Αριστερά να σου πετύχει… Το ένα ψέμα διαδέχεται το άλλο. Όλοι θυμόμαστε πως ο κ. Τσίπρας κέρδισε τις πρώτες εκλογές εκθειάζοντας το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το οποίο είχε σε περίοπτη θέση την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ από τα μόλις 586 ευρώ. Σήμερα όλα αυτά μοιάζουν με το παραμύθι και τους μάγους. Η κυβέρνηση σκύβει σχεδόν σε όλα το κεφάλι στους δανειστές και μετά από όσα δεινά έχει επισύρει στον ιδιωτικό τομέα, ετοιμάζεται να τον αποτελειώσει, αποδεχόμενη το προσεχές φθινόπωρο τις προτάσεις των δανειστών στα εργασιακά. Αυτές θα περιλαμβάνουν:

Κόστος υπερωριών: Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι οι δανειστές θα ζητήσουν περαιτέρω μείωση του κόστους των υπερωριών. Σήμερα στη χώρα μας ισχύει η προσαύξηση του ωρομισθίου κατά 20% για την υπερεργασία και κατά 40% για την υπερωρία.

Στη Γαλλία τα υπό προώθηση μέτρα επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να επιβάλλουν εναλλακτικά ωράρια εργασίας, διαφορετικά από αυτά των συλλογικών συμβάσεων, με 48ωρη εβδομαδιαία εργασία και ημερήσιο ωράριο έως και 12 ώρες. Επιπλέον, θα είναι επιτρεπτό σε «εξαιρετικές περιστάσεις» το εβδομαδιαίο ωράριο να μπορεί να επεκτείνεται έως και τις 60 ώρες. Μάλιστα, αντί της υπερωριακής αμοιβής, η πρόταση προβλέπει περισσότερες ημέρες ρεπό.

Κατώτατος μισθός: Το υπουργείο Εργασίας έχει τονίσει ότι δεν θα δεχτεί περαιτέρω επιδείνωση του πλαισίου, ομαδικές απολύσεις και μείωση του κατώτατου μισθού.

Ωστόσο, το μνημόνιο προβλέπει ότι από την 1η Ιανουαρίου 2017 τίθεται σε εφαρμογή ο μηχανισμός διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού, ο οποίος θα καθορίζεται πλέον από την κυβέρνηση βάσει των οικονομικών μεγεθών (ανεργία, ΑΕΠ) μετά από πρόταση των κοινωνικών εταίρων. Ο κατώτατος μισθός, όπως ορίζει το μνημόνιο, θα προσδιορίζεται από ένα ενιαίο ποσοστό («will be a single rate», επί λέξει). Αυτός και μόνο ο ορισμός αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο επίθεσης στα επιδόματα προϋπηρεσίας του κατώτατου μισθού, τις λεγόμενες τριετίες, που είναι από τα ελάχιστα δικαιώματα που διασώθηκαν το 2012.

Σε προηγούμενη έκθεσή του το ΔΝΤ τονίζει μάλιστα ότι, αν αυτά τα επιδόματα ωρίμασης διατηρηθούν, το ισχύον σύστημα θα είναι ιδιαίτερα προβληματικό για τους λιγότερο μορφωμένους και μακροχρόνια ανέργους με προηγούμενη εργασιακή εμπειρία. Οπως αναφέρει, ένας υπάλληλος που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό και έχει τουλάχιστον 9 χρόνια εμπειρίας, βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο μισθολογικά σε σχέση με τους άλλους Ελληνες συναδέλφους του. Δηλαδή υποστηρίζει ότι οι τριετίες πρέπει να καταργηθούν γιατί εμποδίζουν την απορρόφηση της ανεργίας.

Η κατάργηση των τριετιών σημαίνει ότι ένας έγγαμος εργαζόμενος με τον κατώτατο μισθό και προϋπηρεσία 9 ετών, από 820 ευρώ που εισπράττει σήμερα θα πάρει 586+58,61 (επίδομα γάμου). Δηλαδή θα χάσει 175 ευρώ.

Σε ζώνη κινδύνου αναμένεται να μπουν τεχνηέντως ο 13ος και ο 14ος μισθός, η μόνη ανάσα εισοδήματος που έχει απομείνει στον ιδιωτικό τομέα. Το σχέδιο, που συμμερίζεται ανεπισήμως και ο ΣΕΒ, προβλέπει ενσωμάτωση των επιδομάτων στις βασικές μηνιαίες αποδοχές, ώστε το κόστος να επιμερίζεται ισομερώς. Ωστόσο, παράγοντες της αγοράς πιστεύουν ότι με αυτό το τέχνασμα θα είναι πιο εύκολο να χαθεί το επίδομα, στην περίπτωση που επιβληθεί μείωση των μηνιαίων αποδοχών, κάτι που συμβαίνει διαρκώς στις εταιρείες μέσω των ατομικών ή των επιχειρησιακών συμβάσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη αποκάλυψη ότι ξενοδοχείο της Μακεδονίας υπέγραψε με τους εργαζομένους του σύμβαση που προβλέπει μεικτό μισθό 500 ευρώ, δηλαδή κάτω από τον κατώτατο των 586 ευρώ, χωρίς να το πάρει καν είδηση το υπουργείο Εργασίας, παρότι η σύμβαση αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου.

Το νέο νομοθετικό πλαίσιο θα δώσει το ελεύθερο στους νομοταγείς εργοδότες να συρρικνώσουν το κόστος εργασίας, κάτι που έτσι κι αλλιώς συμβαίνει παράνομα στη σκληρή πραγματικότητα στην αγορά εργασίας με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και την αυθαιρεσία στα ωράρια. Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να συναινέσουν στα φαινόμενα ζούγκλας που επικρατούν στην αγορά για να μη μείνουν άνεργοι. Υπογράφουν συμβάσεις «γαλέρας» και δέχονται να δουλεύουν 8 ώρες ή και παραπάνω, παρότι τυπικά αμείβονται και ασφαλίζονται ως μερικώς απασχολούμενοι.

Στην ατζέντα των εργασιακών περιλαμβάνεται η αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων για την προκήρυξη απεργιών και ο περιορισμός των συνδικαλιστικών αδειών μετά από διαβούλευση με τα συνδικάτα. Στελέχη του υπουργείου Εργασίας εκτιμούν ότι οι δανειστές δεν θα επιμείνουν στην επιστροφή του lock out (ανταπεργία), παρότι έχουν σχολιάσει στο παρελθόν ότι η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες στην Ε.Ε. στις οποίες απαγορεύεται η ανταπεργία.