Κάποιες ασθένειες πρέπει να τις προσέξετε προκειμένου να προστατέψετε τα κατοικίδιά σας… Ο ιός της λευχαιμίας της γάτας είναι ένας ρετροϊός που προσβάλλει το ανοσοποιητικό σύστημα της γάτας, οδηγώντας σε σοβαρές ασθένειες, όπως καρκίνο και ανοσοκαταστολή. Ο Felv μεταδίδεται κυρίως μέσω του σάλιου, αλλά και μέσω ρινικών εκκρίσεων, ούρων, κοπράνων και γάλακτος μολυσμένων γατιών. Η μετάδοση μπορεί να συμβεί μέσω γλειψίματος, δαγκωμάτων, κοινής χρήσης πιάτων και αμμοδόχων, καθώς και από μητέρα σε γατάκια κατά την κύηση ή τον θηλασμό. Τα συμπτώματα της λευχαιμίας της γάτας ποικίλλουν και μπορεί να περιλαμβάνουν:

-Απώλεια όρεξης και βάρους

-Λήθαργο

-Καλή κατάσταση τριχώματος

-Λεμφαδενοπάθεια (διόγκωση λεμφαδένων)

-Αναιμία

-Λοιμώξεις του δέρματος, της ουροδόχου κύστης και του ανώτερου αναπνευστικού

-Στοματίτιδα (φλεγμονή του στόματος)

-Αναπαραγωγικά προβλήματα στα θηλυκά

-Οφθαλμολογικά προβλήματα

Η διάγνωση γίνεται μέσω αιματολογικών εξετάσεων, όπως ELISA (ενζυμική ανοσοπροσροφητική δοκιμασία), που ανιχνεύει πρωτεΐνες του Felv στο αίμα και μπορεί να εντοπίσει πρώιμες λοιμώξεις, αλλά και της IFA (δοκιμασία αντισωμάτος έμμεσου ανοσοφθορισμού), που ανιχνεύει τη μόλυνση σε προχωρημένο στάδιο και συνήθως υποδηλώνει κακή μακροπρόθεσμη πρόγνωση.

Ο εμβολιασμός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης της λευχαιμίας. Συνιστάται ο εμβολιασμός των γατιών που διατρέχουν κίνδυνο έκθεσης, όπως και εκείνες που έχουν πρόσβαση σε εξωτερικούς χώρους ή ζουν με άλλες γάτες. Επίσης η αποφυγή επαφής με μολυσμένες γάτες και η διατήρηση αυστηρής υγιεινής μειώνουν τον κίνδυνο μετάδοσης. Δεν υπάρχει οριστική θεραπεία. Η διαχείριση επικεντρώνεται  στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος, την αντιμετώπιση δευτερογενών λοιμώξεων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής της γάτας. Η πρόγνωση εξαρτάται από το στάδιο της νόσου και τη γενική κατάσταση της γάτας.

Ολες οι λεπτομέρειες για το Aids της γάτας – 5 ασθένειες που απειλούν την υγεία της γάτας

Ο ιός της ανοσοανεπάρκειας της γάτας (FIV), γνωστός και ως «Aids  της γάτας», είναι ένας ρετροϊός που προσβάλλει το ανοσοποιητικό σύστημα καθιστώντας την πιο ευάλωτη σε λοιμώξεις και ασθένειες. Ο FIV μεταδίδεται κυρίως μέσω βαθιών δαγκωμάτων, όπου ο ιός που περιέχεται στο σάλιο της μολυσμένης γάτας εισέρχεται απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος άλλης γάτας. Η μετάδοση από μητέρα σε γατάκια είναι σπάνια, αλλά μπορεί να συμβεί κατά την εγκυμοσύνη, τον τοκετό ή τον θηλασμό.

Οι γάτες με FIV μπορεί να παραμείνουν ασυμπτωματικές για χρόνια. Οταν εμφανιστούν συμπτώματα, αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

-Πυρετό

-Λήθαργο

-Διόγκωση λεμφαδένων

-Απώλεια όρεξης και βάρους

-Στοματίτιδα ή ουλίτιδα

-Χρόνιες λοιμώξεις του αναπνευστικού ή του δέρματος

-Διάρροια

-Νευρολογικά προβλήματα

Η διάγνωση γίνεται μέσω ειδικής εξέτασης αίματος που ανιχνεύει αντισώματα. Σε περίπτωση πρόσφατης μόλυνσης, ο οργανισμός μπορεί να μην έχει προλάβει να παράγει αντισώματα, οπότε συνιστάται επανεξέταση μετά από 2-4 μήνες. Επίσης η εξέταση αυτή γίνεται σε γάτες άνω των 6 μηνών, καθώς τα γατάκια μπορεί να έχουν παθητικά αντισώματα από τη μητέρα τους. Δεν υπάρχει οριστική θεραπεία για τον FIV. Η διαχείριση επικεντρώνεται στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος, την πρόληψη και αντιμετώπιση δευτερογενών λοιμώξεων και τη διατήρηση καλής ποιότητας ζωής. Πολλές γάτες με FIV μπορούν να ζήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να επηρεαστεί σημαντικά το προσδόκιμο ζωής τους.

Η αποφυγή καβγάδων μεταξύ γατιών είναι κρίσιμη για την πρόληψη της μετάδοσης του FIV. Συνιστάται ο περιορισμός των γατιών σε εσωτερικούς χώρους και η αποφυγή συνεύρεσης με άγνωστες ή αδέσποτες γάτες. Επίσης η στείρωση μειώνει την επιθετική συμπεριφορά και κατά συνέπεια τον κίνδυνο μετάδοσης.

Λοιμώδης περιτονίτιδα, πώς θα καταλάβετε τι συμβαίνει

Πρόκειται για μία σοβαρή ιογενή νόσο που προκαλείται από συγκεκριμένα στελέχη του κορονοϊού της γάτας. Ενώ οι περισσότεροι  κορονοϊοί της γάτας εντοπίζονται στο γαστρεντερικό σύστημα και δεν προκαλούν σημαντικά προβλήματα, ορισμένα στελέχη μπορούν να μεταλλαχθούν, οδηγώντας σε FIP.

Μεταδίδεται κυρίως μέσω των κοπράνων, με την κατάποση του ιού από το περιβάλλον. Η μετάλλαξη του ιού που οδηγεί σε FIP συμβαίνει  συνήθως εντός του οργανισμού της γάτας και δεν είναι άμεσα μεταδοτική μεταξύ των γατιών.

Η FIP εμφανίζεται σε δύο κύριες μορφές:

– Υγρή μορφή (Wet FIP): Χαρακτηρίζεται από συσσώρευση υγρού στην κοιλιακή ή θωρακική κοιλότητα, προκαλώντας διόγκωση της κοιλιάς ή δυσκολία στην αναπνοή.

– Ξηρή μορφή (Dry FIP): Συνοδεύεται από σχηματισμό κοκκιωμάτων σε διάφορα όργανα, όπως το ήπαρ, τα νεφρά και το κεντρικό νευρικό σύστημα, οδηγώντας σε ποικιλία συμπτωμάτων ανάλογα με τα επηρεαζόμενα όργανα.

Τα συμπτώματα ποικίλλουν και μπορεί να περιλαμβάνουν:

-Επίμονο πυρετό

-Απώλεια όρεξης και βάρους

-Λήθαργο

-Διόγκωση της κοιλιάς (στην υγρή μορφή)

-Δυσκολία στην αναπνοή

-Νευρολογικά συμπτώματα, όπως επιληπτικές κρίσεις ή αστάθεια

-Οφθαλμολογικά προβλήματα

Η διάγνωση της FIP είναι δύσκολη λόγω της ποικιλίας των συμπτωμάτων και της έλλειψης συγκεκριμένων διαγνωστικών τεστ. Συνήθως βασίζεται σε συνδυασμό κλινικών ευρημάτων, εργαστηριακών εξετάσεων και αποκλεισμού άλλων ασθενειών.

Μέχρι πρόσφατα η FIP θεωρούνταν ανίατη και θανατηφόρα. Ωστόσο νέες θεραπείες με αντι-ιικά φάρμακα έχουν δείξει ενθαρρυντικά αποτελέσματα, προσφέροντας ελπίδα για τις προσβεβλημένες γάτες. Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας για τις διαθέσιμες επιλογές θεραπείας.

Η διατήρηση καλής υγιεινής, η αποφυγή συνωστισμού γατιών και η τακτική απολύμανση των χώρων διαβίωσης μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο μόλυνσης με κορονοϊό της γάτας. Δεν υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο που να είναι αποτελεσματικό και ευρέως χρησιμοποιούμενο.

Ρινοτραχειίτιδα: Το μεγάλο πρόβλημα του αναπνευστικού και μία από τις πιο σοβαρές ασθένειες

Η λοιμώδης ρινοτραχειίτιδα της γάτας είναι μία ιογενής νόσος που προκαλείται από τον ιό του έρπητα των αιλουροειδών τύπου 1 (FHV-1).

Επηρεάζει κυρίως το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα, προκαλώντας συμπτώματα όπως φτέρνισμα, ρινικές και οφθαλμικές εκκρίσεις, επιπεφυκίτιδα και έλκη στον κερατοειδή.

Ο ιός μεταδίδεται εύκολα μεταξύ των γατιών μέσω άμεσης επαφής με τα μολυσμένα εκκρίματα ή μέσω μολυσμένων αντικειμένων. Οι γάτες που ζουν σε κοντινή απόσταση, όπως σε καταφύγια ή πολυκατοικίες, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο μόλυνσης.

Τα βασικά συμπτώματα:

-Φτέρνισμα

-Ρινικές και οφθαλμικές εκκρίσεις

-Επιπεφυκίτιδα

-Ελκη στον κερατοειδή

-Πυρετός

-Απώλεια όρεξης

-Λήθαργος

Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να προκληθεί πνευμονία ή και σοβαρές βλάβες στους οφθαλμούς.

Η διάγνωση βασίζεται στα κλινικά συμπτώματα και στο ιστορικό του ζώου. Εργαστηριακές εξετάσεις, όπως PCR, μπορούν να επιβεβαιώσουν την παρουσία του ιού.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη αντι-ιική θεραπεία για τον FHV-1. Η αντιμετώπιση επικεντρώνεται στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στην υποστήριξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτό περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιβιοτικών για την πρόληψη δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων, τη διατήρηση της υδάτωσης και της διατροφής, καθώς και τη χρήση οφθαλμικών σταγόνων για την ανακούφιση των οφθαλμικών συμπτωμάτων.

Ο εμβολιασμός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης της ρινοτραχειίτιδας. Τα γατάκια πρέπει να εμβολιάζονται από τον 2ο-3ο μήνα της ζωής τους, με επαναληπτικούς εμβολιασμούς, μετά την ενηλικίωση, μία φορά τον χρόνο. Επιπλέον η διατήρηση καλής υγιεινής και η αποφυγή συνωστισμού γατιών μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο μετάδοσης.

5 ασθένειες που απειλούν την υγεία της γάτας – Παλλευκοπενία ή τύφος

Είναι μία σοβαρή και εξαιρετικά μεταδοτική ιογενής νόσος που προκαλείται από τον παρβοϊό των αιλουροειδών (FPV). Ο ιός αυτός προσβάλλει κυρίως τα ταχέως διαιρούμενα κύτταρα, όπως εκείνα του μυελού των οστών, του λεμφικού συστήματος και του εντερικού βλεννογόνου, οδηγώντας σε σημαντική μείωση των λευκών αιμοσφαιρίων και σοβαρή εντερίτιδα.

Ο ιός μεταδίδεται μέσω άμεσης επαφής με μολυσμένες γάτες ή έμμεσα μέσω μολυσμένων αντικειμένων, όπως σκεύη, κλινοσκεπάσματα ή ακόμα και ανθρώπινα ρούχα που έχουν έρθει σε επαφή με τον ιό. Επίσης μπορεί να μεταδοθεί από τη μητέρα στα έμβρυα μέσω του πλακούντα, προκαλώντας σοβαρές διαταραχές στην κύηση, όπως αποβολές ή γέννηση θνησιγενών εμβρύων.

Τα συμπτώματα της παλλευκοπενίας περιλαμβάνουν:

-Υψηλό πυρετό

-Ανορεξία

-Εμετό

-Διάρροια, συχνά αιματηρή

-Εντονη κατάπτωση

-Αφυδάτωση

-Κοιλιακό πόνο

Σε νεογέννητα γατάκια η μόλυνση μπορεί να προκαλέσει νευρολογικά συμπτώματα, όπως αταξικό βάδισμα, λόγω υποπλασίας της παρεγκεφαλίδας.

Η διάγνωση βασίζεται στα κλινικά συμπτώματα και μπορεί να επιβεβαιωθεί με εργαστηριακές εξετάσεις, όπως ανίχνευση του αντιγόνου του ιού στα κόπρανα μέσω ανοσοχρωματογραφικών τεστ.

Δεν υπάρχει ειδική αντι-ιική θεραπεία για την παλλευκοπενία. Η αντιμετώπιση είναι υποστηρικτική και περιλαμβάνει:

-Ενδοφλέβια χορήγηση υγρών για την αντιμετώπιση της αφυδάτωσης

-Αντιβιοτικά για την πρόληψη ή αντιμετώπιση δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων

-Αντιεμετικά φάρμακα

-Διατροφική υποστήριξη

Ο εμβολιασμός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης της παλλευκοπενίας. Τα γατάκια πρέπει να εμβολιάζονται από τον δεύτερο μήνα της ζωής τους, με επαναληπτικούς εμβολιασμούς σύμφωνα με τις οδηγίες του κτηνιάτρου. Επιπλέον η τήρηση αυστηρών κανόνων υγιεινής και η απομόνωση των μολυσμένων γατιών είναι κρίσιμη για την πρόληψη της εξάπλωσης του ιού.

*Από το ένθετο My Pet που κυκλοφορεί με τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής

Ειδήσεις Σήμερα

Τι σημαίνουν τα γουρλωμένα μάτια για τον θυρεοειδή που νοσεί

 Άγιος Έρωτας spoiler: Η Πετρούλα δηλήτηριάζει τον Παύλο

BAFTA: Από την πάντα νέα Ντέμι Μουρ στην εκθαμβωτική Σελένα Γκόμεζ – Τι φόρεσαν οι stars