Το ανώτατο δικαστήριο της χώρας θα αποφανθεί σε περίπου 5-6 μήνες, με τους νομικούς κύκλους να εκτιμούν πως σε περίπτωση θετικής έκβασης για τη δανειολήπτρια θα ανατραπεί η συντριπτική πλειοψηφία των απορριπτικών αποφάσεων.

Ικανοποίηση

Μιλώντας στον «Ε.Τ.», ο οποίος έφερε στο φως της δημοσιότητας την υπόθεση, η δικηγόρος που τη χειρίστηκε, κ. Αριάδνη Νούκα, δήλωσε ότι υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλη ικανοποίηση όχι μόνο στη διάδικο δανειολήπτρια, αλλά σε όλους τους δανειολήπτες για τη θετική εισήγηση του εισαγγελέα της έδρας, κ. Ιωάννη Αγγελή. «Οι δανειολήπτες αναμένουν πλέον με πολύ μεγάλη αγωνία την απόφαση της πλήρους Ολομέλειας του Αρείου Πάγου», είπε χαρακτηριστικά.

Κατά τα λεγόμενά της: «Το επιθυμητό αυτό αποτέλεσμα για τους δανειολήπτες σε συνδυασμό με την παγιωμένη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) επί του πλαισίου της ενημέρωσης των δανειοληπτών, όπως αυτή αναπτύχθηκε από τον εισαγγελέα της έδρας, θα αποκαταστήσει την ισορροπία των δανείων και θα δώσει τη δυνατότητα στους δανειολήπτες να αποπληρώσουν τα δάνειά τους και έτσι να αποφευχθεί ένα τσουνάμι νέων κόκκινων δανείων 10 δισ. ευρώ».

Τοποθέτηση εισαγγελέα

Ο εισαγγελέας της έδρας της πλήρους Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, κ. Ιωάννης Αγγελής, κατά την τοποθέτησή του επικαλέστηκε την πρόσφατη απόφαση του ΔΕΕ που εκδόθηκε την 20ή.9.2018 (C51/17). Βάσει αυτής, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να παρέχουν στους δανειολήπτες επαρκή πληροφόρηση, ώστε αυτοί να είναι σε θέση να λαμβάνουν συνετές και εμπεριστατωμένες αποφάσεις, δηλαδή πληροφόρηση που να περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον τις επιπτώσεις που θα είχε μια σοβαρή υποτίμηση του εγχώριου νομίσματος έναντι του ξένου.

Ο ίδιος τόνισε πως ο δανειολήπτης πρέπει να ενημερωθεί με σαφήνεια για το ότι, συνάπτοντας σύμβαση δανείου σε ξένο νόμισμα, εκτίθεται σε ορισμένο συναλλαγματικό κίνδυνο και ενδέχεται να δυσκολευτεί οικονομικά να αντεπεξέλθει σε περίπτωση υποτίμησης του νομίσματος στο οποίο εισπράττει τα εισοδήματά του έναντι του ξένου νομίσματος στο οποίο συνομολογήθηκε το δάνειο.

Ως εκ τούτου, επισημάνθηκε πως η τράπεζα πρέπει να εκθέτει τις δυνητικές διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών και τους κινδύνους που ενέχει η σύναψη δανείου σε ξένο νόμισμα και τούτο διότι ο καταναλωτής πρέπει να έχει πράγματι την ευκαιρία να λάβει γνώση όλων των ρητρών της σύμβασης. Η έγκαιρη πληροφόρηση, πριν από τη σύναψη της σύμβασης, σχετικά με τους συμβατικούς όρους και τις συνέπειες της εν λόγω σύναψης είναι ουσιώδους σημασίας για τους καταναλωτές, διότι βάσει ιδίως της πληροφόρησης αυτής ο καταναλωτής αποφασίζει αν επιθυμεί να δεσμεύεται από τους όρους που έχει διατυπώσει εκ των προτέρων ο επαγγελματίας.

Ρήτρες

Στο κλείσιμο της προτάσεώς του ο κ. Αγγελής υπογράμμισε ότι η απαίτηση σύμφωνα με την οποία οι συμβατικές ρήτρες πρέπει να είναι διατυπωμένες κατά τρόπο σαφή και κατανοητό υποχρεώνει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να παρέχουν στους δανειολήπτες επαρκή πληροφόρηση, ώστε αυτοί να είναι σε θέση να λαμβάνουν συνετές και εμπεριστατωμένες αποφάσεις. Συναφώς, η απαίτηση αυτή συνεπάγεται ότι ρήτρα περί του συναλλαγματικού κινδύνου πρέπει να γίνεται κατανοητή από τον καταναλωτή τόσο από τυπική και γραμματική άποψη όσο και ως προς το συγκεκριμένο περιεχόμενό της, υπό την έννοια ότι ο μέσος καταναλωτής, ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως επιμελής και ενημερωμένος, δύναται όχι μόνο να γνωρίζει το ενδεχόμενο υποτίμησης του εθνικού νομίσματος έναντι του ξένου νομίσματος στο οποίο έχει συνομολογηθεί το δάνειο, αλλά επίσης να αξιολογεί τις δυνητικά σημαντικές οικονομικές συνέπειες μιας τέτοιας ρήτρας στις οικονομικές του υποχρεώσεις.

Η εκδίκαση της υπόθεσης διήρκεσε περίπου 3 ώρες. Στο πλαίσιο αυτής, έλαβαν χώρα μακροσκελείς αγορεύσεις. Στους δικηγόρους που έκαναν πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της δανειολήπτριας ήταν ο κ. Ιωάννης Μυταλούλης, ο οποίος εκπροσώπησε το Ινστιτούτο Καταναλωτών Δωδεκανήσου, καθώς επίσης και οι κυρίες Αμαλία Σαραντοπούλου και Ελένη Σιαμπή, οι οποίες με τη σειρά τους εκπροσώπησαν δανειολήπτες.

Πλήρωνε τις δόσεις της αλλά βρέθηκε με «καπέλο» 55.000 ευρώ

Η πρώτη υπόθεση για ελβετικό φράγκο που έφτασε στον Αρειο Πάγο και εκδικάστηκε στις 27/9 από την Ολομέλεια αφορά σε ατομική αγωγή από 58χρονη διαζευγμένη γυναίκα, ολικά τυφλή από το 2011 και μητέρα μιας άνεργης κόρης 27 ετών.

Το 2006 με σκοπό να αποκτήσει σπίτι 64 τ.μ. στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης ζήτησε από την τράπεζα δάνειο ύψους 150.000 ευρώ. Ως πιο συμφέρουσα λύση, της προτάθηκε να συνάψει σύμβαση σε ελβετικό φράγκο – λόγω χαμηλότερου επιτοκίου και κατ’ επέκταση χαμηλότερης μηνιαίας δόσης. Παράλληλα, σύναψε και ασφαλιστική σύμβαση ζωής και μόνιμης ολικής ανικανότητας με τη θυγατρική της τράπεζας, όπως της προτάθηκε από την ίδια υπάλληλο της τράπεζας.

Το 2011 και ενώ η δανειολήπτρια ήταν τυπική στις δανειακές της υποχρεώσεις -αποπλήρωνε τις μηνιαίες δόσεις της εμπρόθεσμα καταβάλλοντας μέχρι εκείνη τη χρονική περίοδο περίπου 27.000 ευρώ και επιπρόσθετα τους τόκους που ανέρχονταν σε 20.000 ευρώ- τυφλώθηκε από μια σπάνια ασθένεια, με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί η ασφαλιστική κάλυψη, καθώς ήταν σε πλήρη ανικανότητα να εκτελέσει οποιαδήποτε εργασία με αμοιβή ή κέρδος. Τότε, η θυγατρική της τράπεζας ασφαλιστική εταιρία κλήθηκε να εξοφλήσει το δάνειο. Και ενώ φερόταν ότι το έκανε, η 58χρονη βρέθηκε να οφείλει στην τράπεζα 28.000 ευρώ.

Φούσκωσε…

Σύμφωνα με τη δανειολήπτρια, το χρηματικό ποσό των 150.000 ευρώ που έλαβε ως δάνειο αυξήθηκε αντί να μειωθεί και ενώ με τις καταβολές που μέχρι τότε είχε πραγματοποιήσει έπρεπε να χρωστάει 123.000 ευρώ, όφειλε τελικά 178.000 ευρώ.
Απορίας άξιο για εκείνη είναι πώς ενώ πλήρωνε τη μηνιαία δόση της, και μάλιστα αυξημένη κατά 40%, το ποσό του δανείου της εκτινάχθηκε και βέβαια τι απέγιναν όσα χρήματα είχε καταβάλει και ποιος, τελικά, καρπώθηκε τις 27.000 ευρώ και συνεχίζει να καρπώνεται κάθε μήνα. Ακρως σοκαριστικό για την ίδια ήταν και το γεγονός ότι η ασφαλιστική εταιρία αποπλήρωσε 150.000 ευρώ, δηλαδή το ποσό που είχε υπολογισθεί με την ισοτιμία των δύο νομισμάτων κατά την ημερομηνία εκταμίευσης, και όχι 178.000 ευρώ.

Επειτα και παρά την καταβολή των 150.000 ευρώ από την ασφαλιστική εταιρία, η δανειολήπτρια εξακολουθούσε να οφείλει στην τράπεζα 28.000 ευρώ, προσπαθώντας να επιβιώσει με μια αναπηρική σύνταξη.

Λόγω των παραπάνω εξελίξεων και θεωρώντας την επιβάρυνση των 55.000 ευρώ σε μόλις 5 χρόνια για ένα δάνειο 150.000 ευρώ εξωπραγματική, πόσω μάλλον αφού αποπλήρωνε τις μηνιαίες δόσεις της, η δανειολήπτρια ζήτησε δικαστική προστασία έναντι της τράπεζας, όμως το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης απέρριψε την αγωγή της. Ως ύστατη επιλογή για απονομή δικαιοσύνης απευθύνθηκε στον Αρειο Πάγο, όπου εξετάζεται η υπόθεσή της.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]