Το αρνητικό ρεκόρ δημοτικότητας κατέχει ο νυν Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, καθώς ο ρεπουμπλικανός ηγέτης μόλις και μετά βίας ξεπερνά το 40% στην αποδοχή των πολιτών, κατά το πρώτο αυτό διάστημα της παρουσίας του στον Λευκό Οίκο. Παρόλα αυτά, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ο ηγέτης με τη μικρότερη δημοτικότητα στον πλανήτη. Πέντε πρωθυπουργοί και πρόεδροι, μεταξύ των οποίων και ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, συγκεντρώνουν ποσοστά αποδοχής μικρότερα από εκείνα του Αμερικανού προέδρου.

Πιο συγκεκριμένα, ο Ντόναλντ Τραμπ «απολαμβάνει» δημοτικότητα λίγο πάνω από το 40%, ποσοστό μικρότερο από εκείνο των Αμερικανών πολιτών που τον ψήφισαν στις εκλογές του Νοεμβρίου και του άνοιξαν την πόρτα για τον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με το περιοδικό TIME, πέντε ηγέτες βρίσκονται «κάτω» από τον Ρεπουμπλικανό, καθώς αντιμετωπίζουν καταστάσεις δύσκολες στις χώρες τους και καλούνται να λαμβάνουν επίπονες αποφάσεις, που καθορίζουν αρνητικά τη ζωή των ανθρώπων. Ο δε Αλέξης Τσίπρας είναι ο μοναδικός Ευρωπαίος που έχει χαμηλότερη αποδοχή από τον Ντόναλντ Τραμπ.

Βενεζουέλα: Νίκολας Μαδούρο

Πιο συγκεκριμένα, στον «πάτο» της σχετικής λίστας βρίσκεται ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νίκολας Μαδούρο. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η χώρα της αμερικανικής ηπείρου βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, απομονωμένη και με τον εμφύλιο να βρίσκεται προ των πυλών, καθώς για διάστημα σχεδόν δύο μηνών, σε καθημερινή βάση υπάρχουν αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας. Στη σκιά των δεκάδων νεκρών και των εκατοντάδων τραυματιών, η αντιπολίτευση ζητά την αποχώρηση του Μαδούρο και τη διεξαγωγή εκλογών.

Βραζιλία: Μικέλ Τεμέρ

Πάνω από τον Μαδούρο είναι ο Βραζιλιάνος πρόεδρος Μικέλ Τεμέρ, ο οποίος κατηγορείται για σκάνδαλα διαφθοράς, την ίδια στιγμή που στη μεγάλη χώρα της Λατινικής Αμερικής τα ποσοστά της φτώχειας είναι εξαντλητικά και η εγκληματικότητα έχει χτυπήσει «κόκκινο», ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο. Το ίδιο και στα ποσοστά της ανεργίας, η οποία εκτοξεύτηκε επί των ημερών του.

Νότια Αφρική: Τζέικομπ Ζούμα

Ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, σε πρόσφατη μέτρηση που πραγματοποιήθηκε, συγκέντρωσε ένα ποσοστό αποδοχής λίγο πάνω από το 20%. Πάνω από το 70% των Νοτιοαφρικανών δήλωσαν ευθέως ότι επιθυμούν να παραιτηθεί και να διεξαχθούν εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου. Με την ανεργία στο 27% και τα «φαντάσματα» του παρελθόντος, όπως οι επιθέσεις σε μετανάστες και οι φυλετικές διακρίσεις, να γιγαντώνονται, ο Ζούμα δεν μπορεί να βρει λύσεις για τα προβλήματα, χάνοντας ολοένα και περισσότερο την αναγνώριση των πολιτών του.

Μαλαισία: Νατζίντ Ραζάκ

Ο πρωθυπουργός Νατζίντ Ραζάκ ανέλαβε την εξουσία το 2009. Την ίδια χρονιά ξέσπασε ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, ύψους 1 δισ. δολαρίων, το οποίο, όπως ανέφεραν τα ΜΜΕ, ήταν δώρο της βασιλικής οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας. Ο κόσμος, που αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήαμτα φτώχειας, ανεργίας και εκμετάλλευσης, αντέδρασε, ζητώντας την αποχώρησή του, κάτι που ωστόσο, δεν ασπάστηκε ο ίδιος.

Ελλάδα: Αλέξης Τσίπρας

Φτάσαμε στον Έλληνα πρωθυπουργό. Με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης να έχει ήδη πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε τη χώρα στα Capital Controls και μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός χρόνου σε εκλογές, τις οποίες κέρδισε, παρ’ ότι έφερε ένα νέο μνημόνιο τους Έλληνες πολίτες. Λίγους μήνες μετά, το νέο «πρόγραμμα» είχε τεθεί στο περιθώριο και πλέον αναμένεται μία νέα συμφωνία για τα επόμενα χρόνια, ένα νέο μνημόνιο, μέσω του οποίου θα προστεθούν περαιτέρω βάρη για τους Έλληνες συνταξιούχους και εργαζόμενους, ενώ η φορολογία και η ανεργία παραμένουν σε δυσθεώρατα ύψη. Το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός τυγχάνει αποδοχής μικρότερης από εκείνης του Ντόναλντ Τραμπ και βρίσκεται στην ίδια λίστα με ηγέτες όπως ο Μαδούρο, ο Ζούμα, ο Ραζάκ και ο Τεμέρ, σημαίνει πολλά, τόσο για την πολιτική που εφάρμοσε, όσο και τις υποσχέσεις που αθέτησε.