Όπως σημείωσε, «για τη χαμηλή παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας δεν έφταιγαν οι “τεμπέληδες” όπως αποκλήθηκαν Έλληνες, αλλά ένα διεφθαρμένο καθεστώς διαπλοκής δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και ένα πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στις πελατειακές σχέσεις». Ωστόσο, τόνισε ότι «η μάχη που δίνει η κυβέρνησή μας ενάντια στη διαφθορά και τη διαπλοκή δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε ότι η κρίση δεν είναι ελληνικό φαινόμενο» και πρόσθεσε πως οι «μεγάλες προκλήσεις αναδύονται μπροστά μας και απειλούν τον πλανήτη και ολόκληρη την ανθρωπότητα».

Ο κ. Τσιρώνης αναφέρθηκε στη γεωπολιτική αστάθεια σε χώρες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής, λέγοντας ότι «οι πόλεμοι γεννιούνται από την απληστία και την επιδίωξη κυριαρχίας στους φυσικούς και ενεργειακούς πόρους».

«Εξαιρετικά σημαντική πρόκληση είναι και η κλιματική αλλαγή. Αποδείξαμε στο Παρίσι και το Μαρακές ότι οι πολιτισμικές και οικονομικές διαφορές δεν αποτελούν εμπόδιο για να διασώσουμε ενωμένοι το κοινό μας σπίτι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πρόσφυγες της συριακής κρίσης είναι απειροελάχιστοι μπροστά στα 100 εκατομμύρια πρόσφυγες που θα προκαλέσει η κλιματική αλλαγή. Η κλιματική αλλαγή δεν είναι, πλέον, μία υπόθεση. Ακόμα και εάν σήμερα σταματούσαμε να παράγουμε αέρια του θερμοκηπίου, οι επιπτώσεις από τη μέχρι σήμερα συμπεριφορά μας θα είναι σημαντικές και θα δημιουργήσουν σοβαρά κόστη στην οικονομία και την κοινωνία», υπογράμμισε ο αναπληρωτής υπουργός.

Τέλος, επεσήμανε ότι «ο χρηματοπιστωτικός τομέας παραβίασε κάθε φραγμό που είχε τεθεί στο Bretton Woods και γέμισε φθηνό χρήμα την αγορά. Ιδιώτες και κράτη συνέχισαν μία μεγέθυνση, που καμία αντιστοίχιση δεν έχει στην πραγματική οικονομία και στηρίζεται σε δανεικά», συμπληρώνοντας ότι «έτσι διαρρηγνύεται το κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, αφού περισσότερο από το 90% του πλούτου δεν προέρχεται από την πραγματική οικονομία, αλλά από λογιστικές αξίες».

Σημειώνεται, ότι η υιοθέτηση των 17 Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) και των 169 υπο-στόχων (targets) τους από τους αρχηγούς κρατών του ΟΗΕ, τον Σεπτέμβριο του 2015, αποτελεί ένα ορόσημο για τη διεθνή κοινότητα. Για πρώτη φορά στην ιστορία τίθενται «οικουμενικοί» στόχοι για την αντιμετώπιση των συνδεόμενων προβλημάτων της εξάλειψης της φτώχειας και της βιώσιμης ανάπτυξης, τους οποίους καλούνται να υλοποιήσουν όλες οι χώρες από κοινού, ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες.