Συγκεκριμένα αναφέρει πως: «Το σχέδιο λιτότητας -μικρότερες συντάξεις, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, υψηλότεροι φόροι κ.λπ.- που έχει αποφασιστεί ώστε η Ελλάδα να μπει σε τροχιά ανάπτυξης, έχει ήδη προκαλέσει πραγματικές δυσκολίες. Η ανεργία είναι άνω του 23%, ενώ σχεδιάζονται νέες απεργίες καθώς και άλλες διαμαρτυρίες. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η ΕΕ είναι η επιδείνωση της κοινωνικής αντίδρασης στην Ελλάδα, που θα προστεθεί στην αναταραχή λόγω της Ιταλίας».

Από εκεί και πέρα θεωρεί ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος είναι κάτι καλό από την στιγμή που δεν υπήρχε τίποτα αλλά παράλληλα επισημαίνεται ότι η επίτευξη πλεονάσματος 3,5% για μια δεκαετία μετά το 2018 ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.

Τονίζεται πως τα μέτρα δεν δίνουν λύση σε ένα πρόβλημα που σέρνεται από καιρό και τονίζει ότι όσο το θέμα του ελληνικού χρέος παραμένει ανεπίλυτο, η χώρα θα παραμένει αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές, πλήττοντας τις προοπτικές της και προσθέτοντας επιπλέον βάρος στις κυβερνήσεις της ΕΕ: «Επιτρέποντας στην Ελλάδα να παραμένει ένας ικέτης -σε συνδυασμό με την πολιτική αμηχανία σε άλλες κυβερνήσεις- δημιουργείται μια πιθανή πηγή νέας αστάθειας».

Αναφορικά με τα μέτρα που αποφασίστηκαν, τονίζεται ότι η αναμενόμενη μείωση του χρέους κατά 20% έως το 2060 είναι πολύ μικρή, ενώ η προοπτική ότι η Ελλάδα μπορεί να πετύχει πλεονάσματα 3,5% την επόμενη δεκαετία ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.

Γίνεται αναφορά επίσης στα όσα έχει κάνει μέχρι τώρα η Ελλάδα και ειδικότερα στη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος, στην καταγραφή του πρωτογενούς πλεονάσματος και στην προώθηση έστω και με αργούς ρυθμούς των αποκρατικοποιήσεων.