Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, το γεγονός ότι το ποσοστό των προβληματικών στεγαστικών δανείων έχει εκτοξευτεί σήμερα στο 44,3% του συνόλου του επίμαχου χαρτοφυλακίου (27,5 δισ. ευρώ σε σύνολο 60 δισ. ευρώ) έναντι μόλις 3,9% σε προ κρίσης εποχές, σε συνδυασμό με την «αποτυχία» των παραδοσιακών ρυθμίσεων, όπως, άλλωστε, αποδεικνύει και ο δείκτης αθέτησης (default rate), που κινείται υψηλότερα σε σχέση με το δείκτη αποκατάστασης της τακτικής εξυπηρέτησης, ανάγκασε τα ιδρύματα να προσανατολιστούν προς μία πιο «εμπροσθοβαρή» τακτική.

Τα οφέλη

«Οι νέες ρυθμίσεις, που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται από το δ’ τρίμηνο του 2018, αλλά θα επικοινωνηθούν πιο μαζικά το αμέσως επόμενο διάστημα, ενέχουν όφελος, τόσο για τους οφειλέτες όσο και για τις τράπεζες. Οι πρώτοι έχουν ένα επιπλέον κίνητρο να είναι συνεπείς, αφού το «κούρεμα» δίδεται σε ετήσια βάση, και οι δεύτερες είναι μεν υποχρεωμένες να λάβουν τις προβλέψεις -αφού πρόκειται για συμβατική υποχρέωση-, εντούτοις περνούν μεγάλο μέρος των κόκκινων στεγαστικών δανείων στο… πράσινο, ενώ μειώνουν και τον αριθμό όσων εξ αυτών υποτροπιάζουν», τονίζουν στον Ελεύθερο Τύπο οι παραπάνω πηγές.

Υπενθυμίζεται ότι το θέμα των δανείων που… ξανασκάνε απασχολεί και την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), η οποία στην πρόσφατη Ενδιάμεση Εκθεση Νομισματικής Πολιτικής ανέφερε τα εξής: «Ανησυχητικά υψηλό παραμένει το ποσοστό των δανείων, που είχαν τεθεί σε καθεστώς ρύθμισης, αλλά εμφάνισαν και πάλι καθυστέρηση, μετά τη συνομολόγηση της ρύθμισης. Σε μεγάλο μέρος των ρυθμίσεων, τόσο βραχυπρόθεσμου όσο και μακροπρόθεσμου τύπου, η καθυστέρηση εμφανίζεται μόλις ένα τρίμηνο μετά την εφαρμογή της ρύθμισης».

Ο μηχανισμός…

Εστω ότι ένας οφειλέτης έχει ένα στεγαστικό δάνειο, ύψους 100.000 ευρώ. Μέχρι σήμερα η όποια συμφωνία με την τράπεζα για «κούρεμα» 30% θα ίσχυε στο τέλος της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου, για παράδειγμα τη 10ετία, με τη μηνιαία δόση να ρυθμίζεται βάσει του υπολοίπου, ήτοι τις 70.000 ευρώ. Με τη νέα ρύθμιση, η πιστώτρια δεσμεύεται να δώσει το ίδιο haircut, επιμερισμένο, ωστόσο, ανά έτος. «Κάθε χρόνο, δηλαδή, ο οφειλέτης θα λαμβάνει την αντίστοιχη άφεση χρέους, χωρίς να περιμένει τη λήξη της σύμβασης», εξηγούν οι ίδιες πηγές και προσθέτουν: «Δεδομένου, δε, ότι η διαγραφή αφορά σε τόκους, τότε αυτοί μπορεί να καταγραφούν στην απαίτηση, αλλά να μη ληφθούν υπόψη στη διαμόρφωση της δόσης. Οι τόκοι, δηλαδή, που προσετίθεντο στο άληκτο κεφάλαιο σε περίπτωση, για παράδειγμα, εφαρμογής περιόδου χάριτος, πλέον θα διαγράφονται στο τέλος κάθε έτους».

Εάν ο δανειολήπτης για τον οποιοδήποτε λόγο δεν καταφέρει να είναι συνεπής, τότε ενεργοποιείται η «δικλίδα ασφαλείας», που επαναφέρει, ουσιαστικά, το δάνειο στο πρότερο καθεστώς. «Αυτό σημαίνει ότι πλέον η τράπεζα έχει το δικαίωμα να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική της, επιλέγοντας μεταξύ της τιτλοποίησης του δανείου ή του πλειστηριασμού του ακινήτου», καταλήγουν οι ίδιες πηγές.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]