο ευρώ ή θα επιστρέψουν στη δραχμή», άποψη που συμμερίστηκαν οι κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, όπως της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας.

Το Συμβούλιο της Ευρώπης με ανακοίνωσή του ανέφερε ότι το δημοψήφισμα δεν πληροί τα ευρωπαϊκά πρότυπα, καθώς δεν δόθηκε μια περίοδος τουλάχιστον δύο εβδομάδων για συζήτηση.

Την 1η Ιουλίου, στο δεύτερο διάγγελμά του, ο κ. Τσίπρας προσπαθούσε να καθησυχάσει τον ελληνικό λαό λέγοντας ότι «η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη πρέπει να είναι δεδομένη», πως «οι καταθέσεις στις τράπεζες δεν κινδυνεύουν» και πως «η κυβέρνηση δεν έχει κρυφό σχέδιο εξόδου».

Στο δημοψήφισμα το 61,3% ψήφισε «όχι» αλλά ο κ. Τσίπρας γρήγορα το μετέτρεψε σε «ναι» αποδεικνύοντας όχι μόνο ότι δεν ήταν έτοιμος για να σηκώσει το βάρος των αποφάσεών του, αλλά ότι πήγε σε δημοψήφισμα μόνο και μόνο για να μεταθέσει τη δική του ευθύνη στους Ελληνες πολίτες.

Αποφασίστηκε η συνέχιση της τραπεζικής αργίας και των capital controls, που ακόμα υφίστανται, παρά τις διαβεβαιώσεις των μελών της κυβέρνησης που μιλούσαν για «μερικές ημέρες».

Ο κ. Τσίπρας αντικατέστησε τον Γιάνη Βαρουφάκη, στον οποίο και επιχείρησε να φορτώσει όλα τα καταστροφικά λάθη του Α’ εξαμήνου της κυβέρνησής του, με αποκορύφωμα τα περί «αυταπάτης» που είπε μήνες αργότερα στην ελληνική Βουλή, προκαλώντας σάλο.

Ακολούθησαν έκτακτο Eurogroup με τη συμμετοχή του νέου υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου και Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε., όπου κατατέθηκε η ίδια πρόταση που τυπικά είχε απορριφθεί στο δημοψήφισμα. Στις 12 Ιουλίου έγινε η πολύωρη συνεδρίαση του Eurogroup προκειμένου να προετοιμαστεί το έδαφος για την περίφημη Σύνοδο Κορυφής των 17 ωρών, η οποία στοίχισε στον κ. Τσίπρα έναν επιχείλιο έρπητα και στην Ελλάδα ένα νέο Μνημόνιο.

Ακολούθησε η υπερψήφιση του νέου Μνημονίου από 220 βουλευτές, με τον κ. Τσίπρα να ζητά από την αντιπολίτευση να στηρίξει τη συμφωνία για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, διαβεβαιώνοντάς την από την πλευρά του ότι δεν θα πήγαινε σε πρόωρες εκλογές.

Στις 20 Αυγούστου, ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτηση της κυβέρνησής του, η οποία έγινε δεκτή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Στις 21 Αυγούστου 2015, 25 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ανεξαρτητοποιήθηκαν και σχημάτισαν το κόμμα Λαϊκή Ενότητα.

Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης και σύμφωνα με το Σύνταγμα δόθηκαν διερευνητικές εντολές για το σχηματισμό της κυβέρνησης και τελικά σχηματίστηκε η υπηρεσιακή κυβέρνηση της Βασιλικής Θάνου (σήμερα σύμβουλος του πρωθυπουργού σε θέματα Δικαιοσύνης) ώστε να προετοιμαστεί το έδαφος για τις ελληνικές βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Εκλογές τις οποίες κέρδισε και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σχημάτισε τη νέα συγκυβέρνησή του, τη δεύτερη κατά σειρά με τους ΑΝ.ΕΛ. του κ. Καμμένου.

Ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί από τότε τόσο το δημοψήφισμα όσο και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, κουνώντας το δάχτυλο τόσο στην αντιπολίτευση όσο και προς τον ελληνικό λαό.

Για το δημοψήφισμα λέει ότι προσέφυγε στον ελληνικό λαό πραγματοποιώντας μια απολύτως δημοκρατική επιλογή, υποβαθμίζοντας το ότι σκοπίμως δεν έδωσε χρόνο στον δημόσιο διάλογο, σκοπίμως έστησε ένα κάλπικο δίλημμα, σκοπίμως παραπλανητικό και σκοπίμως υπολόγισε να στηριχθεί στο θυμό της ελληνικής κοινής γνώμης που τότε δεν μπορούσε να δει τα επίχειρα.

Για τις πρόωρες εκλογές του Σεπτεμβρίου, από τη μία επαίρεται ότι επιβλήθηκε στην αντιπολίτευση εκβιάζοντάς την να ψηφίσει υπέρ της συμφωνίας ώστε να μη χρεοκοπήσει η χώρα και από την άλλη, όταν έρχεται αντιμέτωπος με ερωτήματα για τις ευθύνες του και την καταστροφική του πολιτική από τον Ιανουάριο ως τον Ιούνιο του 2015, απαντά με περισσή αλαζονεία ότι αυτά κρίθηκαν από τον ελληνικό λαό τον Σεπτέμβριο του 2015, με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Ισως το πιο προσβλητικό επιχείρημα για τους Ελληνες πολίτες που έχει ειπωθεί στην πολιτική σκηνή. Ισως πιο προσβλητικό και από εκείνη τη δήλωση της συζύγου του πρωθυπουργού Μπέτυς Μπαζιάνα ότι κλαίει κάθε 5 Ιουλίου…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]